Алма түсіпбекова өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.Азғындап кете ме деп, адам қылсам,Құдайым жаратыпты киік қылып.Танып ал, таныр..

Жалғыз сені сүйгенмін...Содан ернім күйіп қап,Сезімімді қойдым мәңгі тұйықтап.Тырнағыма татымайсың деді де,Көшіп кетті, жүгін буып, жиып бақ.Жалғыз..

Үзілген соң мәңгі жыр,Төмен түсті бақ елі.Тіл алмайды жалғыз ұл,Жер қылады әкені.Қайтеді оның батасын,Қаймықтырмас ер үні.Тілдеп алды..

Бұзса тағдыр ережемді,Мен де түндей түнерем.Кептіріп ап кенезеңді,Жазайын ба, бір өлең?!Жазайын ба, бір өлеңді,Рухыңды көтеріп?Таныт сосын шын..

Сыртылдатып сабырдай сағатыңды,Тауысты ма, мына қыс тағатыңды?…Қарсы алады сағынып біздің ауыл,Қасиетті әз Наурыз, жаңа күнді.Екі мезгіл еріктен тыс..

Көңілсіздеу бар алап,Сезіміме кім қарар?… Жүрегімді жаралап,Тыраулайды тырналар.Сұр бұлт – күздің аспаны,Сіркірейді жаңбыры.Сені аңсайды жас..

Қатыгездің қанған кезде құмары,Жүрегіме бар әлем кеп тұнады.Ар мен дардың алаңына айналған,Менің жаным – шыдамдылық сынағы.Көзіне ілмей көкте жүзген..

Еске салар бақиды, көр азабын,Он екі айда бір келер оразамын.Иманыңның өлшемі, өресімін,Бар айлардың қашаннан төресімін.Нәпсіңді де осы айда тыясың..

Ұмытпайық – қайырымды, кәдені,Тектіліктің тамырына жыр құйып.... Ал, шырмауық гүлмен бірге әдемі,Жерге шықты жас өскін боп, қылтиып.Жүрегіңнен иман..

Тағдырын-ай, тамшының!Мына әлемнің жиып алған сан шығын.Мінезі бар өрімінде – қамшының,Өреліге өмір берген бал-шырын.Жаралған соң тамшыдан,Санамда..

Сеземісің, жаныма шық тұнғанын,Тінтемін кеп, жанымның жықпылдарын.Сыйластықтың сағасын көктеп өтіп,Алмадым ба өзгені өкпелетіп?Мекерліктің малтығып..

Сен өмірде көріп пе едің құсаны,Сені өмірде толқытты ма құс әні?... Тірілерге тағылымы тым терең,Айтайын ба мысалы?..Серік етсең шаттық пенен..

Жортса – дала, орман кең,Көп жәндіктің бірі еді.Сырты түрпі болғанмен,Жұмсақ еді жүрегі.Қасиетке құлқы жоқ,Қалай жағар пендеге?Жиырылса кірпі боп,Сөз..

Шаттықтың Шалқұйрығын тұсадың да,Берілдің бесігіңде құса-мұңға.Жалғанның желі сені тоңдырды ғой,Кел маған, алайыншы құшағыма.Зарлы үнмен желі соқса..

Имандылық!Қандай ерен күш едің?Сены ойласам ғажап күйге түсемін.Естимісің?Аспан жақтан әлдекім,Шертіп жатыр мәңгіліктің ішегін...Бөлінбесін..

Тауға біткен тастардан қашап жүріп,Жасап алдық біз бүгін жасандылық.Жасандылық ұғымын біліп терең,Күл дейсің бе?Өтірік күле берем.Көңіліңді кезбесін..

Санама саялады үміт-арман,Мен сені мәңгілікке ұмыта алман.Көп келем бірге кезген күзгі баққа,Жанымды осы ой ғана жылыта алған.Сен едің арайлы шақ –..

Аспан маған аңтарылды,Ал, сезімім қаңтарылды.Жүрек!Қалай көтересің,Тастан ауыр қанша мұңды?Біте ме деп мына дастан,Сәлден кейін жылады аспан.Аспан..

Сүйемін гүлді,Бөліскен менімен сырды,Аялап тұратын жырды.Сүйемін көкті,Нұр суын төкті,Жауыны бетімнен өпті.Сүйемін тауды,Тәкаппар тұлғасы..

Көңілімнің күн тұтылған кезі мың,Әл үстінде жатты менің сезімім.Қалай ғана ғұмыр кешем мен енді,Санамды кеп соққылайды сезігім.Сәл ысытқан...Содан..

КейдеЖанымды су мен отқа салатын,Сүйгені бір сәт жоқ болса – налатын,Бағынбай өзгенің айтқандарына,Жүрекпен жиі соттаса алатынСезімді..

Бабам менің баға берген асыра,Салтым менің!Баға жетпес асыл, ә!Иман нұры ақ жүзіңде ойнасын,Таға қойшы, орамалды басыңа.Оттай жанып қарашық,Орамалың..

Мен сен үшін жаралдым,Сен мен үшін жаралдың.Неге қалдым енді мен,Ортасында аралдың?Жаныма мұң салғыздым,Иен арал.Жалғызбын.Тағдырыма..

Өкінішті сейілтіп,Қасіретті сұйылтып,Жолдама алып ертеңге,Бақтан орын бұйыртып,Келгендігің рас па?Келмес деуші ем, бақ тіпті,Мендік көңіл..

Сенің бейнең – сый-көрік,Көңіл берді күйге ерік.Сағынумен өзіңді,Мен отырмын күйзеліп.Көңіліме ем көре,Сені іздеймін мен неге?Ұқсаймын ба, мен..