Оңаша туралы Өлеңдер ✍️

Сағынам кейбір кеште мұң шіркінді,Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді.Бастауы жақсы жырдың болармысың,Апыр- ау көзге неге жас іркілді.Табиғат..

Мазасыз ойдан кейде аулақтанып,Қадалып қарсы алдыма қалам қарап.Жанарым жалынына тау қақталып,Көзiме кеңiстiктi алам қамап.Ойсызбын. Мен мылқаумын...

Арамыз біздің мыңдаған алыс шақырым...Көз көріп,Құлақ естімес жерде жатырмын.Үміті өшкен...Білтесі біткен шырақтай,Мұңымды шағып,Келмейді жанға..

Сен менi, сiрә,Ұға алмай жүрген шығарсың.Мың ойданМынаШыға алмай жүрген шығарсың.ЖырларымЖүрек жылытқан.Кездердi ойлапҰмытқан.Сонда ұғарсың...Тегiңе..

Жыр жаза алмай құсалымын,Жүрегімді тұсады мұң.Құрбаны боп кетер ме екем,Тағдырымның пышағының.Ой дейтін жоқ сөздерімде,Ісім – тағдыр..

Оңаша қалсаң, ойға да керек тыныштық,Ондайда өмір жаныңа жақын, тым ыстық.Күйбеңшіл келіншек күттірмей келмес қасыңа,Күйген тағамның жағымды исі..

Қызық емес, қыз емес қуғаным да,Құлқын іздеп жүргем жоқ қу қарынға.Мені күтер гүл де көп үлбіреген,Мені күтер үй де көп қырларымда.Келем ылғи сонда..

Бақытты боп тудым ба?Бақытсыз боп тудым ба?Екі арасы белгісіз.Сүйінгенде бұл өмір,Ешнәрсеге бергісіз.Күйінгенде қасірет,Енді қайтып көргісіз.Ойлы..

Оңашада әкесі:– Айта қойшы, көкешім,Кімді жақсы көресің?Папаңды ма,Апаңды ма? –Деп баласына сұрақ қояды!Желкеден түйіп,Құлақтан бұрап қояды. Қу бала..

Оңашада өксіп бір жылап алам, Дейді маған бір Құдай: «Жыла, балам!» Өксік уын шығармас мәңгі-бақи, Оңашада өксіп бір жыламаған.Қу тағдырдың бұйрығы..

Оңашалау отырайын тартып күй,Дәме етпедім сый –сияпат, сарқыттан.Маған ешбір қажеті жоқ артық сый,Маған ешбір қажеті жоқ артық дәм.

Оңаша отау, менің анамды жылатпаңдаршы.... құлатпаңдаршы ордамды.Жеті қазынам мен жеті атам бар ғой,Ойрандамаңдар ол маңды!Кей-і-н... өздерің өтер..

Оңашада қалғанымда тек өлеңмен тілдестім,Сол өлеңмен бала кезден егіздей боп бірге өстім.Өлеңім бар бөлісетін қуанышым мен қайғымды,Сол өлеңнің..

Мен саған қыста, ақпанда барғам...Жапырағың сыбдыр қаққанда барғам.Қайда сол, торғын шәлісін желпиШалықтап күлген шатқалдағы арман?«Гректің талы»..

Оңаша қалсам – өзімді,Кездесе қалсам – көруші көпті де алдаймын...Есеңгіреткен ең ауыр соққыдай Қайғым!Қол созым жерде жүрген өзіңді жақсы көре..

Шапан киіп қайтайын деп тойлардан,Жыр жазуды жан емес ем ойға алған.Отырамын оңашада осылай,Құтылуға мазалаған ойлардан.Көзге түсіп көрінсем де..

ІАйналамнан сезілмей көктем лебі,Елден хабар, хат та жоқ көптен бері.Аластаған шынымен жан шығармынОрман-далам,Тау-құзым,Көк пен жері.Көзіңнен..

Біреуге достық жасасам,Қастық боп қайтат өзіме.Жүрегімді ұқпай етед шам,Еркіндеу айтқан сөзіме.Дүниеде досты көп көрдім,Бәріне сендім..

Өзекті жарған өзімнің құйттай мұңымменТағы да, міне, оңаша қалдым бүгін мен.Құп-құйттай мұңым қалайша жүдеп үгілген,Сонау бір жылғы аумайды жүдеу..

Оңашаны олжалап,Шеттеу жүрiп шертем мұң.Тағдырын кiм болжамақ? –Сүйдiм,Күйдiм,Өртендiм...Өртендiм де басылдым,Жек көр, мейлiң, жек көрме.Тарыдайын..

Мен жатырмын оңаша,Жастанғаным томаша.Жан шыдамас мұныма,Жалғыз Әупіш болмаса.