Жұмекен нәжімеденов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кейде жаның ашиды сол құрғырғажол-соқпаққа, ғұмырықайқаң етіп шыға алмаған бір қырға.Тұяқ баспас жан иесі оңды асаторпақтар мен тұсаулылар..

Мияулайды олесігіме тырмысып;дос жақтауды, белгі берді, тырналап –жата бердім терезеге бір қарап.Түн ортасы ауған шақта ұрланатереземе сен де жеттің..

Торғайлардай кәрі бұтаға бір шірікұя салған,біз де кештік тіршілік.Болды бізде бір-бір ауру, кәрі ана,сиыр болды: қызыл, сары, қара ала.Әр-әр үйдің..

Шыбығыңнан, білуші ем, шыбығыңнанбір бұтаң жоқ сынған, не сыдырылған –Саған сонша не болды,ұғына алман:жылағандар бір ауық жұбанады,ал, сен болсаң..

Бұлттан шыққан – күн ащы,Жаман кісінің тілі – ащыХалық.Құт-береке қашып тұр,бірі – етегін,көкірегін бірі ашты:жаман ерді жасыттыжаман әйел тілі..

Не керек хал сұрап,сансырап, сансырап.Менің әр мінімдіістікке шаншыпап жаһанға көрсеттің.Теріні терсек қып,сен – соқтың,мен – соқтым,ақыры, жер..

Бөрік кие алмаушы едім –шаштың қалыңдығынан:Қара шыңым – оған да, әне, әне, қар түсіп,кетті ағарып жел жақтағы жартысы.Қара еменше қарсы тұрар жоқ..

Ет іздейтін кей-кейдеәдетіміз еді ескі,әдет – ауру дегенменонша қауіпті емес-ті.Досым маған: қой, деді, бірер сағат жұмысты,кеттік, деді, тау..

Әркімнің бар күйге арнар бір-бір кеші,Бас – киіз үй,құлақ қып тұрды іргесін:күмбірлеші, домбырам, күмбірлеші,жел ғылып қуанышымды елге жай..

Тас домалап, дауыл тұрып балағынан,қара шыңнан қарғығанда бала қыран,қарсы ұшқанда ақ түтекке қайқаң қағып –не ұша алмадық соған ұсап,не сүйсініп бір..

– Өзің айтшы, мына құсың, астана,сауысқан ба,қарға ма, әлде басқа ма:түгі түскен қанатының қауырсыны жүршығып,–жаным менің кетті содан түршігіп.Шаш..

Қанша мылжың болғанымен мына даутүбі менің пайдамды айтып тынады-ау.Өрт екен ғой, өрт екен ғой бір алау –дау үстінде біреуге ұнау, ұнамау.Дау үстінде..

1Көл жағалай үкіленген кіл құрақ,сол құрақтың арасымен сылдырапкөлге құйып жататұғын бір бұлақ.Күннің алтын кірпіктері сөнгендесу бетіне көлеңке боп..

– Қызыл сөзбен нан табады бұл күнде,–күлді екеуі бүйірлері бүлкілдеп.Үшеуіміз де сөйлейміз ғой бір тілде,айт, айт, дедім, іркілмеңдер..

1. Жыр оқыды бір ақын«Табысымнан өзің бастап тат, апа,–пара алып ем,жасап едім сәл ұрлық» –бұ не сөз деп түсіне алмай аңырдық,ал, залдағы ел күлді:..

Ағайын мәз,ата-ана мәз – мәз бәрі:той қамының үстінде сол жаздағыкүллі ағайын ығып кете жаздады;шыбын-жандар шығып кете жаздады.Фотоаппарат көзі..

– Алдияр, алдыңда жар.артың – батпақ,Жылтыратпа сөзіңдіалтын қаптап.Күн туғанда күрең бірсемсер саптап,«бас кесерім жасырман»жау боп қаптап.– Батыр..

Бүкіл маңай ұлып тұр,ағаш біткен дүр-дүр етіп үрікті –жапырақтыға қорлық қалың, қайғы көп.Қызды әңгіме тоғайдажан сауғалау жайлы үдеп.Жел таң болып..

Болатындай өрт шықты деп жар салса.Ағаштардың қаңқалары арса-арсаот боп жалап кешегі бір күн деміәрең аман қалған сын-ды діңдері.Аспан жерге тұман..

Мысық тырнақ ащы бір мысқыл сөзбенөкіл сынап жатты совхоз бастығын:Тым құрыса кеще біреу жоқ деп пе ең,мақтау алған тағы ешкім жоқ мектептен.Қасқырға..

– Жастардікі келешек –деп ақырды көк есек,–Құлын бірақ қосылмайды жастарға.– Өздеріңде бас бар ма?Желөкпелеу көп құлын,тебе қалса тұяғының..

Кекіл-шаш қойған, әдемібозбала-жігіт бар еді.Айтпақшы, өзім сол жылыон жасқа қараған едім.Бозбала-жігіт әлгі әсемСеріжан еді болмаған.Серіағаменен..

Келеді ылғи телефонға барғысы,– Әлө? Іспит! – дейді о кісі,о кісікелген шақта әлденелер дегісітындамайды ұзын сымның арғы ұшы.– Қараңқағыр, өзі..

Театрдың билеттерін жайып сапжігіт отыр бір дүкеннің алдында,жақтың түгі ұқсайды екен шалғынға.Желке шашы бұратылып жүз дүркіниығына түсе беріп..

IЖелке, бұғақ – жалқылдаған құр ісік,аяқтары құламауға көп тырысып, тырысыпирек біткен;әлі қаңғып жүр ішіп.Балақ жеңін қағып алса – шығар едібір қап..