Исраил сапарбай шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Мен сенi көрмегелi көп күн өттi,Аймалап талай бұлт өптi көктi...Көңiлге ағыл-тегiл күй қалдырып,Ақ бейiл – нөсер легi төктi де өттi...Өзiңдi..

Мiнезiңдi соншама бұлдағандайАйтшы, кiнə бар едi гүлде қандай?Жұлса жiгiт – үмiтпен жұлған шығар,Сен лақтырсын деп бiрақ жұлмаған ғой?!Көркiменен..

Жан қыздар, жаныма əркез жақынсыңдар,Жыр жазсам өздерiңе – оқырсыңдар.Жылдарым өткен сайын,Көктем сайынƏдемi болып бара жатырсыңдар.Кеше бiз..

Көктем едi...Көрсек дедiк көктемде Көктөбенi.Аспалы жол домбыра iшегiндейАлматыдан бiздi алып кеткен едi.Серуендеуге болатын кез ыңғайлы,Елiтедi бiр..

Аяулым, бүгiн тағы түсiме ендiң.Жайсыз түс жанға ерiксiз түсiрер мұң....Еңiсте жатқан саған еңiреп кеп,Ұсынып тұр екенмiн үсiген гүл.Аяулым, бүгiн..

«Тозақ отын тəңiрiм қайтармағай» –Деп тiлеп ем,түстiм бе қайта аңдамай?Сүйегiңнен өтетiн сөз қиын-ау,«Сүймеймiн» – деп мен оған айтам қалай?Ол..

Күннен күнге жүрегiмдi жүдетiп,Айлар ағып... Бара жатыр жыл өтiп...Аққу-қазы сыңсып ұшқан айдындайМұң тамады кiрпiгiңнен дiр етiп.Мұң тамады..

Ей, жiгiттер – алмас қылыш, ақ сүңгi!Жаным сезер жаманыңды, жақсыңды.Ала құйын алып-қашпа ат сындыҚоя тұрсаң неттi жеңiл нəпсiңдi?!Қоя тұр да.....

Өрте, мейлi,Отқа сал.Жандыр, мейлi,Қапастағы қайғысын жан бiлмейдi!Өз ойымен алысып, арпалысып,Кей түндерi ұйқысын таңға iлмейдi.Iшер едi (у болса)..

Жалыныңменен ысытпай,Жастығымды ұрлап жырымдап,Жанымда менiң мысықтайЖатырсың ұйықтап пырылдап.Сеземiн, сенде жоқ алаң,Сеземiн, сенде жоқ қайғы.Ал..

Мен сенi жақсы көрем шын жүректен,Жаның – жаз,жанарың – наз, нұрлы көктем.Бар дейсiң не жазығы ол жазғанныңӨзiң деп дүрсiл қаққан, дiр-дiр..

«Жазайын ақ қағазға тiзiлдiрiп,Қалқаға сөз сөйлейiн үзiлдiрiп.Отырсаң оңаша үйде маслихатпенШiркiннiң екi көзiн сүзiлдiрiп...»Əн салдың үнiңдi əсем..

«Кiсi жары кiсiге жар болмайды,Балапандай баурыңа басқанменен...»Халық əнiӨте шығар бұл өмiр қас қағымда,Ойнап-күлген жарасар жас шағыңда.Кiсi жары..

Өңiм түгiл түске енбеген, Ғайып-қыз,Қайдан келдiң?Хабарыңнан жай ұққыз.Жолықтың-ау,Аяғымның астынажапырағын жатқан шақта жайып күз.Көңiлiмнен..

Жаның қандай, айналайын, мөп-мөлдiр?!Жанарыңа жалатқандай көктем нұр.Құрдымда өлген өзендейiн, өзiңсiзқанша күнiм,қанша жылым өткен құр?..Көңiлiң..

Сыр бермеген сыңаймен сынай қарап,Қиғаштайды қима қас, қынай қабақ.Қыз баланың қылығы қыл үстiнде,Қыл үстiмен қиямет кiм ойнамақ!Көрген кiсi күйбежек..

Бұрымың-ай, сенiң мақпал бұрымың,Жүрегiмнiң жиiлеткен дiрiлiн.Бiр кездегi тұлымыңнан түлегенБұрымыңның қысқартпашы ғұмырын.Бұрымың-ай, сенiң мақпал..

1Жұпарын сеуiп жанымаЖапырағын көктем жайған кезЖүрегiмдi ұстап қолымаАлдыңнан шықтым, Айнамкөз.Жететiн ұзақ жылдарғаБойыңа жылу жиғанда, –Жүректен..

Махаббат па?Махаббат болған менде...МұқағалиМахаббат па?Махаббат болған менде,Аққуым қоғалы ну қонған көлге.Қалайша аузым барып айта аламын,Жоқ..

Қош, кермиық Келiншек, ерке күлген,Менi ұмыт,Бақытты бол еркегiңмен.Махаббат кеудемдегi көзiн жұмсын,Беймезгiл өткен жандай ерте өмiрден.Қош, қош..

Қыздарда да алтын, мыс, қалайы бар,Алдандым алтын ба деп талайынан.Аруым алтын едi...Мысқа айналды,Бiр кезде дəм таттырған «бал айынан».Мұң болып сүю..

Болмай жүр ғой, болмай жүр жеңiл маған...Қандай айла табармын көңiлге алаң?Қайда жүрсем,Қағынып қайда барсам –Қарсы алдымнан шығады сенiң налаң.Қыр..

Көктем мiнез,Ай мүсiн,Нұр жүзi өңдi,Таң алдында түсiме бiр қыз ендi.«Түнде келем, күт менi, – дейдi ол маған, –Көрiнбеймiн көзiңе күндiз..

Сен болмасаң, қайтер ем?Əй, бiлмеймiн...Жарығы кем, жылусыз жай күндеймiн,Түнде тұман торлаған айдындаймын,Өз кесемде мұң болып мəймiлдеймiн.Сен..

Сақта менi.Көгершiндей көңiлiм аппақ едi.Алып кетiп жүрмегей əлдебiреужан баспаған белгiсiз жаққа менi...Сақта менiӨсектен, жаладан да.Теңеме де..