Мехнат теміртасқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жанарыма түсірсеңде мұнар мұң,Шеңберінен сабырымның шығардың.Көрмеймін деп көгенімді үзсемде,Білмеймін ғой, сізге əйтеуір құмармын. Өлең жырдан табам..

Тынышымды алып, ұрлаған түнгі ұйқымды,Беймаза шақта кеудеме келіп күй тұнды.Сіз жақтан келген хаттарда сиқыр сезім бар,Сіз жақтан соққан самалда..

Бүгін тағы көңілім алаңдады,Мен ғана емес, қызғаншақ ғаламдағы.Қалқа қызды қаратып жолыңызға,Қойғаныңыз, ағасы жарамады. Сезім мұздап өтпесін санама..

Біз екеуміз кездескен де көктем еді мүлгіген,Айдан астар, бұлттан көрпе жамылғанды түн кілең.Жұлдыз жерік, күлкісіне қоңыраулы жүректің,Желпіп өтті..

Сіз осы қандай жансыз?!Қыздырып əлде кімді үлгі етесіз,Көмкеріп көңілімді гүлдетесіз.Біресе, кіп-кішкентай бала сынды,Өмірдің сабақтарын..

Жанарымның жарқылына жиып мұң,Мені қандай құдіретіңмен ұйыттың.«Кете бер» деп танытсам да өрлікті,Ұмыта алмай жүрмін əлі, сүйіктім! Кімсің..

Себепсіз келген сезімге,Бағынатын да болармын.Аңсай беруден үмітсіз,Жалығатын да болармын.Жапырақтарын күзімнің,Жамылатын да болармын.Адасып келген..

Заңдылық бəрі ұнату деген,Тірі боп тұрса ет жүрек.Тыным бермейтін тентек екен ғой,Мезгілсіз сəтте тепкілеп.Жоғалтып алсаң сол бір адамды,Іздейсің..

Құрап алып қиялыңан басқа аңыз,Қасиетті ғұрпымыздан аспаңыз.Жалтаңдамай жігітіне өзге елдің,Өзгерісті өзіңізден бастаңыз.Темекі ме, терлеп ішер ас..

Мен қорықтым,Тағдырдың қысымдарынан,Жанымның қысылғанынан.Бал беріп, балдай адамым— «У» қосып ұсынғанынан. Мен қорықтым,Кінəсіз жазалы..

Ақылдым,Өзіңді ойлап, бүгін де таңды атырдым,Саусағын созған, сандырақ ойға тұншығып,Тылсымға кетіп, жоқ болуға да жақынмын. Шынарым,Білмеймін мына..

(Ақтөбедегі оқиға)    Қанды қылық,Сен кезеген қаруың қанша адамның,Кеудесінен əкетті, жанды жұлып.Енді сенде, өлімге бас иесің,Тек артыңда қалады..

Осы күні, бізге қарап салмақты,Ас дайындап, қолымен бал бармақты.Абыр-сабыр, бауырсағын пісіріп,Қазанынан, бір тегеш ет түсіріп,Тары түйіп, талқан..

Біз жақта, тау бар.Жартасты, шыңды, білтелі.Шыңдарын сүйіп, өтеді бұлттар күндегі.Шаң басып қалған,Қазақтың Қаратауларын,Емініп келіп, ерке бұлт..

Ешкімге, айтпас сырым бар,Ешкімге, шақпас мұңым бар.Қаталдық етсем, байқамай,Адамдар, мені ұғыңдар...Болмаса, мына мұңлықты,Қапасқа тығып..

Өкпелегенмін,Жетегінде жылдардың кеткен өмірдің,Кімге қызық, айтшы өзің кімге мазалы,Арманыма жеткенім, жетпегенімнің... Мендегі жалын,Біреулердің..

Бақытым менен жырақтап, барасың ба шын,Сен менің ақ пен көзімнің қарасындасың.Бір қағып қалсам, төгілер, моншақтап жасым,Сен менің кірпіктерімнің..

Сен едің, бəйтерегім,Сырбаздау, сезіміңе жəй келемін.Жібектей жүрегімді тіліп өтпе,Қапыда, жылап қалсам қайтер едің?! Сен едің, сенгенімде,Кеудеме..

Сағындым деген сөзіңіз, ем еді бізге, Келбетіңізді, керімсал теңедім күзге. Жүрегіңізге жасыра бермей, сезімді, «Арманға алып кетемін» — демедіңіз..

Оралып ойдан шыға алмай, Мəңгүрт күй кешкенім үшін. Шерімді іштен шығармай, Күлкімді кескенің үшін.Мен сені жек көремін..! Жүректің аспанын ашып..

(өзіңе ғана) Сіз бір кезде жүрегіме еге боп, Бір бақытқа жетелеген едіңіз.Сол бір күннен, бір естелік неге жоқ, Емес пе еді, ең аяулы кезіміз. Емес..

Ұйықтасам да, өзің жайлы түс көрем,Саған қарай, бір тартылыс күшпенен.Күнбағыстай күнге ғашық, жүрегім,Саған арнап, жаза алмапты күшті..

Көңілімде дүбірлейді көк дөнен,Жүрек жалғыз, ойым — теңіз, от — денем.Өлең үшін, өкпелеме қымбаттым,Өлең үшін, кінə артқанды жек көрем! Ғашықсың ба..

Сыңарым.Жүректің тыңда, бір əнін.Өзіңе деген, сезімнің,Білмедім, немен тынарын. Айдыным,Дəмін де сезбей қайғының.Қарлығаш сынды қалықтап,Қанатыңды..

Туған жер айналайын талды мекен,Қызарып қынаң тасты жарды ма екен?!Үңгірлі, Қарашеңгел, Мыңшұқырым,Əуелеп əнім саған барды ма екен?!Алтынтау..