Жұмекен нәжімеденов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

.Ал, сен болсаң сол баяғы бір ербең,қандай есер ербеңде деп жіберген?!Аяғыңа жығылар ем мен ертең,кеп-кеше анық түскен болса көлеңкең.Буалдырлық –..

Қай күні еді,әйтеуір бір кешқұрыместідім мен маңырағанын ешкінің.Қала жұрты – ешкі ұстамас – есті кіл,ешкі даусын шалмап еді құлағым:Елең еттім,келді..

Етікшінің көбінен көңлі қалып,көкем қолға ешкі ішек домбыра алып,Құдай атын қуә ғып, тәңір атынымырт шақта әркімге шағынатын.Бір кебісі симай ғап,бір..

Жоғалттым-ау,жоғалттым мен бір адамбалағы мен қолтығы қолбыраған.Ымыртта ұшқан күй сын-ды домбырадан,Жоғалттым-ау,Жоғалттым мен бір адам.Сөйлеп кетсе..

Көмір қаздың,күй шерттің талай-талай –не еліктей алмадың, не қайталай,даралығы да емес-ау бұл тұлғаңның,қырсығы емес өзіңше ұмтылғанның,бір жұмбақ..

Таза ауаға шығып тұрған жөн деді,не болмаса желдету жөн бөлмені.Көше ауасы – бұлдыр ауа, деп еді:деміңді алсаң түтін исі келеді.Медеу жақтан..

Көңіл байғұс шын желіксе – не дауа,Медеу жақта жетед десті жел-ауа.Желіккенге сылтау да көп,негіз көп,ешкі құсап жел іздеп,таза ауа іздеп Алатаудың..

Әлденеге соғып алып тізесін,Келін жүред ауырсынып, ыңырсып.– Енең келді, келін, тез-тез жүгір, шық,Жіп иіртіп ала ғой тез бір ұршық!Қалада өскен..

I– Көп қаланың көшелерін білсем де,бұлай екенін, әттең деді ол, кеш білдім:итіңді ерттеп мінсең дежұмысы жоқ ешкімнің!Маған бұл сөз желін құйды..

Алу, алу, бар мақсаты тек алу,құрығанда Кавказ асып демалу.Тіршіліктің бар мәнітек қана алу деп ұққанбір дос мана таңсәріде жолықты,кеше де сол..

Көк сүт-аспан, сыпырылып қаймағыбіздің жаққа ауған-ау:будақ-будақ-будақ бұлтқонып жатыр тауға анау.Қиял кезіп тау қойнын,Мен келемін сай-жырамен..

Ол жамандап біреуді,мен мадақтап,айдалаға кетіппіз қаңғалақтап.Біздің сөзден ешкімнің міні құрапжатқан жоқ қой –сөз деме мұны бірақ.Ол бал ішті,бал..

Қыз шықты бір сауықшыл жас балаға,ұл үйленді – қалды о да астанада.Түсіп кетсе кім-кім де, шүкір, оқыр,оқығанға іс те көп бітіретін.Әке – ауылда..

Бойжеткен қыз:– Әке, әке, киім дейді,Әке айтады:– Қаражат қиын дейді.Белі иіліп барады кәрі әкенің,бірақ ағаш-аяғы иілмейді.Ұлы да хат жазады..

Ертең бұлтты болар білем тағы аспан:құлақтары салбыраған ағаштанбір жарқ етіп көрінбеді тау үсті –тағы менің күнім бұлтқа қауысты.О, қаһардың..

Жылдан жылға сөніп барад түрі, үні –шешем сорлы сауықпайды-ау ғұмыры?Кеңсе жақтан кеміп келсең кешқұрым,қанайды да отырады мұрыны.Келін баптап ақ..

Талай-талай бұталардың құсы ұшты,жапырақ ұшты талай-талай бұтадан –дүние одан жұтаған жоқ,жұтағанкөңілім ғана қалды кей сәт құлазып.Жұтағанға күлкі –..

Күн жауыпты,сол жауыннан белгі бопжұмыр-жұмыр гауһар көздер жанып тұр(жайлап айтсақ: жапыраққа мөлдірептамшы тұнып қалыпты).Ертең ерте көше жаққа..

Ақ бор жазбайды екен детақта қара болмаса.Жаза алмайды екен қара сия дадәптер әппақ болмаса.Ақ кеудеме қара дақ боп ұялап,жеке адамдар жасағанмен..

Шеген қора су өткен тұр ма шіріп –көк сасиды айнала,қырға шығып кетейікші!Ақ мысық мауығып жүр,құрып кеткір, қиын-ау ұрғашылық.Қыстай суық мүжіген..

Тыныс керек, жігіттер, тыныс керек,–тыныс алмасаң жүйкең де жіңішкеред.Бір кезде тай үйретіп,тазы ерткендіжігіт шаршап жығылар жұмыс деп ек,енді мына..

Бұлт жауа ма,Япыр-ау, Күн шыға ма –демала да алмайсың, тұншыға да.Не мұң емес,күлкі емес,көк мылжыңныңсөзі құсап, сұр бұта, былшырама!Мұндай..

Кеше ғана бала-ды, балапан-ды,бүгін, міне, сол шыбық тал атанды.Ет жүректің лүпілін жылу еткем,жел жағына тосқам-ды алақанды.Бүртігінің ілкі бір дір..

Құйды нөсер,су бұрқырап аққан-ды,топан-толқын көбік атып мақтанды.Арықтардың бүйіріжыртық-тесік боп қалды;көбіктер де күмпір-бөсіп боп қалды...Бітті..

Балақ – анда,Бас – мұнда,әлдене үшін күресіп,ақ қалпақтың астындаақымақ боп жүресің.Ши-қалпағым, кептің деШетен болып кеттің бе?Шиден қалпақ..