Есләм зікібаев туралы Өлеңдер ✍️

Жолаушыдай үмітін қоса үзбеген,Кете берер ме екенбіз осы ізбенен.Оймен, мұңмен оңаша арпалысып,Қу көңіл құлазиды дос іздеген.

Көп еді күні кеше достар қандай,Асырып айтарыңды қоштар қалмай.Бүгінде біреуі жоқ, құлазидыКөңіл де құлан дала, бос қалғандай.

Өмірдің де бар өрі, бар еңісі,Туу, өлу – заңдылық, əлем ісі.Жүре-бара тарылар жан өрісі,Бəріне де əзірсің, өлуге де...Болса дейсің тек соның əдемісі.

Татар дəм біреуі арық, бірі семіз,бақ та, сор да қатарлас, құрыса егіз.Атар таң, батар күнің беймағұлым,Күн сайын суға қоса У ішеміз.

Ұйқтап жатып дейсің аман тұрсам-ау,Көздің алды кіл бұлыңғыр, тұмшалау.Алдың-қысқа, артың ұзақ жеткізбес,Кəріліктің бір белгісі – күн санау.Күн..

Мұңданған кезде жырым да мұңды көрінді,Көзімнің жасы сезіммен бірге төгілді.Қақырап барып қабырғам қатты сөгілді,Көзің де жылап,Сезім де жылап..

Оңаша елден безіп қырға шығам,Қарсы алар қарындастай жырға асығам.Бəрінен жақын достың алыс кетіп,Жалғаннан қалап табар сырласым – ƏН.Əн салам өзіме..

Кетеді қауқар сенен де бір күн, менен де,Сүлдерің қалып қауқиған анау денеңде.«Алмастың асыл жүзіндей еді-ау!» – деп қалайАйтармын бұрын көрмеген..

Үш-ақ жыл бұрын ЕрденгеІлесіп бірге келгем де.Үш жасқа өсті ол да енді,Үш жасқа өстім мен де енді.Баламмен бірге бала боп,Қосылғам көпке қара..

Адамды жетелеген елес-арман,Арманға қандай құдірет теңесе алған.Атасын қолтығынан демесін деп,Тəңірім Ерұланды бере салған!Дөп келген мына..

Сен ол жақта зарығып, мен бұл жақта,көрісе алмай екеуміз күнұзаққа,екі бөлек жатырмыз, құлыншағым,байлағандай амалсыз қыл тұзаққа.Бұл өмірдің əлі сен..

Сен ол жақта жете алмай маған қарай,Мен бұл жақта жете алмай саған қарай,Қос көзіміз төрт болып, боталанып,Күн өткізер екенбіз қалай-қалай?Біздің..

Жаным балам!Мен де жігіт болғанмын жалындаған.Албырттығым алдымды орап кетіп,Табылатын тұстарда табылмаған.Жаным балам!Өрттен, дерттен қаулаған..

Алып бергін демеймін айды, алысты...Қиял құсым қайда жайлап ұшты.Менің көңіл күйім де, құлыншағым,Сенің көңіл күйіңмен байланысты.Көз тимесе екен деп..

Күзгі бақтай құлазыған жүрегім,Өзім де сол – құлазыдым, жүдедім.Сырласым да, мұңдасым да – жырларым,ол таппаса, таба алады кім емін?Сақтандырып..

О ғаламат,Бар ма екен өнерде азық,Инеменен құдық та көрем қазып.Ұйқтағанда түсімде түнімененЖынды адамдай жатамын өлең жазып.Жазғанымды мың түзеп..

Ей, бауырларым!..Төтен болды бұл жолғы ауырғаным.Дүниені ұршықтай шырқ үйіріп,Көз алдыма əкелді ауыл маңын.Өткендерім, алыстан кеткендерім,Жетпегенім..

Деймісің бұл ағаңа– Қалың қалай?Жіліктеп айтам, жаным, бəрін қалай,Алысар ауыздықпен асау күн жоқ –Тартамыз тағдыр жүгін арындамай.Көтеріп..

Ұққанға сыртым да өлең, ішім де өлең,Шабытын от-ошақтан түсірмеген,Əр-əркім тіршілікте түсінбеген,Ақынның маңдайына жазғаны сол,Қалғып кетсем,Көрерім..

Құдай берсе қона салар бақ қандай,Сере семіз – балпаң құйрық батпандай.Ағаларың арнай іздеп келгенде,Жаның жібіп, таңың күліп атқандай –Сезінесің..

Біле тұрып, біле тұрып алданбаудың керегін,Мен өзіңе өмір бойы алданумен келемін.Басқалардай көпке айтпаймын, өкпе артпаймын тағы да,Артып қайтем..

Аға, қайдан келесің, қайда барып?Бір қолға – сүт, бір қолға айран алып.Келіндерің көрсе егер бізге сор ғой,Жүретін сені үлгілі қайнаға ғып.Аға..

Ұйқыдан шошып оянып жынданған жандай күнбе-күн,Инемен құдық қазғандай, қопарып бақтым жыр кенін.Өзіме бəрі осалдай опырып ойдан алғаным,Былайғы..

Бірімізді біріміз арбай-арбай,Қырға шығар екенбіз алда қандай?Қулығымызды əр жерге өткіземіз,Тəтті беріп баланы алдағандай.Ағаны айтпа, қу сенен..

Аңыз бенен шындықтың ара жігінАжырата аласың ба, қара, күнім.Ақ, қараның көресің бəрін бірдей,Жаның гүлдей баяғы балалығың.Əрі сұлу, сүйкімді, əрі..