Дәуітәлі стамбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

Жағасында мөлдіреген БалқаштыңЖырын жырлап әр төбе мен әр тастың,Тораңғының тоғайлары өседіКуәсіндей ғасырлардың кешегі.Самал ессе,Жапырағы..

Қуырылған бидайды көрген бе едің?Оған ешбір дәнді мен теңгермедім.Майға басқан бидайдың бал дәміне Балалығым өшігіп өлген менің...Қазір ақ нан..

Еркелік, еркін бұлалық,Өзекті өртер өзге не?Буынсыз сынып, бұралыпБилеген кезде боз көде.Атылып ұшып жас талдан,Ауаға сіңіп жоғалып,Лақтырған тастай..

Өзім қармын,Жылғамын,Өзім талмын.Қырда қызыл бидаймын,Өсімталмын.Қозғалысқа қатыспай қала алмаймын,Әйтеуір, мен сергекпін,Сезімталмын.Өлең туып..

Бітті «Уақыт».Болды сағат он жарым.Шаршады ма аяқтарың-қолдарың?Жұмысыңда күні бойы дедектеп,Енді үйіңде сәбиіңді өбектеп,Талған шығар жүйке-жүйкең..

Өзгермейтін мәңгілік өмірге ұқсап,Тозбай және шірімей темір құсап,Заманалар шаңымен ұшып кетпейЖетті бізге жететін небір кітап.Өтті небір сұр..

Мен жер басып жүргенде өмірлісің,Биігірек шырқашы,Көңіл құсым.Досымның да алдауы мүмкін меніОдан гөрі сен өзің сенімдісің.Көз талдырып,Көп қарап..

Қызуымен көңілдің ала қашқан,Қызығына өмірдің қарамастан,Сен болмасаң егер де шынымды айтам,Тұрар менің төбемде қаралы аспан.Есептесем бәрімен..

Көзі еді,Нағашымның,Ескінің,ШертілгендеЗарлап шегі ешкініңТомарынан таудың ойып жасалған,Домбыраның үнін талай естідім.Бес жастамын,Менің деген бал..

Қаңтардың айы үскірік,Бұдан да ұлып, одан да.Жыланша кейде ысқырыпҰқсайтын боран көп аңға.Мекен қып таудың бөктерін,Даланың ықтау бір сайын.Қаптаған..

Қыздардың қолаң бұрымы,Арудың әні – шат қылық.Сыңғырлап күліп ғұмыры,Ағатын едің аптығып.Жарыса шығып жал-қардан,Махаббатты арнап, жырды арнап.Ауылға..

Кетті алысқа шешесі келмеді оның,Алдап қойды өзінше ел дегенің.Оның сәби жүрегі сезіп жүрді,Өлгеннен соң анасын жерлегенін.Сезіп жүрді жүрегі..

Далада туып өстім де,Даланың әнін мақтадым.Бағынбай өткен ешкімге,Арынды менің шақтарым.Ішінде жүрген сағымның,Сонау бір көздің ұшында.Бауырдай туған..

Көгілдір жиек сіміріп,Көп сырды жұтып жатқанда.Жанарым менің сүрініп,Сөнеді сол бір жақтарда.Бойымды билеп сиқыр ән, Қалғып та кетем, түс..

Әлі қара, Самайды ақ шалған жоқ,Біз жазбаған өлең де көп,Арман көп.Жаспыз әлі,Самай неге ағарсын,Балалық та бізден ұзай алған жоқ.Әлі біз де жас..

Атқа қонсам қолыма өрім қамшы алып, Сергіп денем қалар екен қаншалық.Сонда маған берер ме еді тау, шалғын,Өзен, дала, ағаш біткен ән салып.Ұлы далам..

Ұлы дала, өзің жайлы сөз бөлек,Суық тілін сумаңдатса бездіріп.Шамырқанбай, шатынамай шыныңмен,Солай жата бермекпісің көз жұмып.Өзіңді ұлың сүйе..

Жыладым мен жерді сонша текпілеп,Құлағандай тұрған діңгек көк тіреп.Жұрт жұбатты сонда мені нағашың,Күріш алып келу үшін кетті деп.Күріш те жоқ...

Егер мені қуып кетсе тағдырым,Сен өзіңді мықтап ұстап қал, гүлім,Далам, тауым, көк өзенім, шалғыным,Тек өзіңе қалдырамын барлығын.Сақтаушың да..

Сан ғасырлар жапырақты жамылып,Терегіңе ұя салған самұрық.Шеттеп кеткен талай құстар сағынып,Туған елге қайтып жатыр сабылып.Отанымның ормандары..

Мына адамдар не дейді мына адамдар,Бұл өмірден менің де сыбағам бар.Қайда кетіп барасың не үшін және, Деп, достарым, ешқайсың сұрамаңдар.Бетке алып..

Күн көрмедім, сондағы бір түндердей,Жыл көрмедім, сондағы бір күндердей.Сезінетін болып алдым кейде мен,Өлу үшін өмір сүріп жүргендей.Арман емес..

Әлде соны жылдар бойы сағынды,Әлде көрсет деп уақытқа жалынды.Менен бетер қуанды әкем білемін,Көріп менің ең бақытты шағымды.Қаншасынан өтті мен деп..

Ғұмыр кешіп, осынау жұрт қатарлы,Жалғастырып жатқанда ұзақ сапарды.Сәл қисайсам тарс түйетін қабағын,Әкем секілді өмір маған қатал-ды.Ренішпен келе..

Жалғыз терек жапанда өсіп тұрды,Жалғыздығын өзіне несіп қылды.Қайсар еді ол, сол қайсар мінезімен,Дауылдарды өзіне өшіктірді.Өршеленіп дүлейлер..