Әбубәкір қайран өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мен ояумын таң ағарып атқалы, Терезе аштым... ыстығымды басқалы.Түн ыңылдап таудан асты жайменен, Күн жыбырлап кірпіктерін ашқалы.Тым ғажап қой..

Көзіңдегі жасыңды сығып-сығып тастайсың, Менің жапырағымды жұлып-жұлып тастайсың. Сенің жасың – шерлерің, таусылмастай болады,Жапырағың ал менің..

Бір запыран бар дейсің, Жүрегімде жатқан көк. Жерді мынау тар дейсің,Кеткің келер аспан боп.Мен қайтемін, не етемін?Самал болып ессеңші.Жел көтерген..

Рәсуә... Қанша күндер шашылған,Кім аяйды сипап енді басыңнан?Қайран бақыт Бұлдырлаған көзіңе,Оттай ыстық омырау боп басылған.Оттай ыстық омырау..

Сезгенің жақсы жүректің, Әлемдей әсем сырларын. Сезгенің жақсы тілектің, Арманға бастап тұрғанын. Кезгенің жақсы, әйтсе де, Жанымның шөлейт құмдағын..

– Келді көктем, – дейсің ғой,– Келді көктем.Көктемге сен де мендей елжіреп пе ең?Көктем бе екен, мен бе екемЖанарыңда,Жалғыз тамшы жасыңды..

Көзіңде жүлдыз нұры бар – үр қызындайсың, Құрмет қып тұрса кей жігіт құр жымыңдайсың.От гүлдер болып оянған он алты жаста, Арманшыл жастың аяулы..

1.Жылдар өтті...Сен – әйелсің, мен – ермін, Басымыздан өтті-ау, қайран, нелер күн! Шалқып жүріп шындап мәнін ұқпаппын, Бір қауызда өмір сүру..

Сам жамырап барады өліп-талып, Шам жамырап барады өшіп – жанып. Бозарады көздері бозбаланың Ақ көйлектің етегін көріп қалып.Сайран да өмір, әрине..

Аяулы жан! Саған арнап жыр жазам, Оңай да емес, Қиын да емес бұл маған. Мен өйткені, мейірімнің құлымын, Мен өйткені күңдеріңмін зырлаған. Аяулы жан..

Тылсым үн кернеп маңайды, Нұр маған күліп қарайды. Алтын да салқын сарайлы Кірпігі Нұрдың арайлы.Көрсетіп аппақ жүрегін, Созады сұлу білегін...

Таза бақыт тілейсің бе өмірден,Онда, досым,Көңілден сен, көңілден.Сұлу қыздың сымбатында сиқыр бар, Кеудесіне барша ләззат көмілген.Сыйла..

Сыңсиды жел бір әнді сызылдырып, Көрсетпейді қыз-қайың қымыз қылық,Менің-дағы кеудемді кесіп өтті, Құбыладан күлаған бір ызғырық.Тұрушы еді-ау..

Есіркеп маған қарадың, “Есейіп кеттің ғой, – деп, – сен”.Далаға сонда қарадым, Дымданып тұрған әйнектен.Есейіп кеттім мен рас,Есейген бірақ, есім..

Сәби гүлге тамды көктен аққан сүт, Бағбан самал шөптің түбін жатты аршып. Кір-қожалақ күшіктерін ойнатып, Күншуақта көсіледі аш қаншық.Көн-терісі..

Сыңсып-сыңсып талдан бүршік.шығады ыршып, шығады үркіп.Тоқтамайды бұл тіршілік... Жесір қайың тұр күрсініп.Жесір қайың,Жесір қайың,Сары уайымСалма..

Сұр аяз тұр сызданып, сынбай әлі, Ұясына домалар Күн баяғы.Бұрқыраған боз будың арасында, Бір келіншек бұралып кір жаяды. Сұлу жүзі суықты ұмыттырып..

Махаббат пейіш желі емес, Махаббат – дауыл, долы күш. Махаббат – майдан, ерегес, Нойыс күштермен соғылыс.Махаббат – ақыл, ойда емес, Сезімде, көзде..

Тебіренгенімен терендер, Еміренбейді ғой биік шың. Күңіренгенімен кемеңгер, Қайғысын қандай ми ұқсын.Тереңде қандай шаруасы, Биіктің мүңы – басқа..

Аман калған жандайсың арашадан,Қабағыңды аш, Не болған, аға, саған?!Пісіп-пісіп қойсаңшы піспегіңді, Әлде ортайып қалған ба қара сабаң?!Қажытты ма қу..

Сен кім үшін сәнденесің, мұнды қыз, Қабағыңнан білінеді күзгі мұз. Сені сүйген жігіттерден естелік –Жүрегіңде қалып қойған сұмдық із.Шырайланып..

Ол айтты:– Мен сүйемін өмірді,– деп,–Өйткені өмір деген көңілді,– деп. Мен айттым: ‘.– Мен де сүйем өмірді,– деп, – Өйткені еске аламын өлімді,–..

Іштен тынып. дыбысыңды шығармай, Жүрсін әлі өзінді-өзің ұға алмай. Түйткіл ойдың түйме басын көргенде, Ақ құясың үйге кірген жыландай.Бос отырсың..

Түнемел ойды көп іштім, Түлкі көз түндер ұзарды. Көгілдір таңмен көрістім, Көзімнің ағы қызарды.Ысындым, қайта суындым, Ысырап қылдым қиялды.Кірінен..

Жаздың таңы, мінеки, келеді атып, Сәл ертерек қалмағам неге жатып?Әубәкіров айтқандай анау жылы, «Көз майымды қылдым ба көже-қатық».Әне-міне қызарып..