Фариза оңғарсынова шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Қасиет көп адамда табынардай,(шығара алмай қалмаса бағы жанбай),ең керімі солардың - жат біреудісүйіп, жақсы көруі жаны қалмай.Күйіп-жанып ауырады..

Бір сезім жанарыңда елжірегенжанымды тұңғыш рет дір еткізді.Басармын сол дірілді енді неменбір арман кернегендей жүректі ізгі.Жаныма жақын тартып..

I"Не жетпейді саған?" ~ деп,"Неге көңілің алаң?" - деп,таңданады басқалар."Атағың бар, ақша бар,жаныңды ұғар жас та бар,аялаған халқың баразды-көпті..

Ат мінсем, құйындатып,қалмаймын жігіттерден.Айтыссам жиында, текжеңістен үміттенем.Жіңішке жол қадамымқызбын деп жасымадым.Әзілмен бозбаланыңаузын..

Өзіңменен жүрегім егіз менің,түндер бойы қарманып сені іздедім -жоқсың. Сонда еске алдым қимастықтытағдырдың желі үзгенін.Түндер қандай үрейлі жалғыз..

Шаттық қайда, ән қайда аласұрған?Түндер қайда ұйқыны таң асырған?Байланғандай тіл-аузым тұншығамыншалға тиген байғұстай шарасыздан.Күлкі қайда..

Қасаңсып кеткен кезімдеқайрақ тастардай қашалған,кездесіп, сендік сезімге,көзіме балқып жас алғам!Жас алғам - жаным жасарған,көктемгі жердей қан..

Сенің көзің көк те емес, қара да емес -қой көзді деп атайды мұндайларды.Ол көздердің оты да ғажап емес,бірақ маған сол жанар нұрдай мәңгі.Сенің..

Дүние ғапыл, өткінші тағдырың-ай,кім шығарған жалғанда заңды бұлай?Болды-толды, өмірден өтті-кетті...Жер бетінде жүрсе етті жан құрымай.Көзім салсам..

Көк мөлдір аспанды мекенім!Көгіңнен сенің қайтқанда қаздар қаңқылдап,шарқ ұрып іздеп саялы дария, салқын бақ;көгілдір жанарлы көлдерді аңсаған..

Құлыншағым, сөйледің!Шықты-ау тілің!Жарығым, құйттай күнім!Тіліңдегі "ападан" басқасын мен,айым – ау, ұқпай тұрым!Айдындаймын сүйетін жағасын..

Мен өзімнің жауларымды өле қал деп ешқашан қарғамаймын,Не өксітіп кетсін деп армандаймын.Қайғы болсын дер едім жан ашығыш, ойшылдау боп кетесің барда..

Кеудеңде мені тербеттің, жас шыбық енді көктеді.Мінеки мен де ер жеттім, еңбегің бекер кетпеді.Өмірде мынау ең жақын, аяулым сенсің, анашым!Болмаса..

Әкем біреу, анам да біреу менің,Мен жығылсам сүйенер тіреулерім.Олар барда мереке, көрген еменҚабақтарын шытқанын, түнергенін.Менің досым әкесін жек..

НұрғалиғаЖаның бір күміс үнге тамсанғанда,балбырап бөленесің қанша арманға!Бар дүние бұлбұл болып сайрайтындайНұрғали ән салғанда!Нұрғали ән..

Ей, жарық күн, нұрыңды шаш далама,шаш нұрыңды қарттарға, жас балаға,ызғар сіңген жеріме шуақ керек,мұқтаж оған ауыл да, астана да.Сәулеңменен себеле..

ӘсимағаАуылдың сол бір-кезі-ай самала күн.Жасаңмын, көңілім шат. Дала жаным.Бетіме шаң тигізбей жүруші едіқырандай қайран менің ағаларым.Бұл өмір..

Табиғат, құпия әлі сырың жұртқа,сұлулық сыйла әніме мұңымды ұқ та.Келемін бас июмен талантыңағашық боп ғұмыр бойы сұлулыққа.Көміліп сен де талай..

Жасымнан ұнатып ем бір жігітті,сүюдің қиындығын кім біліпті.Көз қырын тастамай ол өте берді,жүрекке арқалатып нұрлы үмітті.Әдейі оны күнде жанап..

Заводта болсаң, күнбе-күнкөрінер еді табысың.Дәрігер болсаң, түрлі емің –сырқаулы жанның бағы шын.Ал сенің еңбек жемісіңөзгеше тіпті..

Ақынның нәзік жүрегісамалдан тоңар гүл еді.Халқының махаббатыменақсұңқар құстай түледі,ел ғана – тұғыр, тірегі.Әділет үшін жан салып,алдында..

Түнімен долы дауыл құрыстағансекілді арыстандай жыны ұстаған.Жамылып ақ көрпесін енді ғанамаужырап байтақ дала тыныстаған.Қалыпты қарауылда жыңғыл..

Айсәуле ана – ақ ана,балаушы ем сені данаға,өсиет сөзің санада.Ұзатып сені сапарға,жалғыз қалдым жағада."Ақ патшам" деп алдымнан,шығушы едің..

Кеудеме сандуғаш құс түнеді ме –шақырды мені мәңгі Күн еліне.Әуені тыншытпайды, әлде әнші құсұясын салды ма екен жүрегіме?..Бар досым былай..

IБір өзі мұхит сынды жағасы арман,ағысы жағасына жара салған;толқыны, тасқындаса, тау қопарып,жабықса, жусаннан да аласарған.Сыздатып кеудесін жыр..