Ғұсман жандыбаев туралы Өлеңдер ✍️

Өтiнемiн, тиiспей-ақ қой маған!Жан емеспiн дау-дамайды ойлаған.Еш адаммен шай деспеген күндерiм –Өзiнше бiр кiшi-гiрiм той маған.Сiз ғажапсыз! Мен..

Ақын жыр жаза алмады – айлар өттi.Құзғындар ұмытпапты майда кектi.Қапыда опық жеген өр ҚыранныңТағдыры Таудың ұлын қайран еттi.Ақын жыр жаза алмады –..

Лашын ғой деп жүргенiң–Жапалақ боп шықпасын,Тышқан аулап тоятын.Түлкi ме деп iлгенiң–Сарышұнақ боп зытпасын,Мысық қылғып қоятын.Асыл ғой деп..

Дем алысы ауырлап,Анаң жатыр төсекте.Қанаты жер бауырлап,Қалаң да тұр өсекте.Соғады, əне, бүлкiлдеп,Алып қала жүрегi.Сол жүректi құлқын кепторып..

Таңдаған жолдың қиынын,Тау кезген тарпаң киiгiм.Үп еткен желмен iлесiп,Үдере босты үйiрiң.Секемшiл түйсiк – қаруың,Серiппе мүсiн аруым.Таппайсың..

Сағы сынар ұстаның –Сабы сынса сапының.Жомарт қолы – қысқаныңТоқым тесер тақымын.Сенген жаның арзулы –Сырың шашса сырт елге,Қан жалаған аузыңдыЖетпес..

Еңлiк гүлдiңМен жұқтырдымКеппеген көз жасын əлi.Қара суықҚанжар сұғып,Қызыл қаны шашырады.Түнде оянғанГүлдей арманШексiздiкке асығады.Кəрi ажалдың..

Мен ертең жоқ боламын, тоқта, жаным!Ақ тозаң оранады от қаламым.Ал бүгiн тап-тазамын, сол қаламменСоңғы рет жарық Күнге хат жазамын.Мен ертең жоқ..

Ол күндер ендi қайтып оралмайды!Адамға не бар екен одан қайғы?!Қайыру бермей қашқан қайран көңiл –Көмейi ағытылған тоғандай-ды.Ол күндер аққан селдей..

Аңқылдаған күндер жоқ,Ыстық-суық басылған.Өп-өтiрiк күлген боп,Өте шығам қасыңнан.Салқын күзде –сары алаЖапырақтар жаңбыры.Құйшы, нөсер..

Ағарған шашты боярсың,Əжiмiн беттiң жоярсың.Айналып соқпас уақыттыңАлғанын қайда қоярсың?!Ала тау басын бұлт алар,Аңсатқан шөлiң бiр қанар.Шашылған..

Буалдыр тұман – ойың да,Мастықтың уы – əр көзде.Бұлқынған жiгер бойыңда –Жастықтың буы бар кезде.Таусыла еске аласыңАлбырт сол шақтың..

Көшемен кетiп барасың,Сұлулық пенен жарасым.Армандай асқақ ақ сəулеҚай жаққа қарай ағасың.Аңғарып қалсаң, ғапу ет,Сұқтанған көздiң қарасын.Сиқырлы..

Жаутаңдаған жас құлын –Жаным емей немене.Жалмаңдаған қасқырың –Жалын емей немене.Аш құлыным қасқырғаЖем болмаса игi едi.Жалын ұрды, астында –Жаным..

Етегiн бұршақ бомбылап,Қара тау басын қар алды.Қаршадай сəби қартайып,Қара бiр шашы ағарды.Секемсiз едiң сен кеше,Серiлiк кеттi. Бұл қалай?Шерiңдi..

Ақ қағаздай жаным бар,Сенiң сияң қап-қара.Қара сияң бетiмеШаштың-ау кеп ақтара.Ақ бəтестей арым бар,Сенiң күйең жабысқақ.Қара күйең етiмеЖаптың-ау..

Мұқатпақ боласың-ау сен өзiңше,Салсам деп бетке шiркеу ел көзiнше.Жетiсiп тұрғандай-ақ өз əуселең,Кiсiге күлесiң сен не жөнiңше.Тойған торай секiлдi..

Бүгiн дұрыс... Күнi ертең бəрi бекер!Көп қымбатың арзандап, сəнi кетер.Не үшiн келiп-кеткенiн өзi бiлмей,Бұл фəниден жас кетер, кəрi де өтер.Бүгiн..

Əрең-əрең жанады əлсiз шырақ..Өшiредi оны үрлеп қансыз сұрақ.Шалғыны өссе Шындықтың – шалғы даяр,Жатары хақ күнi ертең жансыз сұлап.Əрең-əрең жанады..

“Заңсыз...” дейсiң, заң дейсiң... Ə, зəнталақ!Заңмен заң боп қалып ең сен қашаннан?Сен айтатын сөз бе едi обал, сауап,Келмедi ме əлде əлi “жөнге”..

Жарқыным, дауысың зор, тiлiң майда,Белгiлi: iшке кiрген жылынбай ма..Жарлы мен жақыбайды жарылқағанБоласың, келiп тұр ғой түрiң байға?..Тектен-тек..

Болмасаң да ұқсап бақ,Бiр төренi көрсеңiз.Қолың жетер ұшпаққа,Қолтығына енсеңiз.Қор болмайсыз, тегiнде,Айтқанына көнсеңiз.Айдауына iлесiп,Жетегiне..

Уа-а-ай!Халық қамын ойлаған,Қызыл тiлi сайраған,Сөзiн пұлдап, жақ жанып,Азу тiсiн қайраған.Қыстың қамын жаз ойлап,Бес қаруын сайлаған,Етiгiнiң..

Көңiл көгi күн сайын күркiремес..Бұлттан шыққан ақ сəуле, күлкiңе көш.Сол ала бұлт секiлдi, ақындардыңБiр күн – елес өмiрi, бiр күнi – егес.Көңiл..

Сен басқаша сайрап ең кеше ерсiнiп,Шыға келдiң бүгiн де шешенсiнiп.Əттең, менiң қолымда пышағым жоқ,Алар едiм жаныңнан кесел сылып.Ұран салып сен..