Индира кереева туралы Өлеңдер ✍️

Кірпігіне Көктемнің Мұң қонақтап,Енді азаппен оятып Таңдар атпақ...Құшағыңда жұтылып кете бардым,Аңдаусызда Арман мен Ардан аттап.Тағдырымды Түн ғана..

Үнсіз ғана қоштастық:Ұғып бәрін үндемей...Жанымдағы бос жастық,Жылатады түнде кей...Бос қалған сұр күнделік.Өң бе, түс пе... Елес пе?!Тағы сайқал түн..

Екі күнде емделу?!Қиын, жаным...Есі танған тапсырдым санамды Арға.Екі тәулік бақыттың бұйырғанын,Екеуміз де ұғындық... Амал бар ма?!Екі жүрек. Екі..

Бәрі жалған. Бәрі бір күн өледі;Ұмыт болсаң, көктеміңнің өзі Күз.Ешкім бізді екі айырған жоқ еді,Өзімізден суып кеткен өзіміз.Бәрі өтеді. Өткен күнің..

Ұшақта келем...Айналам аппақ бұлт анау;Шырқады бикеш Күн әнді.Бұйра бұлт менің діңкемді солай құртады-ау,Жерге оралуым күмәнді...Қалықтап..

Кінә тақпа қайсарлы халқым маған,Болсам егер қонақтай шақырмаған.Мен айтпасам, жайыңды кім айтады,Тілден шектеу қоймаған ақынға адам.Ақ найзамен..

«Құс жолында» бара жатыр бір елес,Ағараңдап ақ жейделі сұлбасы.Көктем келсе... Көңілімде төбелес,Сол елеске жетемін деп. (Жылда осы)Жұлдыздардан..

Өзі жұмбақ, жағымды болса да әні, Баурап алды көңілді, жан, сананы;Күнде кешке... Белгісіз бір нөмірден,Бір жігіт гитарамен ән салады.Тулаған..

Солғын тартып барам, жаным, өң берші;Мені үнемі жүрегіңмен тең көрші.Жұлдыздардан көпір жасап қояйын,«Құс жолымен» сен келші!Көкжиектен күлімдейді..

Кеш құлатып....Кешкі уақыт үзіліп өлді кейін.«Лайықсызсың!» деп тағы шешті уақыт,Жарайды... Көндігейін.Сөндірейін жанымның шырақтарын,Жылатқанын..

Сен кеткелі:Боп алды сенерім күз;Жасырып ем жасым мен жаңбырға өлең...Бейітіңе тағы да келем үнсіз,Нала айтып тағдырға мен...Келіп тұрмын...Мүлгиді..

Сағыну ма мендегі?Тек көну ме?Апатиялық күйді ойым өткеруде.Ұнатайын, іздейін... Түсінгенім:Сені мүлде болмайды жек көруге...Мені аңсап сен қанша рет..

Жаратқаннан сұрағаным:Тұрсам деп ем күлкің боп.Сенсіз өмір сүре аламын,Бірақ соған құлқым жоқ.Бұрылмастан кете МеніңҮмітімді тағы үздің...Сағынбай-ақ..

Берші маған сынбайтын күш, Жасаған!Келер емес қытымыр қысқа шамам;Есім ауып іздеймін көшелерден,Тым құрыса сол жанға ұқсас адам...Аяп мені, тағы да..

Былтырғы көктем тым бақытты еді,Жырлатып мені тұрғасын!Үлпілдек үміт үн қатып па еді,Құрғатып еді мұң жасын...Былтырғы көктем тым биік еді!Тұңғиық..

Шуақ шашыпжерде жатқан тасқа да,....Алқызыл ма, әлде түсі басқа ма?!!Көктем келген сайынкүнге еркелеп,Жалғыз түйір гүл өсетін бақшада.Кім біледі, бар..

Жаратқаннан сұрағаным:Тұрсам деп ем күлкің боп.Сенсіз өмір сүре аламын,Бірақ соған құлқым жоқ.Бұрылмастан кетеМеніңҮмітімді тағы үздің...Сағынбай-ақ..