Ғафу қайырбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Алтын күн Жер ғашығы, Күн еркесі,Бестаудың нұрға малып бес өркешінМашукқа қызыл көпір асып тастап,Шыңдардың ұзартты да көлеңкесін,Батыстың иек сүйеп..

Аспанның ақша бұлттар – орамалы,Машуктың мойнына кеп оралады.Одан соң қара орманға сусып түсіп,Басында əр ағаштың жоғалады.Бір сəтке ашылады атлас..

Онымен кездесуім он жасымда,Аз еді ақыл мидың дорбасында.Дүние қызыл-жасыл бояу кезіСабырсыз сапырылған бір басымда.Бұлттар мен ойнаушы едім..

Көргенің бар ма, досым, Эльбрусты?Толы ғой ғажайыпқа жердің үсті.Сонда да, көзің аман тұрған шақтаКөргенің Эльбрусты – ең дұрысы.Ол үшін болу керек..

1Бала едік біз өздеріңдей,Бала едік біз кеше ғана,Жүретінбіз көзге ілінбей,Көзге ілетін шеше ғана.Томпаң қағып, үйден шығып,Сүйретуші ем қол..

Мен емеспін артық бақыт сұраған,Тірлігімді тілек тілеп құрағам.Айнымайтын ақ сүтіндей анамның,Амандықпен атқан таңға қуанам.Жан астанам аспанда ма..

Көңіл серігі, жанның құрдасы,Жаһанның байлығы жалғыз бір басы.Елдің жақсысы,жақсы баласыСенен тілегім – сағындырмашы!Өмірге өкпем жоқ,Бəрі..

«Аға кетті!» – деген сөз,Еркелік кетті – деген сөз.Балалықтан қалған көйлек бөзӨртеніп кетті деген сөз.Өнері шебер, жақсы ұста,Қайтпайтын тұсқа сен..

Бар халықтан бақ, құрмет тапқан ақын –Сəбең өзі семьясына мақтанатын.Сан сапар жайындағы хикаясы:«Қасымда Мəкең бар», – деп басталатын.Ол сөздің..

(Тұманбайға)Əлі біздің судан шықпай кемеміз,Əлі көктің ақша бұлтын емеміз.Дүниенің дөп-дөңгелек екенінО, құдірет! Жаңа біліп келеміз.Кеше ғана..

(С. Байжановқа)Адал сөз ақ жарылып ал, жосылсын...Жан Сапар, һəм туысым, һəм досымсың.Дедік пе дəл отыз жыл бұдан бұрын«Елуде тойда жайған дəм..

Осыдан отыз алты жыл шегінсем мен,Кезі еді он сегіз жас – тегін серуен.КазГУ-дің кең залында отырдық біз,Өлеңшіл, өр көкірек өңшең серімен.Соғыстың..

Жетпіс– Тəке, Сіз бен біз – жолдас едік!– «Едік» дегеннің не керегі бар, – дейсіз Сіз.– Апыр-ау, қалмадыңыз ба мəңгі сөніп?– «Өлді» деп айтудың – не..

Ағатай, есіңде егер тұрса, тыңда!Жай ойнап, төбемізде күн шатырлап,Қанатын қара дауыл желпілдеткенЕкеуміз тұрып едік бір шатырда.Жатты алда..

Бүгін біздің əр ошақта от қаулап,Жанып жатыр, бар тəубесін көкке арнап.Жетті біздің жеке ағамыз сексенге,Серілердің бəрі атынан серт байлап.Ғабе..

Сексен жыл мына ғасыр төбесінен,Орасан от күрестің егесінен.Ойлардың айқұш-ұйқыш тартысынан,Милардың сықыр-сықыр шегесінен,Алуан идеялар..

(Киевтің 1500 жылдығына)Тарихтың дəл өзіндей көнесің сен,Сан өліп, сан тіріліп келесің сенСаған жоқ енді қайтып сөну деген –Отанның құдіретіне..

1Жатыр ол Алатаудың құндағында,Қаптаған көп бейіттің күн жағында.Жаз болса бір бозторғай отырадыСол темір сырлап соққан шарбағында.Жаз болса бір боз..

Əр таңда аман-есен шықшы, күнім,Сынбасын қолдан еккен бір шыбығым.Тағдырдың маған берген зор сыйлығы –Барлығым – дүниеде, тіршілігім.Жүреміз сол..

Арқаның жасыл көгін астарлаған,Сүп-сүйір қара шыңдар аспандаған.Өлкесі батыр шахтер бауырлардың,Өшпейтін əсер еткен жастан маған.Қашанда қасиетті..

«Қашанда елі екен ғой – ер қазығы».Қайда бар елден бөтен жан азығы –Дегені əлі есімде қазақ шофер,Дунаймен жүзгенімде ана жылы.Екеуміз палубада..

Далада омырауы ашық жатқан сұлап,Торғайдың жалпақ тұсы – «Батпақ суат».Белінен кешу бермес тасығанда,«Жалынып жыласаң да хақтан сұрап».Емес қой..

Ақ көл ме, əлде аққудың көлі ме едің,Көргенім осы алғашқы сені менің.Бар сүтін қотарып ап кең даланың,Жомарттай сыйлап жатқан төңірегін.Сен аппақ..

Бозша талдың жапырағы-ай,Күн көзіне кеппейтін.Тосын төсі мамыражай,Жастық иісі кетпейтінҚартаймайтын арудай.Салқын түссе – күн ыстық –Алма-кезек..

Жез таңдайлы ақындар,Бал көмейлі бұлбұлдар,Арғымақтар алтын жал,Ақ тамақты сұлулар, –Мекен еткен Сар Тосын,Бабында екен бүгін дəл,Бұл да сауық, салт..