Сырбай мәуленов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Әлде бұл аққудың саңқылы ма,Жаныңды еркелеткен.Әлде бұл найзағай жарқылы ма,Қаныңды өртеп өткен.Әлде бұл Арқаның самалы ма,Шіліңгір шілдені..

(Лермонтовқа)Шын таланттың ақшасы да болмайды,Шын таланттың бақшасы да болмайды.Жағымпаздық сый өлеңі болмайды,Жалғыз өзі, сүйенері болмайды.Шын..

(Есенин туралы)Шашасынан шық шалған,Омырауы ақ көбік,Түскен таңғы бұлттардан,Бір қызыл ат жатты өліп.Шаба-шаба шаршаған,Тұяғын тас тоздырып,Арманынан..

Атпаған кез таң әлі,Тек көшеде жанадыСветафорлар жанары.Жарып түнгі ауаныАйдынға шыққан бригантинадай,Автобустар ағады.Тұрады олар ертеменен жұрт..

Жайқалады бидайықЛенинград аэропорты алаңында.Жайқалады бидайықПулковтың қабағында.Жайқалады бидайық көз алдымда,Жайқалады бидайық өз жанымда.Қайдан..

(Хасен Өзденбаевқа)Көңілім саған мөлдіреген көл тұнық,Саған төрден орын берсем, жол тұрып,Әкем түгіл арғы атамның қолынанЕт асапсың ауызыңды..

Эскалатор барады алып төменге,Эскалатор барады алып тереңге,Миллион аяқ—миллион орман көшкендейБарады ағып, барады ағып төбемде.Эскалатор ұқсап қызыл..

Жанар таудай жатқан жонда атылып,Жалынымен бұлттарды айдап сапырып,Гудогімен ащы даусы жер жарып,Рустави алды мені шақырып.Рустави қарағанда..

Кетті олар күйзелтіп кеше мені,Болды енді өлмейтін дос өлеңі.Көрінеді тік басқан өздеріндейАлматыда ақындар көшелері,Ұлы Абайдан басталып ата..

(Горький туралы)Қара бұлттарды жарып,Қара топандай ағып,Дүниені шайып бір өткен.Қап-қара найзалардай,Қап-қара найзағайлардайЖүзі дір еткен.Күнмен бір..

(Баллада)Ленин жолды сілтеп азат, жарқын,Бастады ұлы айқасқа қазақ халқын.Ерттеліп кермедегі қазан аттар,Аттанды ұлы айқасқа азаматтар.Бұлт біткен..

Ленинградқа жау жақындап төнгенде,Жыртылғанда жарқылымен түн оқтың,Түсірілді жер астынаӨр кеудеАрыстандар, қара аттары Клодтың.Түсірілді жер астына..

Қызды көрдім билеген «От» биіне,Тұрды алдымда мұңлы дана дүние,Тұрды алдымда нұрлы жаңа дүние,Еліктірді екеуі де күйіне.Бірде су боп сылдырлап үн..

Өлең-жырдың өзегі —Міне, бұл Пушкин жері,Сороть — Пушкин өзені,Маленец — Пушкин көлі.Пушкиннің айбынды таулары,Пушкиннің жас қаласы.Пушкиннің байырғы..

(Жазушы Василий Субботиннің айтуынша )Алматы артық екен ертегіңнен,Мадақтап мақтамапты ел тегіннен,Секілді алып кеме Алатауы,Ақша бұлт аумай қалған..

Ұйықтатып ұясының барша жанын,Кеш жатып, қарсы алып таң самалын,Әжелер немересін құшып-сүйіп,Сезбейді бойы ауырлап шаршағанын.Тыңсынып тұла бойы..

Москвада, Октябрьдің таңында,Тұрмын толқып Лениннің тауында.Биіктіктің символы ол, теңесерОған тау жоқ бүкіл жердің шарында.Таулар жатыр омырауын..

Күн күледі,Гүл күледі қырларда.Әрі күн боп,Әрі гүл бопЖатады дән қырманда.Айтады күн:— Нұр алдың деп сен менен.Айтады гүл:— Түр алдың деп сен..

Осы екен ғой ата-бабам өлген жер,Жоқ оларды қазір көзбен көргендер.Ескен желдер қанатына мініп ап,Көшкен құмдар,көшкен жылдар — керуендер.Бабалардың..

Кәрілікті Курадай аққан білмей,Ертең қайта туатын батқан күндей,Руставели, тұрсың сен Тариэлдей,Руставели, тұрсың сен Автандилдей.Жұтасың сен жас..

Бұлттар ағады,Секілді өмір көші,Теңізде жүзіп барадыВыборгтың қоңыр кеші.Төбемде аспан тұрҚұйылған қорғасындай.Кемерде тастар тұрҚарауылдағы..

Измаил мен АльпідеКөтерілген ту болып,Ұран болған әр тілде,«Жатыр мұнда Суворов»Салтанатты қабірсіз,Саусылдаған қарусыз.Жатыр аяқ астында,Атағы асқан..

Айды тартып лебімен жақындатқан,Жер денесін отымен лапылдатқан.Ақ вулкандай бұрқ етіп шыңыраудан,Ала бұлт боп аспанға атып жатқан..

Жүр еді қырда жайылып,Қос мерген атты оны.Қос мылтықтан шыққан қос түтін,Шұбалып жатты оны.Жатты ендіҚалбаң етіп жотада өзі,Жаудырайды жалтақтап бота..

Балаларға айтатынАңыздар көп.Соны айтпай келемізҚарыздар боп.Аңыздар көп:Аспан жайлыТастар жайлы,Жазықсыз аққан жастар жайлы.Аңыздар көп:Аспанның..