Мылтықбай ерімбетов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(бірінші өлең)Аймаңдай қазақ туар ма,Алты алаш Ана тілесе.Əуезовке қуан да,Ақындар, арна жыр неше.Абайды қайта жаратқан,Шоқтан от етіп шығарып.Əлемге..

Шыңы бар таудың басында қары,Жасықтар өтіп, асыл қалады.Жиырмасыншы ғасыр тудырған,Айтматов Шыңғыс – ғасыр адамы.Роман болып ғажаптың көші,Қырғыздан..

Əлия – қайсар гүлі қазақтың,Ерлігіне таңданамын, ғажап тым.Солар төккен қызыл қанның арқасы,Қазақстан аспанында азат күн.Жарқырайды бейбітшілік..

Сұлтекең қайран ағам, қайран Адам,Аруағың елес берді айналадан.Астыма қос ат мініп іздесем де,Өзіңдей асыл ерлер қайда маған.Кірмелер шұлғау етіп..

Жыл зулап, талай басты гүл даланы,Ормандар, жолдар еске кімді алады?Зоя батыр ерлігі – эпопея,Бас иер оған ғасыр, жылдар əлі.Елеусіз Петрищево –..

Петрищево селосы іші еді бұл,Қиыстап күн сəулесі түседі бір.Екі күш – қаталдық пен нəзіктіктіңБетпе-бет қарсы келген тұсы еді бұл.Қара күш, қара..

Үш неміс батыр қыздың қолын байлап,Бір үйге кешке жақын келді айдап,Немістер осы үйде тұршы еді,Көргенде кетті Зоя кегі қайнап.Офицер сигар тартып..

Қоштасып қол бұлғайды нəн қарағай,Бұталар бұғынады дəл баладай.Бағыттары – алғы шеп, барлаушылар,Нарудан өтіп, жүрді алға қарай.Бұл жердің білген əр..

Алтын күн тастөбеге барып тұрып,Қарайды қара жерге жанып, күліп.Тыныштық көздің құртын жегендей-ақ,Аппақ қар қаратпайды қарықтырып.Сұм соғыс, бір күн..

Партизандар мекені. Орман ішіҚарулы адамдардың қорғанысы.Көндігіп Зоя жорық жағдайына,Орманның отау үйдей болған іші.Танытып бойжаткенге тəн..

Майданның алаңдатып кіл хабары,Атты ауыр октябрьдің бір таңы, əне.Кинотеатр «Колизей». Зоя осында,Суықтан əлсін-əлсін қымтанады.Ала бұлт аунақшиды..

Апырай, мазалайды ой көп мені,Екіұдай мына сезім сөйлетпеді.Зояның кім екенін айта алмаптыСексенінші жылдардың бойжеткені...Қиналып білмеуіне оның..

Зоя қыз өлең оқып жатқа əдемі,Бір жазуды жасырын сақтап еді.Ол ұлы Шекспирдің жыр жолы еді:«Ұмытпа, қош, есіңде сақта мені...»Алынған Шекспирден бір..

Соғыстың алды еді – жарты жыл-ақ,Орнаған қатал қыстың тəртібі нақ.Сокольники санаториінде бір қыз жүрді,Қыс сұлу, ал қыз одан артығырақ.Серуенмен..

Бейбіт күн, толды қыр мен бел гүлдерге,Май айын құрметтейтін болдым мен де.Жер бетін дірілдетіп соғыс өтті,Қаншама тарих жатыр сол күндерде.Ұрпақтар..

Халық кегін жоқтағандарЕскерткіш боп тұр бүгін.Қарсы барып оққа да олар,Көрді майдан қырғынын.Төгілген əн, шаттық күйлер,Балдырғандар алғысы,Бейбіт..

... Жеті сағат тұрды ажал қатуланып,Жеңіске үш жүз алпыс метр қалып.Секунд сайын өліммен арпалысып,Жеттің, Жеңдің. Ел білді атыңды анық.Енді аңызсың..

Москваның түбіндеЕрлігіңді таныттың.Атақ-даңқың бүгіндеАузында жүр халықтың.Сан өлшедің ойыңды,Шешіміңді бір кестің.Намыс қысса бойыңды,Халқыңменен..

Екі қызы елдің мақтаулыҚан майданға қатар аттанды.Жау жағадан жармасқан еді,Гүлді дала қанға батқан-ды.Мерт болды да олар ел үшін,Ерліктері есте..

Қамқоры болған сəбидің,Халқының ғажап ұлы еді.Жиырмаға келген ҒанидыңЕлім деп соққан жүрегі.Елі үшін жанған ағаныңІзімен жүрер біз – ұлан.Жалғасын..

Шоқан нағыз ұлы еді даланың,Біліміне соншама таң қаламын.Ғылым – мұхит, сүңгіп кетті тереңдеп,«Тереңінен, - деді, - маржан аламын!»Ойға, іске толы..

Ақынның ескерткіші ұнайды анық,Ескерткіш – ұлы Пушкин тұр ойланып,Алтын бас, айбыны артық Александр.Жырымен жұмыр жерді жүр айналып.Жаттады төрткүл..

«Айтатын болсам анықты,Көрінер саған күлкі боп!Айыңнан əбден жалықтым,Ауасы да жоқ, бұты жоқ!Жолаушы космос кемесі,Қаптап жүр Айдың бетінде,Марсқа..

Марсқа ұзақ жұмысқаКеткен-ді папам, мама да,Ондағы үлкен құрылысқаКелсеңші дейді маған да.Оларға бару қайда əлі!Шаншылып жүрмін мұрнымнан.Шыға алмай..

Білесіңдер ме, балалар!Ерболат деген бала бар.Күнделік жазып, қиялмен,Тұңғиық көкті аралар.Қолында қалам, бояуы,Сурет те салып қояды.Космоста ойы..