Темірше сарыбаев туралы Өлеңдер ✍️

Үмітіңнің үгітілсе нұр тауы, (Сертте тұру – кісіліктің шырқауы). Махаббаттан көңілі қалған қыздардың, Құрып кетсін, Таусылмайды сылтауы.Бұған қарсы..

Соққан бір желмен жайқалып, Сирень де қазір тұр гүлдеп. Қарымын жырмен қайтарып, Иіскеймін тірі жүрмін деп.Жұтамын саумал жұпарын, Билейді бойды..

Биледі бойды мұңлы ырғақ, Ашпады бақ та есігін. Сиреньдер басын бір бұлғап, Сұрады бізден кешірім.Сен тұрдың жанып, алаулап, Қалқып бір көкке..

Бүйірімнен бір шаншу қадалғалы, Тұра алмайды тыпыршып қалам-дағы. Жалыным да лапылдап бұрынғыдай, Жарқылым да көбейді жанардағы.Қалың ойға малтығып..

Күйдік-жандық,Айналдық алауға біз.(Сол алауға қызығып қарау да – аңыз).Ел есітіп, дүрлікті, екеуімізді,Енді..

Сен маған ренжіме үндемесем...Елеспін,Құр қалқиып жүр демесең.Ондайда қиялымда құйын ойнап,Жымдасып жырларыммен бірге көшем.Сен маған ренжіме..

Қарама маған күліп, Суық қара! Мен – өлік.Өлгенге енді жуықтама!Жерлей сал жүрегіңнің түкпіріне,Бейкүнә көз жасыңмен жуып қана.Мертікті, орта жолда..

Кінәлайсың сен мені текке кілең,Махаббаттың ажалы өкпе білем. Сүймейтіндер айтпайды «сүймеймін» деп, Жалақорлау келеді шеттерінен.Соның басын..

Бататын күндей нарттанып, Жүзіңде толқып тұрды алау. Қайтеміз қазір ақталып, Бақ еді саған бір қарау.Жаюлы жаздың төсегі, Жантая кетер шалғынға.....

Қажеті қанша қайталап маған басқаның Тәңір сыйлаған ешкім де ала алмас бағын. Жөн еді бірақ жүздесу мезгілі өткесін, Ерте ме, кеш пе, әйтеуір..

Шұғылаң нұрға бөлейді, Тасытып бойда қанымды. Құмарлық құрғыр көбейді, Жәукемдеп жазған сабырды.Ойымды отпен тұсадың, Жерге де қайтіп сыям мен?..

Бар еді мен көргенде көк көйлегің, Сол көрген көк көйлегім жоқ қой менің. Ішінде көк көйлектің көгілдір қыз Лаулаған, лапылдаған от қой дедім.Көк..

Алтындай ақ дидарың рауланып, Көңілімді көптен бері жүр аударып. Жымыңдап жазғы аспанның жұлдызындай, Жанарың жауһарланып тұр-ау жанып...Сендегі сұлу..

Қалсын деп жан жадырап... көңіл өсіп, Көрмеппін жырдың жібін жеңіл есіп.Өлеңге тамсанғандар көп болғанмен, Тап сендей сүйе алған жоқ..

Сені жақсы көрген сайын өбектеп, Неге маған тосқауыл көп,Бөгет көп?..Солқылдатқан дауылдан соң мамырлап,Басылатын емес пе еді жел ептеп?Орманның да..

Жүрегіңе не жетеді қардай ақ, Мен де сенен жүргенім жоқ жанды аяп. Сезем сенің маған деген көңіліңді, Маңайыңа жақынырақ..

Сезім-ай селі тасығыш, Өмір-ай қысқа, қап, әттең. Ұшасың құстай асығыс Шырылдап жүрек-қанатпен.Әркімге мұндай қайда бақ? Шығарып әбден есімді.....

Күнді өткеріп қу тірлік күйбеңменен, Бара алмадым биыл да сиреньге мен. Сирень құмар жанымды сөз етіп жүр, Айыр тілді аярлар сүйреңдеген.Сирень десе..

Кеуделерін көкке керген Керімдермен көп сөйлестім. Жанын жалын-отпен өрген, Бірақ саған жетпейді ешкім!Шындық мынау жасырмайтын, Шымырлық бар..

Жан-жүрегің жапырағын жаяды-ақ, Өн бойымда бұрқырайды бар шабыт. Алақаның сипап өтсе аялап, Саусақтарың сыңғырлайды ән салып.Ән салады,Ән..

Күлкің бір қазына кеніштей, Аумайды-ау тісің ақықтан. Тұрамын тәубе деп іштей, Айналып басым бақыттан.Кеудемді кернеп сезім-жыр, Ұлғайтып арман..

Мен – кексемін, Ал сен – жассың қаршадай, Арамыздың аспан-жердей алшағы-ай. Ой-қиялдың ойпы-тойпы сарсаңы-ай, Көз алдымда күндіз-түні көлбейсің..

Уақыт-ай,Сумаңдаған ұрым-ай,Екі ұртыңның біреуі – қан, бірі – май.Шақпақ таспен шағып кетіп барасыңКүндерімді күл-парша ғып шыныдай.Екпініңе төтеп..

Күттім мен сені,Күттім мен сені,Көп күттім,Темірдей берік төзімімді де жеп біттім.Жолыңды тосар ағаңның барын білгесін,Кешігуіңнің қисыны мүлде жоқ..

Шарпыған оттай шалқып бір жалынды демің,Сағындым, аға, өзіңді,Сағындым дедің.Бір ғана сөзбен төбемді көкке жеткізіп,Бір ғана сөзбен асырдың бағымды..