Яхия кемал бейатлы туралы Өлеңдер ✍️

Мың атты əскер, жүруші едік мақтан қып,Мың атты əскер, жауды жеңдің талқан қып.Сардарбегім, ақбоз аты тулаған,Алға! – деді, кешіп өттік..

Қатал заман үкім айтып, жетіп жүзер уақыты,Жағалаудан аттанғанда – тылсым əлем бағыты.Жолаушысы жоқтай бейне, үнсіз шегер сапарын,Ол да мендей қол..

Күн қысқарып, Қанылжының қарттарыЕске алуда күз айларын арттағы.Жерді сүю – мұның бəрі бекер ғой,Жаз күндері өтіп кеткен екен ғой.Жылдар бойы шəрбəт..

Ақырын сырғыған, перделер біртіндеп жабылды,Кандилли, Гөксу, Канлыжа, Истиние, бейнелер танылды...Көк шалғынды қақ жарып Фирузе, қайда..

Əз Ыстанбұл, өзіңе басқа бір биіктен қарадым,Сен – маған, мен – саған айналып, өзгеріп барамын.Сен қандай кербез де, керемет, көркем бір сұлусың,Сан..

Бар аңсарым өзің болып мұңайдым,Сен қайдасың сүйіктім, жаз күндері бір айдын.Тау бетіне күн түскенше сырласушы ек төбеде,Таңдар қайда, таулар қайда..

Құштарлық-ай, жалғыздық-ай өрт кілеңБес-он жылды қалған қалай өткізем?Түсінікті адамдар дүниеде сыр жалмады,Ең болмаса қорамсақта бір алтын оқ..