Қасымхан бегманов туралы Өлеңдер ✍️

Түркiстан ием,тарихы түпсiз тереңiм,Айдындарыңа аққулар қонған ел едiң.Он сегiздерге қанат бiтiрер ертеңгi,Өзiңде алғаш өрiлiп едi өлеңiм.Тұрысың..

Аласапыран жылдарды, басыңнан талай кешiрдiң,Қаншама шаңды жорықты,санадан сызып өшiрдiң.Түркiстан ием, бiз үшiн, Тәңiрмен бiрдей есiмiң,Алаштың..

Көше ақындары, Көше ақындары, Арғымақтары даланың,Алшаңдай басып келе жататын тротуарында қаланың.Бiлмейдi оны бүгiнгi мынау тәртiбi жақсы жас..

Пәни мен бақиды ойлап жабырқаңдар,Пендеде мұрсат бар ма қабiр таңдар.Бабайқорған мүлгидi ақсұр бейiт,Жанымда әкем, сосын Садырхан бар.Ажал кеп ақ..

Ауылды ойлап,қаланы ойлап, жырды ойлап,Жүріп жатқан жайымыз бар сүр бойдақ. Біз де ержеттік әне-міне дегенше, Қайда достар жүрген кеше бірге ойнап?..

Қол бұлғап қалды артымдабозбала кездiң аспаны,Алыстап кеттi-ау ақырын махаббат дәурен дастаны.Көзден кетсең де көңiлден кетпей бiр қойдың қайтейiн..

Осы ауылдың бiр кезде өндiрi едiм,Өткендi ойлап жан-жаққа телмiремiн.Арманшыл ем, пәк едiм, алғаш рет,Осы ауылда өлең боп мөлдiредiм.Түрлi-түрлi..

Тым алыста қалған сол үмiтi едiм солардың,Адам көркi шүберек,шүберекке орандым.Бақ пен тақтан сен түгiл патшалар да жеңiлген,Үш-төрт кездей шүберек..

Тамыздың туылыппын төртiнде мен,Сырым көп сендерге әлi шертiлмеген.Қолды сiлтеп кетiп ем барлығына,Қайтадан Алматыға келтiрдi өлең.Иттей талап..

Алғаш ретқараған сәт ұрлана,Қолын бұлғап қоштасқанда қыз бала.Самал ескен әдемі бір көктемде,Көз тастаған сыртынан ол өткенде.Гүл терген кез бір..

Бес күн тiрлiк...жеткiзбедi-ау мұраттар,Анталайды шешiмi жоқ сұрақтар.Адамдарды әлдеқайда асыққан,Алып қалып жатыр мұңлы қыраттар.Жұмбақ сестi..

Мына жолдар барады алып көктемге,Ешқашан да оралмайды ол өткенге.Жете сала өте шығаржазды iздеп,Мұратына бiздей ол да жеткен бе?Құлақ түрiп..

Қазақ, қазақ дегенмен,Сан қашырды-ау ұйқымды.Құс ұшырып төбемнен,Өзiмiздi жұбаттық,...«Керуен көштi, ит үрдi».Жалғыз шыққам елден мен,Кеттi бәрi, дос..

Ұлтына сай болар,Бiр ұлың ем далалық.Жан дүниеңдi қайғы алар,Топырақтан жаралып.Кiсi өлiмi.... бұл кiм дер,Елiм тағы дүрлiктi.Бағаламай жүр..

Осында қалған келмеске кеткен күндерiм,Жұлдыздар аққан, нұр шашқан айлы түндерiм.Қиялмен ғана оралатыным өткенге,Жан жүрегiмдi ауыртып қазiр жүр..

Бұлбұл ма таңда бiр сәт сайрамаған,Жiгiт пе елiн-жұртын ойламаған.Дүниеден баяғыдаөтiп кеткен,Есiме түстi бүгiн қайран анам.Есiме түстi менiң асыл..

Еске түстi ертегi апам айтқан баяғы,Менiң өмiр сапарым жер ортаға таяды.Тiрлiк болды, бұл өмiрештеңе де ұтпайтын,Қайран анам, жан анам, бiр сәт естен..

Өткеннiң алуан түрлi сұрақтарын,Жасырдың неге менен қыраттарым.Өкпелеп қалған қыздайүнсiз ақты-ау,Сыбырлап сыр айтатын бұлақтарым.Жолымды кесiп өттiң..

Қасымхан БегмановқаСөз үшін сен оқымадың- Өзіңде Сөз болғасын,Сондықтан да әрбір Сөзің дөп құйылған қорғасын.Қара өлеңде қасиетті су төгілмес..

Жолдар қашады, қаладан шыға сап,Тартады жан-жаққа таралып.Оң жақта от сөнген бiр ошақ,Сол жақта бiр жердiң бары анық.Қай жолға түсемiз қаралық.Қай..

О дүниеге менен бұрын өткендер,Көздiң жасын өксiп-өксiп төккендер.Есте бар ма беткейлер мен өткелдер,Сонау жылғы жайма-шуақ көктемдер.Қарғыс қурап..

Алаулаған таң көрсеңіз,Жүрегіңде сыр тұнар.Әр сөзіне мән берсеңіз,Сай-сүйегің сырқырар.(Қойын дәптерден)Жолайрықта тұрмыз біз,Шетін сезіп..

Ей, алдамшы дүние, жағаласқан,арбасқан,Әлi есiмде аяулы, аппақ сезiм, алғашқы ән.Нарық мерген соңымда садағына жармасқан,Құтылмадым бүгiнгi қамытынан..

Бүгiн тағы мазалады ескi мұң,Ескi мұңнан ескi әуендер естiдiм.Асау жылдар алдарқатты, алдыңда,Айыбым мен күнәм болса кеш гүлiм.Кешiр гүлiм, қоңыр..

Ана өзекке жоғалады сай барып,Қасқырлары көкке қарап ұлыған.Байлығы үшiн кiсенделiп, айдалып,Мырзалары итжеккенге құрыған.Бiздiң ауыл тарихы бар..