Жанат әскербекқызы туралы Өлеңдер ✍️

Сиқырлы ұйқы қалғытып кәрі шыңды,Тәкаппарлау жүзінің сағы сынды.Қара аспанды қақ тілген тентек жұлдыз,Құшағына құладай жан ұшырды.Аққан жұлдыз..

Ұйқысын толық аша алмай, маужырап бәрі,Қалғандай бітпес тірліктен қалжырап тағы.Қымтанып алған там үйлер. Үйілген шөпкеОн шақты қара-құраның аузы..

Мың биігі асқақтық бір-бір дара,Туған жері қазақтың бұлдыр дала.Бұлдыр дала төсінен шер айықпас,Бұлт боп торлар көгін де құрғыр нала.Жүрек – нала..

Келіпті көктем хабары,Көгімде қақты күн күлім.Ақ қайың – ару таранып,Көк терек жарды бүршігін.Лапылдап дала тұрғандай,Жинап ап ерке нұр..

Тозаңы шыққан ауылдаТозып та біттім, шыным бұл.Қабағы түскен қауымғаКелешек мүлдем бұлыңғыр.Ойыммен оқшау қаламынЕл бөлек ... одан мен бөлек.Сес..

Ауылым әні, көрінді-ау,Кеудеге жүрек сыймады.Сағынарыма сенімді-ауҚұшағын ашты Құйғаным.Аңқылдап, самал аймалап,Жаныма рахат құйғаны.Жымия күліп жай..

Көктем бе, жаз ба, ұмыттым,Қырқаға барғам ой қуып.Шуағын шашып, күліп күнЖатқандай дала той қылып.Көкпеңбек аспан...көк дала,Көк сағым толқып..

Ауылымның сыртында жалғыз бұлақ,Тұнығына бас қояр жалбыз құлап.Шілде-жазда салқындап күллі тірлік,Қолы жетпей тұратын андыз жылап.Сыңғырлаған үніне..

Қып-қызыл болып, алаулай жанып,Кететін еді Шығыс жақ.Майданмен түнді алардай жарықКеле жататын ту ұстап.Ауылды оятып өріске қарайБара жатады мал..

Жер менен көкке тіреудей,Жерден су, көктен нұр ембей.Найза шың тұр шаншылып,Қабағы қайтсін түнермей.Ұшар басында бір шынар,Тәкаппар қарап тұр..

Кеудемнен шырқыратып жанымды үзіп,Ақ сағымда барады ауыл жүзіп.Жүрегімді шеңгелдеп қысып алып,Тамырымда ойнайды қаным қызып.Аппақ болып алдымнан таң..

Арғанатыдан ескен жел,Алқымыма келіп оралды.Көккемер жақтан көшкен желОрамалымды алып жоғалды.Жалпақжұрт жақтан жеткен желКүбірлеп кетті..

Сәуір шуақ төсіне тақса күліп,Сағым-сыры қойнынан жатса ағылып,Баяулап кеп үлбіреп қонақтайдыАрғанаты-кеудеге ақша бұлт.Жабырқатып тағдырдың жегі..

Нағашы апам - ТезекбайқызыРәшидің аруағынаКөңілім болды тағы да қапа,Жылылық еді сүйерің...Көктемің келді, жадырап, апа,Сен жоқсың бірақ..

Әкем Жалғызтал деген бес-алты үйлі шағын ауылдадүниеге келіпті. Бүгінде ауыл біршама үлкен. Талы да жалғыземес...Жалғызтал,Жапанға бітіп, жабықтың ба..

ӨкпелерКөккемерСағыныш шылаған,Жек көрерСәттерінҮн-түнсіз жылаған.Көктем кеп,КөкпеңбекТүрге енген шағында,Өктем боп,Кәр тігерТүрленген..

Арша жылады,Қанша жыладыбілмедім...Аршаға ауып аңсарым әлі жүр менің...Арғанатыны түсімде көрем сондықтан –Қойнында қалған арманшыл сол бір..

“Қола шырағдан” ежелгі Тарбағатай атырабынмекендеген көшпенді тайпалардың б.д.д.1 мыңжылдықтағы мәдени мұрасы болыпесептеледі...”“Егемен Қазақстан”..

Китіңқараға4қаталап барып,Сыбанбұлақтан5сырға қансам деп,Жұмбақ жасырған жотаны ақтарып,Көненің сөзін тыңдап алсам депҚиялдаймын-ау...Бұлақ суалып..

Сағым жөңкілген белім аман ба,Жалпақжұрт – жайлау – төрім аман ба?Аңыз боп жеткен ата қонысым -Қос Арғанаты, желің аман ба?Ынтызар едім желіңе..

Балалық өтті, білдің бе?!АбайСанамнан сағыныш тамшылап,Іздеймін балалық мекенін.Барсам ба ол жаққа хал сұрап,Бәлкім... мен бала боп кетемін.Алаңсыз..

Ақша бұлт баяу жүзіп келедіТөбемдеТамшы етіп сырын үзіп бередіӨлеңге.Ақша бұлт баяу сырғып өтедіЕгіліп,Өлеңді сосын мұңлық етеді,Мені – ұмыт.Көз..

Естідің бе ақпан әнін,Қабағында – қап-қара мұң.Мұңаяды мұңлық-жалған,Ақ-қарасы Хаққа мәлім.Төгілтеді ақпан әнін,Білер бір күн жоқ боларын,Қарашықтан..

Ақырап та ғұмырын тауысты енді,Қадамына қар бітіп қауыс келді.Дірдектеген жұлдыздар бірауызданКезегі деп қауыстың дауыс берді.Сағынышын сарғайтып..

Қызыл іңір –Жалғанның үзігі бұл.Қып-қызыл көкжиектеҚырмызы қызығы жүр...Құбыла құбыладыКүмілжір ғұмыр әні.Қыжым жел етегінеШалынып жығылады.Шырайлы..