Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бермесем де кей ісін көп түсіне,Қайран қарттың сүйсінем епті ісіне.Оған салсаң мына бір Марсыңды,Салып әбден үйренген тепкісіне.Оралғандай тым алыс..

Мен көрмедім тарихымнан өшкенін,Іске асырдық біз солардың шешкенін.Жүрміз әлі оқып тіпті тауыса алмай,Бабалардың бір басынан кешкенін.Осыларды көз..

Жайлаудың күле көрме қазағына,Қаласың қайта оның мазағына.Үйіне шай ішуге түсе қалсаң,Сабазың қазы салар қазанына.Мейлі сен дана болмай бала..

Жататын адуынан құлап аспан,Жанарын палуандар жылап ашқан.Белдессе “Құдайды да” атып ұрып,Бұлар тек ата сөзге құлақ асқан.Екпіні ескек болып желді..

Қос ішек мекені ме ез күйіктің,Қайғысын жеткізіп тұр жез киіктің.Кім білген сырын мұның қақсаң қайғы,Он саусақ оқ тигендей ақсаңдайды.Күй кетті аспан..

Ол отыр.Жұрт жиналған төңірекке,Ащы күй бас сұғады темір - етке.Ұлыңды, сүйікті ел,Тілегім сол,Құйынды қу далаға тентіретпе.Ол отыр тас боп қатып құр..

Ал, кетті!Көкпар кетті... қайтар басын!Дүйім жұрт осы жолы жай тарқасын...Қара жер сан тұяқтың дүбірінеСүйсініп қыртыстанған жайды арқасын.Әйтеуір..

Жыңғылды жырасынан қарғып аттар,Көсіліп жатыр сонау жар құмақтар.Төсінде шаң тозаңды будақтатып,Келеді арындаған арғымақтар.Алдағы озған атпен..

Өнерді біз тауға теңеп балаймыз,Артта қалды талай асу, талай құз.Төмендерге төбесінен көз тастап,Биіктерге қол астынан қараймыз.Әзірге осы асу менде..

Тірімін бе,білмеймін,өлімін бе?Азынайды азаптың желі күнде.Жанарыма, кім білсін, түсті ме ұшқынШыңдалғанда өмірдің көрігінде.Шұғылаға бөлесін арай..

Ажал сенің қарай ма ақындығыңа,Елден асқан ер жүрек батырлығыңа.Қолы құрғыр қалт етпей тура көздейді,Келгендердің бәрін де жақын қырына.Бозторғайдың..

Үмітімнің жақсам да сөнген отын,Күні бар ма тұрмыстың жөнделетін.Қатын көкбет, ұл жалқау...Өлсем деймін,Тіршілікте қызық жоқ мен көретін.Мұратыма..

Көзімді менің шел басты –Қилы-қилы жойқынмен қарыққанда.Көкірегімді шер басты –Ел күйзеліп ашығып тарыққанда.Бүтінделіп сом тұяқ кетілгенде,Жетілмей..

Тал бойына қызуы – өлең тарап,Ақын дей ме сомдалған өрен талап. Қайда бар ма басыңды тік ұста ылғи,Жүрме, дейді, дәрігер төмен қарап.Шаңдата ма дүние..

Киім бүтін,Тамақ тоқ,Сөзім – сара,Жанға батқан жалғыз дерт – көзім ғана.Көзі көрмей, Ғаріп боп қалса адамдарСезінеді екен-ау өзін бала.Шақырмайды қол..

Бейнет, азап шексе де жасымаған,Жүре бергей жер басып асыл анам.Сенің нұрың емес деп кім айтады,Күннің нұры көгімнен шашыраған.Өмір деген асаудың..

Жапырағынан ажырап мың тоналған,Тірі куә бәріне мына жалған.Соғысқандар жат жерде ажал құшып,Соғыспаған майданнан тірі оралған.Жаманды алып, жақсыны..

Омырауын ақ тер торлағанАт басы қайда қалмаған.Ел-жұртын жаудан қорғағанЕр басы қайда қалмаған.Ажалда тойым болған баЖақсыны ғана..

Ақпан барда,құрылған қақпан барда,Көрінсін деп жарқылдап саптан да алда, –Абыз қарттар батасын берген еді,Сіздер,майданға аттанғанда. Соғыс тілін..

Күйзеліп, ата, кеткендеЕске алам сені елжіреп.Жүруші ең атпен көк белдеСақалың тудай желбіреп.Күндерде жүйрік от-құйынАңсамай жаным тұра ма.Маркстің..

Әнуарбек ТәжімбетовкеЖанарыңның сәулесі шыңға асылып,Жетуші едің малшыға – қырға асығып.Тарлан тарих бетінен өшкен жоқсыңЖасырғанмен ізіңді құм..

Көңіліңнің көз салған жиегіне,Мүмкін риза шығарсың жиеніңе.Сүйеу болар аға жоқ,ЖығылғандаТүрегелем сүйеніп сүйегіме.Жақтырмай ма, білмеймін, өр..

“Ол (Кеңшілікті айтып отыр) Абайдан да,Мағжаннан да биік”.“Бердияров, Мен және басқалар...”.Ө.Нұрғалиев. “Кентавр”.15 маусым, 2007 жыл.Жанарыңды..

Марқұм Свет Оразаевтың рухынаКүміс сәуле шашырап күлкісінде,Кімдер жолға шықпаған тірісінде.Жолаушының барлығын тиеп алып,Пойыз зулап келеді түн..

Алты алаштың биіктеп тұр аспаны,Ғасыр өтті өзіңмен сырласқалы.Күннің нұры кеудесін аймалағанЖетісудың сен едің бір асқары.Жақсы, жаман теңескен бұл..