Фариза оңғарсынова шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Арманым сен едіңАрдағым сен едіңӨзіңсіз өмірім көңілсіз деп едімКөрмесем жабығып сарғайып сағыныпӨзіңмен бір еді бал арман ақ үмітКүндер-ай сағынған..

Қанша рет қанша тұрды жырлы дала?Жадына жазған жалғыз күн-ғұлама!Бабамның куәсіндей Айша-Бибі,Қадалған құбажолға бір мұнара.Қандай жан сезімі үшін..

Сен қайда жүрсің?Мені осынша сағындырып,Жүрегімді лаулатып, жалын қылып.Мен сені іздеп жүрмінШығар-ау деп жарқ етіп, түзден бір күн,Мазасыздық..

Өзіңді ойлап қайғыдан езіліп ем.Аласұрған күйімді сез үнімнен.Аң-таң болып әлі күн шошимын менСенің көктем күніндей сезіміңнен.Есім кеткен, өртенгем..

Бір балапан құладыҰясынан домалап.Ата-анасы жыладыШырыл қағып. Обал-ақ!Бір қанаты сыныпты,Дәрі жақтым, орадым.Күш жинады, шынықтыЖалғыз қанат..

Қараңыздар ізетпен қыз бала деп,бұлданбаймын мен бірақ сыздана кеп.Азаматсып топтарда билік құрып,сыйлағанға масайрап бұзбан әдеп.Бұйығылау шығармын..

Ажарлы біреу көрсең, “ғашықпын” деп,соны бір қаратуға асықтың кеп.Сеніммен ол жүрегін ұсынғанда,таптадың, жан жігерін жасыттың..

Жақсы адамды қадірлеугекөңіл жетпей, ой жетпей,итереміз жанын жеуге,толқын жеген көйлектей.Қара жерге сыя алмастан,бітіспейміз қан қылмай.Өлтіріп ап..

Тағы да көктем келді,бал сезімдерге, сал сезімдерге ұран сап,өткінші ғұмырдай қылықтары мол бұлаң шақ!Көн көңілдер де теңіз боп көлкіп кетіпті-ауару..

Бойыңды жастай түзедің –қылықты, сәнді қыз едің,жаныңа, сұлу көркіңеұмтылып өткен жүз ерін.Арманың шығып алдыңнан,жарасымдарың таң қылған.Ал..

Көрмеген бұрын кісің бе ем,қадалды неге жанарың?Көп жанның мынау ішіненкөз алмай неге қарадың?!Бөтен сөз ешбір айтпайсың,кездесе қалсақ..

Көңілім өлең сиқырын жүр аңғармай:өмір кешіп, қалғандай шырақ жанбайотырамын жабырқап, жүдеп көңіл,мұң, ыза, наз жиналып жүрекке кіл.Сонда жақсы жыр..

Асыр сап өстім ерке көк теңізде,Жап - жас қыз – балықшы! – деп, сөкпеңіз де!Алыссақ асау толқын құшағында,ерігіп жүргеміз жоқ текке біз..

Басымды айналдырды-ау мұң аптабы,еніп ем тәтті қиял құшағына.Жаныма жақындамай жырақтадыарманым ақ сағымға ұсады да.Жан, жүрек, ой, қиялым сендік..

Зулайды поезд ырғалып,қараймын кербез далаға.Көтеріп көкке шыңдарын,көрінді таулар ақ ала.Мынау бір жасыл даланыңестуші ем атын бұрын жай.Көрінді..

Кеудеңмен көтерсең де нелер жүкті,қыңбайсың, паш етесің тек ерлікті.Мен де бір тылсымдарға бет алып ем –бер маған өзіңе тән тереңдікті!Теңізде..

Жырымды алғаш тыңдағанауылымды сағындым.Қош айтып қол бұлғағанбауырымды сағындым.Ақша бұлты жарасқанаспаныңды сағындым.Қуыршақ ойнап..

Сыбырлай сүйіп самал жел,толқытты жанды несіне?Жұпарын шашып көгал белшақырды кімді төсіне?Өзенге әсем өң беріп,жас қайың жайнап өсуде.Жағада қайық..

Тебіреніп жүрегіңнен жыр арнадың,көп мезгіл жылылығын ұға алмадым.Мен саған үміт артар сөз бермедім,сонда да ынтық болдың, өзгермедің.Мен болып..

Атырау – ақжарқын ел, жыршы далам,ән мен күй көкірегінде тыншымаған.Бабамның тері тамған топырағыңнанәрқашан жас жаныма сусын алам.Ұйытқан..

Қуанышым сен болдың, қайғы, жасым,Таусылмайтын мен үшін бай мұрасың.Қара жерге аспаннан ай құласын,Анық менің әйтеуір айнымасым.Жасын болдың сен..

Таққа мінбей тұрғанда бәрі ақылды,бәрі жақын, жанашыр, дара құрбы,шаршы топта сөз айтар шешен, әрішыншыл, әділ қақ жарар қара қылды.Таққа жетті –..

Көп жандарды кезінде бағаламай,сараламай, сұрыптап, дараламай,содан кейін өзіміз өкінеміз,бірақ уақыт тұрмайды – жаңарады Ай.Біреулерге атүсті..

Сөз қадірін ұқпайтынкөшің болған өкініш.Биліктіні ықтайтындосың болған өкініш.Әділетке жұғымсызбиің болған өкініш.Саңылаусыз, жылусызүйің болған..

Кетті адамнан шүкірлік,қанағат жоқ көңілде.Аласұрып бүкіл жұрттүкірердей өмірге.Жетпей күннің шуағы,жылуы аздай Жердің де,бала ашулы туадыыза шашып..