Серікбай оспанов туралы  ✍️

Жап-жасыл дала – жасыл теңіз жағалай,Жасыл әлемде – аппақ қайың, қарағай.Төсінде бүгін «Сарыарқа» күйі шертіліп,Дүбір де дүбір тартылып жатыр сан..

Нуға да бай,Суға да бай,Бурабай,Қайталанбас ол ғажайып тумадай.Күндіз Күні шомылса келіп көліне,Алтын балық – шомылар түнде тулап Ай. Осында..

Мекендеп  құзды, қияны,Қарағай басы  бұлт іліп,Қадалып  тасқа тұяғы,Шыңдарға  қарай  ұмтылып, Тәкаппар   қарап   төменге,Нәр алып қара тастан..

Көрген жоқпын қырындай асылды мен,Сап-сары зер,Айнала жасыл кілем.Сап-сары зер – ырысым,Жасыл – жайлау,Келген сайын құшағың ашылды..

 Терезенің алдында қос қарағай,Өтпеуші еді дұшпан мен дос қарамай.Көз алдыма келедіКешке жақынСаясында сүйгенін тосқан ағай. Қос қарағай, қосылып ән..

Шашын таранып, қарап айдынға,Өседі сұлу қарағай мұнда.Қыздырынады қара тастар да,Жамбастай жатып жағалай құмға. Қиял-ғажайып мөп-мөлдір көлі,Жазы мен..

                  Сері мекен Жағалай жыр – жап-жасыл жасыл әлем,Көңіл кені – Көкшетау,Ғашық әні ең.Топырағың торқадай,Жерің түгіл,Шынар шыққан бас..

Өз әуені, бар еді  өз өлеңі,Екі ауылдың ортасы өзен еді.Бір-бірімен заманнан құдандалы,Келген кісі айтпай-ақ сезер еді. Екі ауылды бір өзен қақ..

Бала шағын ұмытпайды мынау ұл,Әлі есімде жылаңқы сол жыл ауыр.Торғай – Ырғыз ортасында тұратынБалдай атты кішігірім бір ауыл. Гүлі – өлең,Өзен, көлі..

Жақын  біздің ТорғайғаАқтөбенің Ырғызы.Әкетті екен жол қайда,Ғашық еді біз қызы? Екі арада өтіптіБозбала шақ, бала шақ.Мүлде өзгеріп кетіптіЖантай..

Алматыда биыл жазда жаңбыр көп,Желмеп ойнап желбірейді балғын көк.Жалаң аяқ, түріп тастап балақты,Көк кілемде кетеді асыр салғың кеп. Биыл жиі..

Көктепті тас көшенің жарықтары,Қарайды таң-тамаша қалып бәрі.Көктемде қызы түгіл,АлматыныңСыбырлап, сылқ-сылқ күледі арықтары. Көрдің бе Алматының..

Алғаш таңғы түскен нұрдыҚарт Алатау қарсы алды.Қыраттары түстендірді,Бұлақтары ән салды. Қарғып шықты шың басына,Асуларға асылып,Жылт-жылт..

Жаз мейірі түсті-ау мұнда,Қырат көркем,Қия сәнді.Біздің ауыл қыстауынаҚарлығаштар ұя салды. Жел соғып бір жанталасқан,Естімеген күй басталды.Қара..

Бір толқынды бір толқын қуып келіп,Жағалауға қалады суыт төніп.Асау теңіз түседі арнасына,Тау етегін тазалап,Жуып беріп. Қыбыр-қыбыр...Айнала тұнған..

Көкпеңбек дала көбелек ұшқан көлбеңдеп,Жағалай ауыл, еседі салқын көлден леп.Көк жібек аспан үлбіреп түссе айдынға,Бір отар қой бас қойып жатыр..

Сағынып жүрмін ауылды, аяулы апаларымды,Алатаудайын еңселі, ақ басты аталарымды.Жеңгейлерімді сағындым,Қарап жүретін қашан даҚыздарға жазған хат бар..

Ертеңгі күн болар-ау деп арайлы,Батар Күнге қарттар ұзақ қарайды.Көрші қыздар бара ма екен киноға,Қайта-қайта шашын неге тарайды? Күн қызарып ұясына..

Төсек салып,Жатып ең киіз үйдіңКүн түспейтін таңертең іргесіне.Қиялдадың – бір күлдің, бір жымидың,Тіркемеші ұл,Алдың сен кімді есіңе? Кең аспанды..

Ашып арна – омырауды,Ағып жатты Қоңыраулы.Бергі жағы – біздің ауыл,Арғы жағы – сол қыз аулы. Шымырлайтын,Сыңғырлайтын,Қоғаларды..

Теңіз болған соң бір тасып өту керек-ақ,Арнамнан асып атылғым көкке келеді-ақ.Сыр шертпейсің ғой,Сырымды тыңдай қалдым ба,Томаға-тұйық томсырая..

Қимастықпен ару қыз – көзге ұрса Күн,Қол бұлғайды қоштасып бозғыл сағым.Туған жердің танауды қытықтайтынИіскегім кеп келеді боз жусанын. Таныс ауыл..

Кеудесін айқара ашып тастады ұлың,Сыр айтты төсіңдегі тас та бүгін.Армысың, айналайын, туған жерім,Армысың, ата мекен, Ақшақұмым?! Еркіндеп еңісіңе..

Кең жайлау, араладық ат арбамен,Сенде өсіп, қосылып ем қатарға мен.Таныстар «Секе» дейді, «кісі» дейді,Ауылда бұрын бұлай аталмап ем. Сағынсам туған..

Қыстау сордың қойнауындаАқ үйлер сап түзейтін.Қой қырықса қойлы ауылда,Біздің ауыл ат күзейтін. Балалары иліктіріп,Асауларды үйрететін.Жарыссақ..