Серікбай оспанов туралы  ✍️

Жас тамар қара бұлттан,Жас тамар ақ бұлттан да...Жылаймыз балалықтан,Қайғыдан,Шаттықтан да! Құрғамас көңіл көзі,Жаныңнан жас тамады.Әуелі өмір..

Сені есіме алып,Көз жасым домбыраның пернесіне ағып,Ойға шомамын.Сені іздеп, жаным, енді келмесің анық. Өткен күндерім,Сендермен сырласамын,Көптен..

Ойым жоқ еді ұнасам деген,Жігіті бар ма –Сұрасам деп ем.Жанарынан бір жалын ұшты да,Көз қадастым мен құдашамменен. Кірпіктеріміз қағылмай қалды,Қос..

Келді тағы жақсы күн,Шашуыңды шаш бүгін!Уылжыған уыз күн –Қайта оралған жастығың! Көктем қызыл-жасылды,Шуақ-күлкі шашылды.Самал өбіп бетіңді,Күн..

Шықса да, батсадағы күн қызарып,Мен болып күллі сәуле, күллі жарық,Жұп-жұмсақ жастығыңа, білегіңеЖатыр ма жанарыңнан жұлдыз ағып? Көрінер бірде..

Өкпелеймін, ұрысам да,Қайта-қайта жылайсың.Ашуланып тұрсам даСен бәрібір ұнайсың. Қашан қалды төгілмей,Жыладың түн, талай күн.Ащы мынау өмірдейКөз..

Тағы да сен таңымдыКөз ілдірмей атырдың.Шырылдатып жанымды,Шыңырауға батырдың. Қара мұңға қамалып,Күрсінуі-ай ақылдың.Еш алаңсыз балалықКүнімді ойлап..

Көктем мұңды қуады,Бір күні артық бір күннен.ҮйгеІлесіп шуағыБірге кірді күлкіммен. Жанжарымның оны еркеҚағып алды жанары.Түрсіз қара көлеңкеҮнсіз..

Біткен көл қабақ пен қас құрлығынаҰқсайды ай сәулесі, күн нұрына.Таптырмай жүруші еді ғұмыр бойы,Шомылып жүрмін енді тұнығына. Қызғанып қос айдынды..

Мен ынтықпын тұрпатыңа, тұлғаңа,Жарқыл қағып жанарыңда нұр ғана,Жалт қараған сәттеріңде ғажайыпКөгорайсың,Нұрға орайсың, Гүлзада! Сүрінбеген өзің..

Жұпарлысың, сұлусың гүлден де сен,Жүрген жерің,Жап-жарық жүрген көшең.Шаттығыңның тыңдатшы күміс үнін,Бүкіл әлем күлгендей күлгенде сен. Арайланып..

Сенің күлкің әрі – нұр, әрі – бұлақ,Есімді кіл алады бәріне ұнап.Күлші!Күлші!Қайғыдан көзің жасыЖанарыңнан барады тағы құлап. Күлші!Күлші!Тежемей..

Айналғанда теңізге мен,Сен толқыным боласың.АптаптардаМен іздегенСамал болып соғасың. Мен шөл болып шарқ ұрғанда,Ақ жауынсың, жауасың.Жүрегім сәл..

Жарты едім, бүтінделдім,Мұржамнан түтін көрдім. Іргесі аласа үйдіңБиіктеп,Бала сүйдім. Шаттанар күнім келді,Үйленді ұлым да енді. Кең керіп..

Саған сенем!Түсінеді басқа кім?!Шын сүйгенге – түсінісу қас қағым...Өткеніме өткел де жоқ,ӨкінбейСен келгелі қайта өмірді бастадым. Сенің үнің,Сенің..

Сен кезігіп,Сейіліп бұлыңғыр күн,Жайнайтынын қайтадан ұғындырдың.Тәлкегіне тап болып тағдыр-қыстың,Тоңып жүр ем, деміңмен жылындырдың. Ажыратып..

Бір ұшқын емес,ӨрілерКөзіңде ойнап мың ұшқын.Жарқылдап жанып,Көрінер     Алтын күн, кейде күміс күн. Жанарыңның сол жарқылынЖанарым сүйіп, қағып..

Деп жүрген ел-жұртым бар,Арман қуған жан ем бір.Бір күн ащы, бір күн бал,Не боп кетті әлем бұл?! Бір түсінсе мұңымдыСен түсінер деп едім.Сенім гүлі..

Өткен кіл өкінішпен күнімді аяп,Қойды ғой жаным суып, жалынбай-ақ.Жан екем сорым қалың қара жердей,Бақытым кеседегі жұғындай-ақ. Тауып ап мың қасиет..

Сүйесің! –Сырыңды ақтардың,Кетті ғой тау мен тас гүлдеп.Шарықтап көкке шаттандым,Аспаннан әрі асқым кеп. Мақпал түн жаптым арқаңа,Құлағыңа Айды сырға..

Бар ардақтым өнер елі,Ән менен күй, өлең еді.Сенің үнің неге меніЕлжіретіп жібереді?! Түні бойы ойлантады,Көрмей бақыт табармын ба?Сенің үнің..

Аңқылдап алдан шығатын,Желден де сені қызғандым.«Айналдымдап» тұратынЕлден де сені қызғандым. Ақ бетіңнен аймалар,Самалдан да қызғандым.Қадала қап..

Сабырлысың, саялысың, саспайсың,Әңгімені әріден кіл бастайсың.Екпін беріп ескеретін сөздерге,Қара қасты бір көтеріп тастайсың. Қарайтының бар кейде..

Ғашық болғам – талай адам ұнаған,Көтерілген,Күнім қайта құлаған.Жүрегімдей болып кете алмадыБұл өмірде сендей бірақ бір адам. Өтірік қой пәкпін десем..

Өкініш, өксік, өмірдің ащы дәмі,Болып қалған менімен жақсы бәрі.Сен келгелі маңыма жуи алмай,Жасырынып жанымнан қашты бәрі! Сен қайтадан оралтып..