Мұңаю туралы Өлеңдер ✍️

Мұңайдым, зарықтым,Тағдырмен егесем.Күз келіп жабықтым,Сағынттың неге сен?Шуақ боп тарайтын,Күнге бір теңесем,Ардақтым, арайлым,Ұзадың неге..

2017-ші жыл. Мяньмадағы қанды оқиға əлемді дүр сілкіндірді. Жергілікті əскерилер осы елдегі мұсылман дінін ұстанатын төрт жүздей бейбіт тұрғынды..

Бар аңсарым өзің болып мұңайдым,Сен қайдасың сүйіктім, жаз күндері бір айдын.Тау бетіне күн түскенше сырласушы ек төбеде,Таңдар қайда, таулар қайда..

Тағы да мұңайдым...Мұңайдым несіне.Мұңы да, сыны да Құдайдың,несібе.Əлемді əлімше ұқтым бек,Жəутең көз жаны игім.Мен сені сарғая күттім деп,Несіне..

Күркіреген кеудемнің от кемері – Шарпып өтер, орынсыз сөкпе мені.Жырға айналған жанымның жасын, нұрыСәл мұңайсаң көрерсің көктен оны.Сәл..

Мұңайып қалсам кейде мен:ондайда жаным өзім де ұқпас тылсым сыр,Жүректен жарыпшығады дерсің жыр-сыңғыр.Зымырап мынауағындап жатқан фәнидеО, Муза..

Мұңайып отырмын... көңілсіз...Кейпіме сын тағып айналам.Ой да көп сан сапат сенімсіз,Сенімсіз...Ешкімге жаймаған.Күн өтті, реңі тым күреңҰқпадым..

Мұңайма,жаным,қасымда,Iшiңе түсер мұңайған.Өзiңнен басқа құдай жоқ,Сұрайын десем Құдайдан!Мұңайма,жаным,қасымда,Жарқылдап жүрер жақсы адам.Өзiңнен..

Мұңайма қыз!Махаббатын сұрайық Құдайдан біз.Алдап кету ажалды мүмкін емес,Болғанымен бықсыған мың айламыз.Қайғырма қыз!Қайғысы жоқ қам көңіл айдында..

Алқызыл жүзің солыңқы,Мұңайып жүрсің неге сен?Жадырап кәне, қарашыКөнейін сосын не десең.Торықпа жаным, түнеріпМұңайған саған жараспас.Болсайшы одан..

Шәрбәт емес, енді міне мұңайып,Арақ іштім атағыма лайық.Ол – бір күміс,Алтын болып көрінді,О, Гүлбүбіш, өтті менен бір айып!Қызды қарғау?! Дәл..

Жалғыз жұлдыз мұңаяды көкте де,Беу, дүние-ай,Кім қиды оны өкпеге?!Аз күншілік,Алдамшы бұл өмірдің,Аярлығы жоқ деме!Жалғыз шырақ...Жағады əрі..

Мынау дүние сұлулығы ұмытылып, Үміт-арман қанаттары қырқылып, Сұп-сұр ойлар меңдегенде жанынды, Ылайланар жүректегі сыр тұнық.О, дүние-ай, о, баянсыз..

Мұңаю мен қуанудың бөлінбейді арасы,Кейде оны түсінгенмен аңғара алмай қаласың.Кетсе алысқа бір баласы оралғанша Ата-Ана,Мұңаяды қуанышпен аңсап..

Мұңайып жүрмін білдірмей,Үміттің отын сөндірмей.Өзіңмен болған бал-шақтар,Өтіп бір кетті бір күндей.Жымиып жүрмін қуанбай,Бақыттың күні туардай.Айта..

Бәріміз де мұңаямыз мүжіліп,Зор болсақ та кейде бордай үгіліп.Шетімізден күйрей берсек не болмақКете берсек бұл өмірден түңіліп?!Кінәлаймыз бірімізді..

Неге мен мұңаямын, түсінбеймін,Аунап жатыр арқырап іішінде мұң.Алабұртқан сезіммен арпалысыпБіткендей алақұйын күшім менің.Күзгі аспандай неліктен..

Мұңайсам кейде,Түңілсем кейде торығып,Қиналсам кейде маңдайым тасқа соғылып.Көтеріп кетед еңсемдіДосымның бірі жолығып.Шалқысам кейде шаттықтан..

Келе ме мұңайғанмен өткен күнім,Ол күндер жасыл желек төккен гүлін.Тек қымбат күндерімнің белгісіндейҚадірлеп суретіңді сақтап жүрмін.Кей кездер..

Мұңай, жаным, мен сенi жұбата алман,Бiр мейiрiм күткейсiң құла таңнан.Құла таңды құлдырап қарсы алғайсыңКүншығыстан күлiмдеп шыға қалған.Жұбатпаймын..

Мен мұңайсам жетедi. Сен мұңайма.Қайтесiң көңiл атты көлдi лайлап.Маңдайы тасқа тиген қайран көңiлКеруенiн тартар екен ендi қайда...Көңiлiм..

Еркеш ағаның рухынаТыңда деп еңбек адамын, Тыңгерді жырлап тынбастан;Тыңайтып жырдың танабын, Тыңда да жазды тың дастан.Зеренді тауын сүйем деп..

«... Бақытсызбын деп ойласам ішімнен –бақытымда сол шығар!..»Жарасқан Әбдіраш***Ән таусылды…Би бiттi…Елес бiттi…Көңiлiм тынышталар емес тiптi;жаңбыр..

Жан аз ба жүріп-жүріп бағы жанған,Мұңайма!Дүниеде бәрі жалған.Махаббат – шоқ болса егер, Қыз екенсіңЖүрегін ыстық шоққа қарып алған.Бұлқынып..

Туған елден ар-иман қуылғалы,Билік тыңдап көрген жоқ мұңымды әлі.Құбылмалы заманның құзыры ма,Жұрттың бәрі бұл күнде құбылмалы.Арғымақ көп жем жемей..