Сырбай мәуленов туралы Өлеңдер ✍️

Қоңыраулы өзен,қоңыр кешКөк шымылдық ашылған.Мөлдір кеш, нәзік со бір кешБардай-ақ сыры жасырған.Шашағын жасыл тал жайып,Құрақтар төмен иілген.Нәзік..

Жан-жағының бәрі бақ,Бәрін оған сыйлаған.Әттең, сараң табиғатБір өзенін қимаған.

Жағасында жалаң басЖалбыр шашты талдары.Құмды тілген ақ алмасЖатыр өткел — Қарғалы.Көбіктенсе көктемдеШашып жарға ақ күміс,Жаз осы бір..

Арқалық деген адыр бар,Арқаның сонау белінде.Жарыса ұшқан жалындарЖалаудай жүзген көгінде.Жатыпты басып байлығын,Бермеймін бірін дегендей.Аяғың тисе..

Штабтан қайттық қыс күні,Борайды боран далада.Борайды қардың ұшқыныЖұлдыздай қонып жағаға.Қалмайды боран ілесіп,Барады лебі бойды алып.Жылыну үшін..

(Совет Одағының Батыры Илья Сияновқа)Бір солдат арқалаған тұр жетімді,Мен содан көргендеймін келбетіңді.Сол солдат от ішінде қағып алып,Көтерген жас..

Ойнасын бұлт аспанында,Жатсын қар тау асқарында.Кеше ғана жаралғандай,Дүние әлі жас шағында.Көкте күннің қызуы артып,Атыраптан желдер есіп,Қыраттарда..

Қызылорда, жақынсың,Алғаш сенде шықты үнім.Өзің жайлап жатырсыңЖанның терең түкпірін.Тер шұбырып маңдайдан,Болғанда ел ақтабан.Ауып алыс..

Суық түннен тұрмақшы,Таңда бақты тоңдырмақ.Жас алманы ұрмақшы,Жас өмірді солдырмақ.Отын тасып арқалап,Ана тынбай күтінді.Алма ағашын қалқалап,Салды..

Қырдан ойға шұбырып,Құлады қой маңырап.Қарсы шықты жүгіріп,Жас қозылар жамырап.Тұманданды сұр дала,Тұяқтардан шаң ұшып.Қозылармен бір балаКете барды..

Асуы биік АрқарлыАрқасын сипай жел сүйіп.Тастардан соғып қалқандыЖатқандай жалғыз мелшиіп.Жақпарлы құздар жаңғырып,Дауылмен бірге дауыстап.Көзіңнің..

Құшаққа байтақ даланы ап,Өзенді, тауды, орманды.Екі күн бойы аралап,Келеміз Талдықорғанды.Көрдік ғажап жандарды,Ұқтық нелер күй қызық,Тұрғандай сол..

Астасқан аспанменен асқарлары,Секілді жер мен көктің баспалдағы.Табиғат құдіретімен қиысып кеп,Қаланған ескерткіштей тастан бәрі.Бұлттардың..

Далаға жайып көк жібек,Өзен боп өзі мөлдіреп,Гүл болып қызыл желбіреп,Көктем сұлу келеді,Құшағын жайып елжіреп.Жыл құсымен қиқулап,Бұлағымен..

Ұшып келем қанатпенен ел берген,Қыран таулар, құлан дала, белдерден.Алабүйрек, ақ таңдақты жерлерден,Шулы теңіз, бота көзді көлдерден.Бір кішкентай..

Тастан тасқа секіріп,Ақ жалын болып атылған.Айқай-шумен өкіріп,Толқынды қағып сапырған.Ой салып сырын ұққанға,Табиғат жырын тыңдатқан.Бұрқанған долы..

1Онда мақта теңіз болып шулайды,Ақ орамал көтереді, бұлғайды.Бір ғажабы «шөл даланың» өзіндеҚыз-бұлбұлдар гүл туралы жырлайды.Ақ мақталы, бау-бақшалы..

Қойшының қоңыр әні қой қайырғанҰшқанда жазғы ауылдың жайлауынан,Еседі әнмен бірге ерке желдерЖелпініп Желдікезең қойнауынан.Жарылған аппақ гүлдер..

Көк жүзінде дөңгелеген кептердей,Сүттей аппақ жарқырайды жазғы ай.Аспан беті ашық жатқан дәптердей,Ал жұлдыздар соған түскен жазудай.Жел қарғиды..

Тың даланы түлетем депӨтті талай күресте таң.Көкірегіне күн мекендеп,Тұрды ұйқысыз республикам.Алуан тілмен берді сөйлеп,Байтақ дала, байтақ..

1. САРЫБАЙОл өзі күйші де емес, ақын да емес,Әйтпесе садақ тартқан батыр да емесӘйтеуір иемденіп оның атынҚостанай жазығында жатыр белес.Қыдырған..

Боран бізді қалжыратып,Іздегенде жылы ұя.Құшағына алды тартып,Татар қызы Нұрия.Сонау Қорған орманындаТына қалды жел неге?Ажары айдай орнады да,Түсті..

Тұрды ертемен көк тұманСоқты кейін жел үзбей.Жел көтеріп толқыған,Жаркөл жайқын теңіздей.Жерге иіп бастарынСуылдаған қамысы.Жыртыла ұшқан..

Қазақтың көзін жұмды бұлбұл қызы,Үзілді сабағынан гүл қырмызы.Жарқ етіп көрінді де ағып түсті,Алматы аспанының бір жұлдызы.1957

Оңай ма екен сүйген жардан айрылу,Көкіректі қарыс айырар қайғы у.Алпыс асып, таянғанда жетпіскеМұз жүректі жібіте алар қай жылу.Алдыңғының сырын..