Бəйтік дүйсебаев туралы Өлеңдер ✍️

Көк атым, сол көк атым жақсы-ақ еді, Жарысқанда кететін тастап елді.Бір қыста бір санынан қасқыр тартып, Жануар тай күнінде ақсап еді.Барғамын..

Бойжетіп қалған шағың тұмарлы қыз, Ауылыңа тағы келдім тұманды күз.Айтыстық отырып ап оңашада, Біле алмай тұмардағы дұғаны біз.Дедің сен (адамдардай..

Кешір, досым, буырқанып бұлттансам, Пендемін ғой, кейде мен де мүлт басам.Саған деген көншімейді көңілім, Анда-санда бұрқ-сарқ болып ұрыспасаң.Ардың..

Бір тасада ұлтымды, Даттамадым, азбадым. Жұтасам да жұртымды, Мақтағаннан жазбадым. Ұлтымның салт-санасын, Қызғышы боп қорыдым. Жұртымның қарт..

Ұмытқандай болғанмен бүгін бəрін, Шырқырады қаншама шыбын жаным.Алысқандар азба еді аласатып, Жүрегімнің жығам деп түгін қалың.Қабанбайдай салатын..

Тіршіліктің аулақ салып іргесін, Жүрсең дағы халық пенен біргесің.Табыстарға жеткен сайын көбейер, Қошаметшің, бақталасың, күндесің.Халық барда жала..

Табиғат сыйласа да аз дарын маған, Əлі еншім бар өмірден алынбаған.Несие алған кедейдей қалталыдан, Күнде бір уақытқа қарызданам.Жаман күнде қасымнан..

Дүние кермек, кейде шекер екен, Тағдыр келіп маңдайдан шертеді екен.«Ақкөңілдің аты арып, тоны тозбас» – Деген сөз де бұл күнде бекер екен.Адамдарды..

Болмасам да жоталы, дəу бір ақын, Асар арман, алдымда бар мұратым.Толғанамын өмірге немді бердімƏкем маған қойса да таудың атын.Мен үшін шабыт келсе..

Боз далада болса да болдырғаным, Өз керуенім соқты өз қоңырауын. Ақындардың есігін тоздырсам да, Əкімдердің есігін тоздырмадым. Атым келмей бəйгеден..

– Қайтыңыздар дəм татып! – Асығыспыз, қарағым.Келген екен жан тартып, Сағындырған қазағын.Мақұлдастық баруға, Сүйекшіл-ақ бала екен.Гүлжазира..

Жыр шолпаны Мүтəлліп, Көтерген ту ғып атыңды.Қабырыңа гүл тағып, Күрсінді қазақ ақыны.Болмадың мынау шағымда, Басыңа күміс қар қонып.Өлеңнің алтын..

Тынысымды өмірден алам ұдай, Шабыт келсе, жыр төгер қаламым бай.Қашқар лебі еседі оңды-солды, Мұрын жарып бейіштің самалындай.Қай қалада осындай..

Сəлем, Қашқар1, ғапу ет, Жыр жазбасам ершімді.Ұлы ғалым Махмұт – Қашқаридың бесігі.Салиқа мен Сəменнің, Мекенінен келдім мен.Ғарып пенен..

Тарихта жер еді мың құбылған, Тыңдаймыз – деп, – шежіре əр қырынан.Біз келеміз, – Баркөлге – Баян ауыл, Орайлы сəт болды – деп, – дəм бұйырған.Жолдың..

Жер ұйығым, жаннатым, Мақтанышым Алағақ.Жұттым заман шəрбəтінКең төсіңді аралап.Мен де гүлі жазыңның, Аялаған думанды ел.Мекенісің жарымның, Сен де..

Бұрын аю өскен жер, Жемтік көміп көшкенде ел.Құндыз, бұлғын мекендеп, Сауырынан ескен жел.Атан құлап жүгімен, Апам жылап бүгілген.Шатқалдағы ғажапқа..

Қара қоста қаз тұрған, Баласы едің жалшының.Талабыңмен шарқ ұрған, Арман жолын аршыдың.Шықпаған тауың бар ма екен? Көтеріп ала таяқты.Көкірегін ашты..

Ашық шахта, кен қаза, Тартқан екен жолды алыс.Тұрсам ұят мен ғана, Тигізейін қолғабыс.Деген оймен бералдың, Тізе бердім көзінен.Табысымның ең алдын..

Сəлем саған, Көктоғай, Дарқан елім майталман.Келіп қалдым көп қарай, Сағынышымды айта алман.Туған жері шешемнің, Алдымен бас иемін.Қызы екен ғой осы..

Қиялымды тауға да, сайға сүйреп, Оқушы кез сызатын айға сурет.Мамыр мейрамы мамыражай келген күні, Қырға тарттым, ауылым қайдасың деп.Танауға ұрып..

Көшумен тоздық сан ғасыр, Көшуде не тұр қимастық.Аңсаймыз тауды жап-жасыл, Ақ таяқты мирас қып.Басқаның ұл мен қыздары, Өнермен бізге өнеге.Надандық..

Қырқасында қырықтың нұрым кеміп, Алағақтың құлпырдым қырын көріп.Осы ауылға мен-дағы күйеу болғам, Осы жерде ең алғаш ұрын келіп.Өлеңімен таңы атып..

Сəлем саған өр Алтай, ұлы халық, Қуалаған арманын құрық алып.Құтты болсын, мереке – өлең тойың, Айтпаса өлең қазақтың күні ғарып.Армысыңдар ақылгөй..

Жалғыз ағаш неге орман болмайды?! Нұр себелеп, оны да бұлт торлайды.Дауыл соғып қара орман шуласа, Жалғызсырап жапанда о да боздайды.Жалғыз ағаш неге..