Нұрлан оразалин туралы Өлеңдер ✍️

Ақырғы таң...Ақтық дем...Ақырғы күн...Жанымды жеп,кеміріп жатыр бүгін,ашу буған ақылдыкек билеп тұр,Бес құрлықтың көзінде – Батылдығың...Ақырғы..

Өтедi күндер,кетедi күндер ғайыпқа,аспаныменен, жұлдызыменен жұбатып;өтесiң сен де,кетесiң менi айыптап,күнәсiз Ай мен кiнәсiз түндi жылатып…Өтедi..

Альбертоның алғашқы монологыҚұмар түндер...Қызығы тарқамағанМұнар түндер...Мұңымды арқалаған.Менен қайдаалыстап барасыңдарАйдай қалқыпаспанда..

ҚИРАҒАН ГИТАРА ҮНІ(толғау)Чилидегі қанды төңкеріс адамзат санасын аяздай қарыды...Жиырмасыншы ғасырдың ұлы ақыныПабло Неруданың өлімі, Чилидің..

Асықпа, дос, тақпа мiндi,мен ешкiмнен сұраман бақ-дарынды.Бөлiссем де қуанған сәттерiмдi,көрсетпеспiн мұңайған шақтарымды.«Намыс» деген ақ алмас емес..

Тағдырым!Жаныма мұң ектiң де,тынымсыз болып алды жүрек түнде.Ой-сана шалдығуда iлесе алмай,мазасыз майданы мол бiр екпiнге?!.Апыр-ай!Аласұрған..

Күн өтер, ай да, жыл-дағы,су шаяр мұңсыз жылғаны.Сан жанып,талай өшер-ау,шаттықтың әнi,шырқалып өмiр мұңды әнi.Су шаяр үнсiз жылғаны.Таранып, талып..

Таңдардай сұлуаңсаған сырлы шақтарын,аңсаған бұлбұл хауыз-бақтарын.Бауырым!Жүрген жандаймынқия құздардыңбиiгi мененбiле алмай..

«Ах, какой бледный город на Заре!Черный человечек плачет на дворе...»Александр Блок***Ит-құсқа түнде жем болар,намыстан жұрдай деп пе еңдер,жалғыздық..

Сан ойлар менi жұлқылап,сан тарау жолдар шықты алдан,мазасыз көңiл шырқын ап,мазаңдау кештер… Ықты арман.Қиялап бетте мың ғашық –елiгi ерке..

Қауқарың жетсе, күлдiр сен,қауқарың жетсе жылатшы,жұбатшы, жаным, бүлдiрсем,өксiтiп алмай, жұбатшы.Махаббат деген – бұлбұл құс,өртенiп «тағат»..

Екiндi кез…Екiндi кез…Көк әйнектен елеңдеп,үнсiз қарап тұр әнi.Әлдеқайданшаршаған бiр өлең кеп,тереземдi ұрады,тереземдi ұрады…Бiр үн менi..

 Бұла арман сынды…Бұла таңдарды тербеген,бұла сағымдайбұғалық түсiп көрмеген,бұл әнiм менiң жазылды,кезiмдесағыныштарға шөлдеген…Шалқарға –шалқып..

«Ұйықтасам-ақ…Түс көретiнiмдi анам байқұс...Қайдан бiлсiн?!.»Кең дала…Шалғын жайқалған,үкiлi белге жалғасып,үлп етсе желi шайқалған,жалына қырдың..

Жоғалғанүмiттерiмдi жалғадым,өзiмдi-өзiмжас баладай-ақ алдадым.Ақша қар!Алақан саған жайдым да,қиялда жүргенқия белдерге самғадым…Елес пе?Түс..

(Әкеме хат)Кiнәләдiң сен менi…Қия шыңға, қия жолға қарадың.«Ұмыттың, деп, анаңды,ұмыттың, деп, әкеңдi,түтiнiңдi елдегiұмыттың, деп..

Жүректiң жалыны барда,жалынға малынып ал да,жетеле менi, жолдарым,аялдап ал да,сағынып ал да,даланың сағымы барда,жаңғырған долы өзендердiңтынымсыз..

Шулады жасыл бақ тұнып,көктем боп күлiп,сөйледi қайың-талдар да,жiбек сәулесiн лақтырып,Биледi қала…Биледi үйлер…Шамдар да…Ұйқыдан жаңа..

Дүние…Көшiп жатыр көзден белең…Не қалды жер бетiнде өзгермеген?!Жасыл желек жамылғанбақтар көшкен,махаббатты аңсағаншақтар көшкен.Ақын да..

Дауыс…Дауыс…Жаңғыртты қия қырды.Жыр ағылды,төскейменен күй ағылды…Байтақ өлке болды да абыр-сабыр,Шопан-көктем…Шопан-Ата ауылын ұя қылды.Ұя..

Тырналардың қанатын талдырып қыр,көз ұшында – көк орман жаңғырып тұр;дихан-жүрек салтымен жылдағыдай,жалғап жатыр тынымсыз..

Өлең келдi…Жыр келдi…Желең көктем…Елегiзтiп,елiтiп, елеңдеткен,сыбызғылы түндермен келдi көшiп,жұлдыз күлiп,Ай аунап өлеңдеткен,келдi..

Ей, менiң ақша қарларым,ең сұлу түнiм,сырғалы бау-бақшаларым,көгiлдiр әлем,ақ түбiт шәлi жамылған,ақ торғынға малынған!Қайдасың, қане, кел..

Өмiрге мынауөле бiр ғашық болмасаң –өлең де, жыр да, болмас ән.Өзегiң талған кезде егершалғынды кешiп,шашаны шыққа малмасаң;аязда, қарда..

«Так мало пройдено дорог,так много сделано ошибок...»С.ЕсенинТүнгi сағат үш жарым...Ұйтқытып тұр қыс қарын.Жүрегiме тыным бермей ақ боран,ақ бесiктi..