Ақылбек манабаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мейірлене кірпігінен нұр төгіп,Күн аспаннан кең алқапқа тұр төніп.Кеуде керіп көсіледі гүлді өңір,Жаздың жарқын шұғыласын бүркеніп.Жанға жайлы майда..

Көкжиек алтын нұрмен сызылғандай,Жарқырап таң келеді қызыл маңдай.Дір етті ағаштардың жапырағы,Қапыда тәтті ұйқысы бұзылғандай.Маужырап жаңа ғана..

Иірген алтын жіпті дәу ұршығын,Нөсерге төсеп жасыл сауырсынын.Шың- батыр қасқаяды маңдайына,Қадап ап құстың аппақ қауырсынын.Достар – ау, сұлулықты..

От қондырып өркешінеБұлттар төмен төніп келіп,Маржандарын жер төсіне,Өте шықты төгіп-төгіп.Бір тамаша түске енді көк,Даланы жел тынды..

Алакөл, кешің әсем жарқылдаған,Бетінде күміс көбік жалтылдаған.Арайы батқан күннің жатыр көлбеп,Кеудеңде секілденіп алтын баған.Жағаңда отырмын мен..

Мойнына сұр тастың,Көп тамшылар асылып.Шыға келді бір тасқын,Ойнақ салып, асығып.Аяқтанған баладай,Аунап ағып барады.Тұсау кескен анадай,Тау да бағып..

Жалаңаш жартас жантайып жатып қалғиды,Арыстан- өзен арсылдап көкке қарғиды.Тамшыларға түйе табанын жалатып,Тасбақадай жау жапырақтар тарбиды.Сайып..

Біржан – дала бұлбұлы,Біржан – әннің дүлдүлі.Сол есімге сай болу –Саған мақсат,Біл мұны.Жаны жайсаң шапақтыСол Біржандай атақтыАзамат боп шықса..

Қияға ұшып самғаған,Қиялдарды шарлаған,Екпіні желдей ессе де,Қос топшысы талмаған,Қыран боламысың, жан балам!Айтшы, кәне, жан балам,Жолың қайсы..

О, ақын бабам,Батыл данам,Батыр бабам,Бұлттар жартасына соқтыққан от найзағайдай,Жарқылдап жау үстіндеӨтті-ау,сенің найзаң айдай.Қиялға еріп,Қыран..

Сыпайы, сыр мінез балдыздар,Балауса жігіттер, бал қыздар.Қолқалап отыр ғой шырқайық, бажаларӘнменен көңілдер тазарар.Балдыздар таңырқап..

(Қайым Мұхаметханов)Арманы болған талайдың,Шалқыған шалқар ақ айдын,Тағылым алған тарлансыңОйынан ұлы Абайдың.Ақынсың туған жыр үшін,Далаңдай дархан..

Достар, достар, тілектестер,Бір ұядан ұштық түлеп.Армандастар, ниеттестер,суымайды ыстық жүрек.Достар-достар, сырластарым,Күндей күлген..

Нұрын сыйлап өшпейтін жүрегінің,Мәпелеген бөбектің гүл өмірін.Арашалап ажалдан ана жанын,Алғысына бөленген ұлы елінің.Қиыншылық көрсе де..

Ертістей ойы терең шалқып аққан,Зерлі сөз, зерделі ойды жарқыратқан.Атанды аға Мұхтар,Дана МұхтарЕтеді мәңгіге оны халқы мақтан.Тамсанған талантына..

Кеудеме қонған нұры айдың,Көңілім шалқар жыр айдын.Жарқылдап жүрмей жаныңда,Достарым, қашан мұңайдым.Бұлақтай тастан құлаған,Бәріңе күлкім..

Алдаспандай қос қанатың керілген,Ақ шағала, шаңқылдайсың өр үнмен.Шүйілесің кейде төмен сорғалап,Ақ тамшыдай алтын күннен бөлінген.Жасқанбастан өр..

Ұлылыққа басымды иіп, табынып,Жырлайын деп ағымнан бір жарылып,Келбетіне теңеу іздеп МұхтардыңОтыр едім ой соңында сарылып.Атам айтты:̶ Шың дейсің..

Жұлдыздар да жаутаңдап,Әлденені ымдайды,Жүрмін тағы бау шарлап,Төбемде аспан,түн жайлы.Толықсып көкте көркем ай,Тынды баяу жел де өксіп.Мені еске ап..

Ақ сүтіндей анасының,Кіршіксіз ізгі тілекпен,Жұдырықтай жүрекпен,Жұмыр жерді құшақтап,Бүкіл адам баласыныңТірлігіне гүл еккенМахаббатты жыр..

Шарла әлемді,өзенді кеш,тау шыңды ас,Жолдар,жолдар қанша жүрсең таусылмас,Бір белді ассаң,кезең тұрар тағы да,Өрге бастап,жалын құйып жаныңа,Әлің..

Қыр бөгіп күннің нұрына,Көлеңке жерден ығысты,Селт етіп самал сырына,Бу болып жоннан шық ұшты.Құлпыра сәнмен ырғалып,Басын жайлап гүл ие,Жапырақтар..

О, менің қос қанатым, құлындарым,Балдырған, балдай тәтті шырын жаным.Күнімен ойынға бір тоймайсыңдар,Желпілдеп кекілің мен тұлымдарың.Біреуің..

Мен адаммын,Елжіреген жүрегімен салған мұратым бар,Жігерімді шыңдаған өр дауылдар,сұстанған сұрапылдар.Ерлігіме табынып, таңырқағанАлып аспан, ақ..

Ұнатам ба,Әлде сені жек көрем бе,Сұрамашы,Сұрама,Айта алмаймын.Ашу ойнап от денемде,Кектенем бе,Арнадан асып бірақ шайқалмаймын,Отырамын үнсіздікпен..