Жәнібек әлиман туралы Өлеңдер ✍️

Будақ-будақ бұлт ауып төбемізден,Өлең оты лаулайды өремізден.Адам қылып жаратып Тәңір ИемБабамды көк бөріге неге емізген?Қадым заман ол дәуір –..

Көңіл делбеп, көгертпес көсегемді,Қоюым керек шығар осы өлеңді?!Шідерім жоқ Ләйлім қыз олжалайтынСүйретпейін сабылып бос өремді... Жұмыр басқа жар..

Өркениет!Келді бізге ел көрмей.Алаш аң-таң сұмдық деп бұл, беу, нендей?!Алаш аң-таң: жаяу құрлық кешегіЖаулаушы жұрт атты..

Аламанда азуын Айға білеп,Аласұрып, ұмтылды қайда жүрек?Өлең болып ғұмырың өрілгенменОйдағы кеп, сөнер ме бойдағы кек?!Өзегінде өлең қып..

Көншітетін таппаған соң көңілге ем,Өлексе емес, өмір іздеп өмірден.Құшып-сүйіп, оралыңның барындаҰшып шығып тірлік дейтін кебіннен...Жынды Әбеннің..

Түркі бабам билеген байырғы күн,Сен ұғарсың, бір ұқсаң шайыр мұңын.Алтын бесік кешегі Алтай, Орал,Тұңғышыңның қанатын қайырды кім?Бұла шағын өткізген..

Заманыңнан запыран, заһар ағып,Түйсіктілер түңілер қапаланып.Өңкей жебір зекіген төрге шықтыАқымақтар айқаймен атақ алып.Құлан құлап құдыққа құны..

Ақ бауыр бұлттар маңып барады,Ауып барады қалықтап әні.Қамыға берген қаңғыбас көңілСәулелі сөзден жарық табады.Шұғыла жұтқан құбыла мекен,Қызара..

Арқамды аруақ қысып, кек кергесін,Ауады аласұрып өткенге есім.Қазақта Қойлыбайға қонған кие Шайырдың шарпып өтсін от кеудесін...Жаныма жеткенде ұшып..

Мынау құлқын – мешеуліктіңмесіндей, Анау жұртың – кие сіңген есімдей!Көне күннен кіріп келдің қалаға Көк бөрінің ит қашырған сесіндей!!!Ұят тұнар..

Теріп көр тағылымын баяғының,Ойымның оғаш көрем саябырын.Елімнің еркесі бар, серкесі бар,Басы — аңыз, ортасы — жыр, аяғы — мұң...«Жанбота» —..

Қарағанды. Вокзал алды абат гүл,Азан-қазан бай мен кедей, жалақ құл.Қаныш көкем қара жұрттан қара үзіп Күншығысқа қарап тұр.Бабам бейне оянғандай түс..

Жалғай алмай жырымды өңім сынып,Өңім сынық – келемін өмір сүріп.Шайқап төгіп шаттықты, мұң-налағаЖүрегімнің қойыппын төрін ұсынып.Сағыныш-шер жанымды..

Арыстан да қалмапты түске енетін,Данышпан да аруақты түс көретін.Базыналы жұртым-ай, БотақандайКөр түбінде жатып ап тістенетін...Балықтайын шіріген..

...Баяғыда былғанған ғой мына әлем,Мен әуелде Сақ боп туғам – бұла дем.Ерлігіне дүр сілкінген дүр әлем.Мен әуелде-ақ Сақ сарбазы Шырақ ем!Ей, есалаң..