Түрік халқының өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қандай күшпен тартса жер, соншалықты ауырсың,Жеңілдікке келгенде секілдісің қауырсын...Құштарлығың өмірге дүрсілінде жүректің,Жанарыңның отында..

Үрейсіз жоқ бір жай хабар, Күнде естіп басың айналар. Баға өсті арамшөптейін, Ар-ұят жоқ, тек, айла бар.Нан қымбат, қымбат көмірі, Арзан, тек, адам..

– Мұнда теңіз алыс па? – деп сұраған,Түрмедегі жаңа көршім Реджен Аныл.– Жарты-ақ сағат машинаға зулаған,Жаяу жүрген үш сағатта жетеді,Тоғыз жылдық..

Мына бір жайт есімде, – Бақылаушының көзінше, Кеш түсіп қалған мезгілдеТүс ауған шақ – бесінде.Алып келіп əлдекім,От ұшқындап көзіңде.Қазотыға болды..

Əр күн кешке осындай дыбыс келер маған,Менен де өткен қайғылы кісі келер маған!Досым емес бұл келген, жалғыздығым өзімнің,Досым бар ма ед өмірде..

Көздегі нұр жасанды ма, Тəңірім?Соны ұға алмай бүгін əрі-сəрімін.Қай сөз жалған, қай сөз шындық, білмесеШатастырма дейді неге əрібін?

Сағындым ба, сен қарсымнан шығасың!Қай қалада болсын мейлі, расым...Сен өзімсің, егізімсің дегендей,Жол жабылса, шыныаяқта тұнасың!

Тағы да бір тұманды,Тағы да бір сұраулыТаң атты,Көк жүзі шаршаулы.Иығыма бір таныс қолсалса салмақ дəл қазір,Алса біраз сілкілеп,Ауыр ойлар ұшып..

Жауынгерлер көтеріліп Оғыздан,Тұлпарларын ой мен қырға ағызған.Бастау алған ерлікке үндер аңыздан,Бар əлемде шырқалады жыр біздің.Жер бетінде əділдік..

Көзге бір, көңілге өзім екі адаммын,Ешқашан дей алмаймын жеке қалдым.Атқарып бір басыма екі міндет,Еселеп із қалдырып өтеді əр күн.Біреуі қызмет..

Мен саған ғашықпын ғой, түсін жаным,Дертім сен, мəңгілікке ұшынғамын.Нəркес көзің кетпейді көз алдымнан,Төзімді жаз ұрладың, қыс ұрладың,Жылыт деп..

Көріктімсің жүрегіммен табынған,Бір сəтке де шықпақ емес жадымнанЖеңіл басқан жүрісің,Қараңғыда нұрын төккен күлісің.Үр бетіңді мəңгілікке жадқа..

Жауын жерден көкке қарай жауатын,Əккі ұры да жол таба алмай қалатын,Батыл болса, батыр ғана бата аларЖерде жүрмін, қан майдан деп аталар,Жол жоқ..

Құлайды аспан, құлайды бұлт, Түнерер көк жылай жүріп.Жан толқымас бұрынғыдай,Сыр-сұхбат та тиылды жай.Аспан үнсіз, жоқ пейілі,Күй күмілжіп, өшкен..

Ағаштарға тамшылаған ақ жаңбыр боп жетем саған,Күткін мені, жаным Зейнеп, арманымсың мен аңсаған.Шаштарыңнан сипар жапырақ жаймен ғана сүйіп..

Неткен апат, неткен ажал десеңші! Тасыған қан тамырларда құтырды. Бостандық пен бақыт жайлы жазылды, Жалғыз ауыз жырым болса ұтымды.Азияның өз қолы..

Мұңды көзбен мұнша неге қарайсың? Не бере алам – түсінесің сен оны. Зауқың соқса, ет бере алам мен саған, біздің қолдан сүт беру де келеді. Жұмыртқа..

Ас үйде осы жырды жазып отырмын, құмыра, табақ кесел етті мықты ойға. Ас қайнайды мың адамдық қазанда, ей, аспазшы, тұзын ащы ғып қойма!Ас үйде осы..

Анадолыде ауыл бар,сол ауылда бір үй бар көретұғын түсімде.Ол үйде бір əйел бар,шайтан отыр сол əйелдің ішінде. Амал жоқ айтам: сайқал...Шайтан!....

Дəн де бір ертопырағында өзінің. Өзен бір ерарнасында өзінің.Кетеді екен нағыз батыр боп пендеөз бағына алма, жүзім еккенде. Одан асқан ер болмайды..

Қара суық жаңа-жаңа басталды,Қара бұлт торлап алды аспанды.Жапырағың жел өтінде тұр жаурап,Жауған жауын əуенінен мұңды аулап.Мына қыстан қалай ғана..

Уақыт, от жəне ажалдыңҚай кезде де түсі ақ боп келедіҒашық сезім, өтірік пен қызғаныш –Қызыл түстен тұрады.Ал арманның, махаббат пен құрметтіңСырт..

Бір өлеңнің түн екенін бағасыБір өлеңнің түс екенін бағасыБір өлеңнің құны жарық боларынӨлең кейде шылым боп та соғарынКейде қолға көзе боп та..

Дей бер мейлі қарамаймын, əрі жүр,Сен көз тіккен жақта болам бəрібір.

ІҚалдым деп ойлайсың жалғыз,Білемін.Тастап кеткен сені жалғыз,Білемін.Айтары жоқ.ІІАйтары бар:Жалғыздық –Əуеннің де сені тыңдағаны.Жалғыздық –..