Эрдем бейазит туралы Өлеңдер ✍️

Табиғаттың өзі болып шерменде,Дүниеге ажал бұлты төнгенде,Қаһарлы үннен тірлік оты сөнгендеЖалғаймын деп мəңгіліктің ағысын,Күллі ғалам жанталасар..

Қош бол енді туған жер,Дəру болған тəніме,Ағын суы, тамылжыған мəуесіТамырымда қан боп аққанҺəм айналған əніме!Əлсіреген кезімде,Жас төккенде булығып..

Қолыңды бер, сүйейін,Сүйейін де жауға өрттей тиейін.Сезесің ғой, кімді аңсайды көкейім,Кедергіден қарғып мың сан өтейін.Дұшпанымды тəубесіне..

Ажал алғаш періште боп келеді,Келеді де сəби жүзін өбеді.Бəлкім бір күн жүздесерміз жотада,Самал желі құмырсқаны теңселтіп,Тасбақаны қалдыратын..

Бейітке бақ ұштасатын тұстан бір:«Ішімізде үн қатады Ыстамбұл».Кесененің суын бала сатады,Құмырасы бір түрлі үн қатады.Ал күн көзі күнəһардай..

Бұлт торласа аю көтерген аспанын,Қойнауында елік ойнаған асқарым.Терең шатқалда сүмбіл шаштары жайқалып,Етектерінде еңлікгүлдері..