Ермұрат зейіпхан туралы Өлеңдер ✍️

Күлермін мен,Жылармын мен.Гүл ерніңненЖыр алдым мен.Жалын атқан,Қарып ақ таң.Табылдық бірШаңырақтан.Қолқаң – балам,Қолқам – балаң:Ұлымыз..

Мен жалғанда ұмыта алмайтын бір қыз бар,Қыз күйінде мекендеткен бұл кеуде.Бақытты едік, арамызға тұрды ызғар,Қыңыр тағдыр иілмеді икемге.Білесің бе..

Әсемі жоқ гүлдердің,Әсері жоқ көктемнің,Есебі жоқ күндердің,Өсегі жоқ өткеннің.Таңданбаймын әнге де,Тамсанбаймын әр неге.Алданбаймын..

ІСізді сағынып, отырмын, тағы таң атады.Айды жасырып, Алатау шалқаяды.Көңіл құрғырды-ай, қайтсе жай табады,Марқаяды, ортаяды.Сізді сағынып отырмын..

Өлең ойдан өрген бе,Назырқанбай, назданбай.Өрекпиді өр кеуде,Бәрін сарқып жазғандай.Тым алыстан сұлу жыр,Сыйым болып қарады.Олсыз өмір сүру бір,Қиын..

Сары мұң тілді саксофон,Құйқылжытып жетті құлаққа.Сарғайған күндер өтсе екен,Жандыра бермей бұл отқа.Көмескілеу, қызғылтым,Ашына сәуле..

Түн ұзақ, жарым көңіл көншіген бе,Өзегіңді жаулап өрт өршігенде.Қарлығаштың қанаты желпігендейОралады ойыма көрші бөлме.Таныспаппыз біз әлі, ай, жыл..

Бір жұт пенен бір өрттің,Жемі – байлық деген деп;Өнер деген гүл ектім,Сұрағанға берем деп.Езуінен шоқ атқан,Тұлпардайын ала ұшқан.Саз төгілді..

О, көңілім, күй текшем,Сахнам – өзіңе оралдым.Қаншама мен қасірет шексем,Жандым және жаңардым.Сағынып қалыппын тозаңын,Жұтайын қаптыра..

Соңғы жаққан бір шырағым тым әлсіз,Өршітуге мен мүдделі,Өшіруге құмар сіз.Пейіліңіз мұнар, сыз,Мейіріңіз құнарсыз.Өлеусіреп сөнер еді соңғы үміт,Сіз..

ІЖан ләззәтім деп,Азап арқалаттым ба екем?!Әлі де сәби Жүрегіңді тулатып,Ұйқысыз бір түнде-ақ марқалаттым ба екем.Тамыр-тамырыңды улатып.Қандауыр..

Түпсіз. Төбесіз. Шендессіз.Баламасыз. Теңдессіз.Күмбір-күмбір, күмбір үн,Шертті екен, кім бұрын...Елітті екен, кім бұрын...Күн мен түндей..

Алты шегіңнен айналдым, гитар,Мен – саған,Сен – маған айналдың, гитар.Өзіңмен қанша той бардым – гитар,«Толғап өзіңді ойландым – гитар».Жалқы сен –..

Сездің бе сезгір, сезімім,Мезгілді мезгіл сынайды.Бездің бе безгір, без ұғым,Безбеншіл көп те сұлайды.Қайғысын ғасыр бөлісіп,Жарғысын жауы ту..

Тән қойнындағы жан ойыны,Уы тәтті шараптай.Шаманның жамағайыны,Қимыл қандай... шабақтай.Аяқ-қол да, қолы-аяқ,Ұршық, не жылан ыршып.Өмір оты..

Кім көрмеген отыз үш бұл, отыз үш,Үзіп алған отыз үш гүл өмірім.Мен тұсаған отыз үш құс-шоқығыш,Үзе алмаған отыз үш гүл өкініш,Кім көрмеген отыз үш..

Тынбайды. Тынбаймын.Шегірткелер жырлады-ау бір, жырғаймын.Өтіп жатыр жырдай күн,Бірақ сенсіз құр қуаныш, құр қайғым.Аңсаймын. Шаршаймын.Мәні қайда..

Жасырған сені жер ме екен,Берілгеніңде қарыспай.Асырған ары бел ме екен,Бәз-баяғы, қайыспай.Айтады көңіл ел бөтен,Қажырым қатқан қайыстай.Жаман ем..

Алмалым, ауылым,Қалғаным, қауымым.Өзіңе қайтейін,Бармадым, бауырым!Шалғайдан салымым,Сан майдан, сағым мұң.Жылайды, шыдайды,Сарғайған сары..

Жарыл жүрек!Қонақжай бір қос деп пе?!Қосымызды тар демеуші ек, дос көпте.Дос азайды, азған көңіл жұртынаҚараңдаршы,Әсем гүлдер өспеп пе?Гүл өспесе..

Жүре-жүре болдық қой бит құралпы,Үре-үре болдық қой ит құралпы.Күле-күле онымыз күлге айналды,Түре-түре қоңымыз тырдайланды.Баға-баға қабақты..

Бір атқанда дарымай,Екі атқанда дарымай,Үшке... енді жарымай,Алдап та соққан, зарым-ай!Соғып қалған саның ай!Арбап та өткен сағым-ай...Сағым-ай, беу..

Талай тасыдық, төгілдік,Таңдауы ма еді өмірдің.Талай жасыдық, сөгілдік,Алдауы ма еді көңілдің?Талай талайға жазғанды,Тамсана көрдік, көндік те.Озған..

Жүректі және қызулы отқа тастадым,Мұз жанып тұр ма зайыры?Қасіретіне қаймықпайтын қас жаным,Жиған жоқ әлі айылын.Қанып ішерге жетпейді ғұмыр..

Тірлік – кебін, туа орандым,Тәніммен бір шіриді.Пендесі едік бір аралдың,Тең түспепті нұр игі.Сен ханшадай өмір сүрдің,Бақыт улап тәніңді.Мен өтінде..