Ұлбике жанкелдіқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тау етегінде салт атты келе жатқан Ұлбикеге жол үстінде бір жас дуана кездесіп қалады. Қыздан келесі ауылға баратын жолды сұрайды дуана.Дуана жүрер..

Ауыл-аймақтан сыртқа шықпаған үйкүшік жігіт кез келген қызға тиісе береді екен. Бір күні қызойнақ кешінде әлгі жігіт төңірегіне былапыт сөздерін..

Ауыл әйелдері, қыз-келіншектері бастаңғы жасайды. Жиында Ұлбикеге ішкі сырыңды өлеңмен айт деп қолқалайды.Не қам бар ер жігітте басы еркінде..

Ұлбике Қарақойлы жұртының Бойтан дейтін жігіті не үш қыздың қалың малына ұзатылады. Қыз кезі өлең жырлы ойын-сауықпен, той-тамашамен өткен Ұлбикенің..

Арқан бойы құдықты қазған жігіт Қамал бұзып жар салған ноянға тең. Ит алдына шөп салып жүрген пендеБезек қаққан далада қоянға тең.

Ұрық шашқан жерлерге де шөп шығады, Сегіз көде болардай көп шығады. Өсіп шықсам жамсатып оратұғын, Жігіт бар ма жұртыңда деп шығады

«Аузың дуалы қыз едің, менің күнім не болады» депті ұзақ ауырып жатқан кемпір Ұлбикеге. Сонда сырқат адамға сүйеніш болар деген үмітпен қыз былай..

Жаңыл шешей қызы Ұлбикеге «кім болса сонымен қақтығыса берме, өзіңмен лайықтылармен ғана айтыс» деп ақыл айтады. Сонда жалын атқан қыз мына екі ауыз..

Мәделі үлкен шәһардағы медреседе жеті жыл оқып,аулына келе жатып, қатты шөлге дұшар болып қалады. Далада түнеп жатқанда, түс көреді. Түсінде оған..