Баймаханбет ахмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көз ілем бе,сенсіз тыншып, ішем бе ас...Өзіңменен ешкім де тең түсе алмас.Иемденіп жүрем ылғи сыртыңнанМенен кіші болсаң да екі мүшел жас.Мені ұғатын..

Білем, білем сендей жан табылмасын,Сезімнің бұл еркіме бағынбасын.Арамызды бір өзен бөліп тұр-ау,Өзеннің сол сен арғы жағындасың!Көмкеріліп келбетің..

Үнсіз егілдің... үкі де тақтың үмітке,Мұңыңды бірақ, жасыра алмадың күліп те.Қайран ару-ай, көз жасын құйып көзегеҰсынған ұяң жігітке.Торығып жүрмін..

Жаз еді, жаздың күні жайдары еді,Болатын аспандағы ай да әдемі.Жоғалттым жанымдағы жарқылыңды,Жастығым, жалын күнім қайда менің!Ай нұры ақ жүзіңді..

Құмның бір өскен еді ол қолатында,Жиделер әр жаз сайын гүл ашатын.Жыры мен сырын алғаш дала тыңдап,Жайды елге жел күбірлеп Күләш атын.Ұяңдау, гүлдей..

Қойнауың қыс - құт, қоналқаң - жазда,Шоң Шығыс, маған таныс келбетіңҚалихан, сосын Оралхан жазған...Сендегі ұлы ағыс тербетіп!Баһадүрлерім байсын..

Қашалғандай тұрқың мәрмәр тасынан,Суретіңде ойға шомып отырдың...Бұрқыраған бұйра-бұйра шашың, ал...Бұқтырманың толқындары секілді.Сағыныш-ән жетелеп..

Өмір мәнсіз –алдан үміт үзгенге...Қызықтырмас оларды ұлы іздер де!Асты, үсті –тас, дөп-дөңгелек «дүние» аттыДиірменге тартылатын біз-пенде...Өзіңді..

Мөлдір көл бар, білсең, менің ішімде...Не болса да оған қылау түсірмен.Мені үнемі қоршалаумен жүредіӨңімде ару, періштелер түсімде...Тілімде - бал..

Қалып қойған қиянда бір аралдай,Көкжиектен көзімді тұрам алмай.Өзіме-өзім жұмбақпын...әлі күнгеЖібі түзу бір жинақ шығара алмай!Әкім болса бір..

Тамсантып таңдайға үйірілер шербетіменен,Оятты мені ақ таңда тербетіп өлең.Орнынан тұрып барады соңына ертіп,Қара түн көлеңкесін жерге түнеген

Аяулы жар, аяулы жар,Қыз Жібек, Ақ Баян бұлар.Қарап қас пен қабағыңаКөңіліңдегі қаяуды ұғар.Тағдыр қосып, жарасқалыИба, ізеттен әрі аспадың.Мөлдір..

Күйреді кешегі өмір-“қымбат хандық”,Санада сәби болмыс құндақталды...Соны енді сам-соз күйде жырлап, қалғып...Жүктеді жүрегіне мың батпан..

Көк бөрінің тұқымы едің, текті итім,Табаныңда тапталады көп күйкі үн.Сен келер деп күттім қанша, ақыры...Ойда жоқта ашылып та кетті ұйқым!Ит –..

Бір кез біз де... шарпылып өтіне оттың,Ұшында өмір-бұтақтың дірілдеп ек...Жетілдірдің, әйтеуір жетімектіңБірін салып арқаға, бірін демеп!Әлгі..

Ауылда өтті менің көп-көп жылдарым,Қазір соның бәрі-бәрі-тек елес.Тағдырдың да тауқіметін, ызғарынАғамменен бірге көрдім, жеке емес!Жолға шықтық атар..

Қуарған далаға жағып,Көкпеңбек ерітіндісін...Мынау келген сенбісің, алабажағым!Кел, төрлет! Еркің білсін!Тек мені мазаламағынШау тартты..

Құзғын,құзғын! Тазқара құс,күшіген...Қырандардың арқасында күн көріп,Бейшаралық хал кешеді-түсінем!Ала алмасын жемтігін өз күшімен Біледі..

Өле ғашық болдым-дағы Өлеңге,Содан тауып сұлулықты жоқ емге.Қоңыраулы күймемен ап жөнелгем,Жыр-арудың жел боп тимей бетінеСодан бері өбектеумен келем..

Мен саған қыста, ақпанда барғам...Жапырағың сыбдыр қаққанда барғам.Қайда сол, торғын шәлісін желпиШалықтап күлген шатқалдағы арман?«Гректің талы»..

Танакөз, таңдай ару, меңді қыз ең,Сезіммен саған деген сең бұзып ем.Бәрі де өтті-кетті...кем-кетікті,Қолыңнан келер ме екен енді түзеу?Түсінем, ол..

Не болғанын білсем етті, тегі Алла-ай,Бүгін тіпті өз-өзіме келе алмай,Тұтаса бір төніп келген бұлттарымЖыр-жаңбырын төге алмай...Өз-өзімнен..

Ақ борық тән есін ап бұлт-бұлт еткен,Ақкөз сезім санасында бұрқ еткен.Қашты ақыннан қайран елік үркектеп,Қарап қала бере ме енді құр текке.Ілік..

Мен жайлы елде көбейді қаңқу әртүрлі,Іздеп те жүрген жоқпын мен дақпырт-даңқыңды.Қайтейін, ана-көкірек, есіл жырдағыБасылмай қалған мауқымды.Көңілің..

Тағы да түн келеді...үгіп мені,Сары уайым-уытын бүріккелі.Жалғыздан жалғыз сүрер ғұмырымныңЖанымды қалтыратты суық демі.Отырмын со күндерді ұмыта..