Сәкен иманасов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сенен басқа,айтам енді наз кімге,көктем өтіп,келіп қапты-ау жаз мүлде,өтінерім осы-ақ тегі өзіңнен:бұғауыңнан босат мені аз күнге!Үдер үнді,күдерімді..

Ә дегенше елден озып енді иық,көтеріліп шыға келдің сен биік.Бақ-дәреже, абыройды, атақтыбір-ақ сәтте дарқан тағдыр берді үйіп.Ұмытылып кеше көрген..

Көзімін бе көненің,өзімін бе мықтының —бастық еді —алдымнанмашина алып шықты інім,сол-ақ екен ағайынаяғынан тік тұрып.төбесіне көтеріп,дүрлігісті..

Көңілің мәрт,қолың жомарт,жаның кең,арынды да,дарынды да,алымды ең,сенен ғана көруші едімкісілік,ерлік,кендік,кемелдіктің бәрін мен;Есіргенгеесе..

Қарсы алып мамыра-жай мамыр айын,тағы да қағынайын, сабылайын,есімнен жаңылайын, жамырайын,—сәулелі күндерімді сағынайын!..Білмейтін..

Маңайына ұнар бәлки, ұнамас,күні жетсе — құлар бәлки, құламас,жапан түздежапырағы жайқалып,жалғыз өсіп тұрушы еді бір ағаш.Туған жердің табан тіреп..

Жететіндей осы өлеңнің түбіне,неге сонша өліп-өштім бүліне?Менен басқа ақын құрып қалып па,азаптанып, арпалысқан күніге?Күні бойы көк түтінге..

Өзгермеді ештеңе, өзгермеді,ауыздыға арсыздар сөз бермеді.Ыңыршағы көрінген атты айдаумен,қақпайлаумен келеді ездер мені.Күш көрсетіп біріңе,біріңе..

Таза жерге тамса да кіндік қаның,қарағым-ай, қайтейін, тілді ұқпадың!Балалықпен, не керек, білмедің-ау,сұлулық бар тірлікте — сұмдық барын.Кеше ғана..

Қайғымды қалай ғана бүркемекпін,қарғам-ай, қарап тұрып діңкелеттің.Ықпаған жолбарыстан жүрегімдікөжектей асыранды үркек еттіңБір қырсық айналдырып..

...әй, дегенмен,.. дегенмен,бұлай бола қояр деген жоқ ем мен,бөрі-тағдыр бебеулеген қозымдыағытып алып кете берді-ау көгеннен.Желідегі желкілдеген..

Кекшіл тағдыр кертіп алып енді өшін,тәлкек етті тәңірінің пендесін,—мұндай күйді дұшпаныңның басына,қас жауыңның қасына да бермесін!Қандай ғана қатал..

Бастан ауып,баянсыздау мұнар күн,қалжырармын,қансырармын,жылармын,жүдеуі де мүмкін көңіл,тек қанабіреуіңе жалынбайтын шығармын!Түссін басқа тауқыметі..

Әділ айтқан әзілімді кек түйгенталай досым көрместей боп кетті үйден.Оған да өзің күйзелесің, күйесің,кінәң жоғын біле тұра бет күйген.Құрдасың..

Көкіректе дертім көп,жат табалап,дос — ұғар;жылар едім еңкілдеп,одан бірақ не шығар!Қайыр күткен кісіденменікі де қай дәме?Арағын да ішіп ем,одан..

Озып ем алға бір адым,озбырларға да ұнадым.Естіле түскен кеше өктемөсектен тынды құлағым.Құдайым мені оңғарар,ежелгі дұшпан — ол да бар,көзге ілмей..

Біледі не дерімді ел де менің,бет ауған жаққа лағып,желдемедім, —түбінен құлағымның ес кіргелі,қаншама естілмеді көлденең үн.Бұзылмай баяғы ырғақ..

Бұл да мықты,ол да асқақ.Екеуінен сай бар ма,қане, қане... қол бастап,кім шығады майданға?..Ал, қанеки, шық бірің,айналаңды шаңытып,менменсіген..

Бұл өмірде кісіменболмасам да бақталас,боқтамаса ішінен,бірі мені мақтамас.Жылар жерде жыламай,күлмес жерде күлдім бе,—шала таныс бір ағайжақтырмай..

Ақылың бар,айлаң бар,жіберіпсің кімге есе,қайыры жоқ хайуандаркүндей берсін — күндесе.Даңқы шыққан тұлпардантұғырың да озды енді,Жамырасып жұрт..

Біреулермен дүрдараз,біреулерге айбарлы,ауламызда бір қоразжүрді қызыл айдарлы.Елді ертерек құттықтап,естілетін қарлығы үн,Бір дән тапса —..

Құлын-тайдай тебісіп, тепкілесіп,көңіл шіркін көлді ұрттап, кекті кешіп,қызыл-жасыл дүние оттарынакөкпарына — дүрліккен — кетті ілесіп!Ақталды ма..

Жамбасыма жайлы тиді қай тақтай,жан-дүнием жаншылады жай таппай,Тұз көгеріп жарыта алмай жатқанда,күз де келіп қалғаны ма байқатпай!Не бітіре қойдым..

Қызығымның былайғы тастап бәрін,келіп еді тағы бір асқақтағым,бас тартқаның демесең болды, жаным,қашқақтадым,амалсыз қашқақтадым.Сен десем де ендігі..

Шықпасаң да сапарға аш,тимеді ме көмегім?—Келе жатқан қатарлас,бір жыл туған төл едің.Қылығыңды қым-қиғаш,қиқарлыққа телідім,—маскүнемдей ылғи..