Төлеген жанғалиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ай астында-Айсұлу, Күн астында-Күнекей,Алдап келген біздерді арман осы, мінекей.Қол жетпестей қияли биікке қол создырып,Қомағайлау қоғамның қорлағаны..

Тайбурыл жырмен тақымдас,Тарпаңнан құтын қашырмас.Ұлы Абай туған елденмін,Ұлыға басқа бас ұрмас!Сұсынан шошып «Шор» қашқан,Жоңғарды..

Асау жүрек тарпып тұр тағы тұяқ,Артында қалып еді шаңы шұбап.Алысқаннан бірдеме шығар болса,Алысудай келемін, алысып-ақ!Кіммен сонда күрестім, кімді..

Талтүс ауып, ымырт жапты қабақты,Талғап ішер күн де туды тамақты.Кірпік ілмей, кірпі үстінде жатқан соң,Қарт адамға ұйқы да бір абақты.Кеше ғана..

Хат жазып қойдым халқыма,Сырымды қаттап қағазға.Қарайлай кеткен артына,Қаймана ақын аға аз ба?Олар да мендей шаң жұтқан,Омбылап ойдың мұз..

«Қарасартов» кім дейді ұлым маған,«Адам» деймін, кісідей ұғынбаған.-Адам болса ол неге Шәкәрімді,Атып ап құр құдыққа тығындаған?-«Голощекин» кім..

Көңілге көптен бітпей шыр,Сезімге сәуле түспей тұр.Ақылды жеңіп, ашынған,«Аһ» ұртты мені титтей тіл.Өз тілімменен өштестім,Өкініп, тістеп көп..

Көлеңкесі көңілдің ұзарады,Айықпайды күдіктің тұманы әлі.Күн шуағы түспеген мына жұрттың,Шүберектей бозарып тұр ажары.Қызылшырай – қызыл күн..

Құм сағаттай құйылған,Құнсыз өтті шақтарым.Күз айындай бұзылған,Күңгірт көңіл аспаным!Тартқылайды оң-қабақ,Таң қуаныш жақын ба?Тасбақадай..

Ұйытқи соққан жел мінез,Ұйытпады көңілді.Елеуіштей енді көз,Елейді өткен өмірді.Қиыршық тас көп екен,Қилы-қилы шақтарда.Елде кеткен көп есем,Ендігім..

Ақын өлді, арманы адыра қап,Жарықтық етті бүгін жанын азат.Тірлігінде көр оған көп қазылды,Көр қазып жатыр міне, тағы қазақ.Қаз, қаз, қазақ, қаза..

Ақ төбеттің ата-тегі мықты еді,Жуынды емес, сорпа суан ішкені.Боқ мұжымай сүйек-саяқ кеміріп,Болат құсап қайралатын тістері.Арсылынан арыстан да..

Еркелегім келіп еді еліме,Ежірейді көп надан.Иланбаған ұлы Абайдың сөзіне,«Имансыздар осы ма екен» деп қалам.Қуантқым бір келіп еді жұртымды,Қуарды..

Түсіме кірдің жан аға,Түксиіп бұлттай түнеріп.Қолымнан келмес шараға,Қорланам мен де тірі өліп.Несіне бүгін жасырам,Несие сәлем таусылды.Жаза алмай..

Ана жылап жатқанда, іні жылап,Жылап алғым келеді бірігіп ап.Маңайымның барлығын тамұқ басса,Маған да керегі жоқ жылы жұмақ.Керегі жоқ, керемет қызық..

Бет қызылсыз, бел бүкір,Бедел алмас, енді тіл.Сөз ұқпайды ешкім де,Сөйлеме ауыз, сөз түкір!Анасына қыз мазақ,Әкесіне ұл да жат.Жындандырып..

Керек кезде келіп тұр-ау жуысқың,Туыссың ба, мен де саған туыспын.Туыстықты тану керек бірақ та,Қырынды емес, жүзінді ылғи қылыштың.Қулық бітіп..

Ашу құсап қайтымды,Алшысынан Ай туды.Күн жылытар тым құрса,Күнгейі жоқ халқымды.Бүтіні аз бұл қоғам,Бүтіндейді қайсыңды?!«Единица» - ол қайда,Өңшең..

Байлық та берме, бақ берме,Ынсап бер, маған, құдайым.Түкке де тоймас ашкөзге,Түскенше топырақ шыдайын.Махаббат берме, тілерім,Машақат жүрген..

Сағым жүзген сар даланы сабалап,Сатырлатып жауды жаңбыр ғаламат.Там сыртынан тайраң қағып өткендей,Таң асырып ширықтырған тағалы ат.Көк жүзі де «көк..

Арқаға артар ауырды,Жүрекке жүрмін түсіріп.Әкеге тартқан сары ұлды,Әкетті тағдыр ұшырып.Апарып қайда соғады,Ап-анық жол да жоқ қазір.Сарғайған гүлдей..

Былықты бәрі быт-шыт боп,Бықсиды көңдей дүние.Ақ арман кетті «ішкіш» боп,Ашынған оған кім ие?Сен оны көктен іздеме,Сендірем деме, сергітем.Ол отыр..

Сыртқа шықса желпініп,Сырбаз әтеш қақсауық.Қытығыңды келтіріп,«Қыт-қыттайды» ақ тауық.Торы байтал қыз өңді,Топ шетінде жоғалса.Күрең айғыр..

Көзімнің оңды бояуы,Көк те емес, қара, боз да емес.Қызықтың бәрі баяғыҚызықсыз бүгін болды елес.Құр елес, қуыс құр қиял,Құрудың соңғы белгісі.Амалдың..

Аңшының қолын ысқызып,Аңдарға зәрін ішкізіп.Қансонар қарын жауып тұр,Қабағы сұп-сұр, сұсты бұлт.Айнала түгел ақ қағаз,Аңшы да бұған ат та мәз.Таң..