Нұрлан оразалин шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

«Әркімді заман сүйремек,Заманды қай жан билемек?Заманға жаман күйлемек,Замана оны илемек...»Абай Кеудемде күй толғатқан бір ағын бар,сағынар салқар..

Болмайды тірлік үшін алыспасам,аламан бәйгелерде жарыспасам,жетуді мұрат етем – қуар болсам,Ұстатпай...Озар болсам, алыс қашам.Кеудемде аманында..

Көк төсінде қалтырайды көк шырақ,көңілімде қабаржиды көп сұрақ.Бітер емес, көбеюде күн санап...Ал жауабы?Жамау-жамау... Жоқ, бірақ.Ұйқы-тұйқы..

Кеш түсіндім, қайтейін, кеш түледім,ұғып соны кеудемді кескіледім.«Өлең деген өсекші!» сырымды айтты,бірақ оны...Сен шіркін, естімедің.Қондырмақ боп..

Қайғыдан да, мұңнан да шошымаймын.Неге өзгердім?Неге мен осылаймын?Қайырымсыз, қатыгез болып барам,мейірімнің көшті екен қосы қай күн?!Көзімде – жаз...

Көңілім бүгін менің ғарыштайын,көгімнен жұлдыз жауды...Жарысты Айым.Шарт кетіп, сына жаздап барып-барып,бір сезім атып шықты барыстайын.Барыс-мұң..

Мұңымды кім оқысын ішімдегі,қалт басып қателесер тұсым ба еді?!Жанымды жабырқаған басқа түгіл,ең жақын досым-дағы түсінбеді.Сезгенде соны қатты..

Аққуым, айналайын, қос құлыным,сендерді, заманды ойлап өсті мұңым.Ертеңім не болады?Кім айтады?Қай арада тоқтайды дос-бүгінім?Болар деп кім ойлаған..

Көз ұшында – қияңқы бел, тал, қия,тал, қияда қалды әнім.Жүрегіме жетім күдік салды ұя,күндерімді жалғадым.Көкірегімді кермек, ащы тесті мұңтүтініндей..

«Мұнар да, мұнар, мұнар күн...»Махамбет Қиянатпен айтылатын кінә – арсыз,құмарыңды қандыратын түн – арсыз;атақ пенен абыройдың жолы – арсыз,атақтының..

Күй-түйiн(немесе Ананың cоңғы сыры)1. Аруақпен тiлдесуӨмiр өттi… Өзегiмде – тұма-мұң.Әлi күнге басылмайды күмәнiм.Үмiт…Күдiк…Кеудемде әлi –..

АНА. Солай, ұлым… Көсемдерге сендiк бiз…Сенген үшiн сергелдеңге көндiк бiз…Қамықсақ та, қиналсақ та мойымай,қайғыны да қасiреттi жеңдiк бiз.Иыққа..

АНА. Құрып кетсiн сатқындық пен қаталдық!Өңкей шерлi бiр жiппенен маталдық.Ең ауыры… Жаралаған жүректi«халық жауы семьясы» атандық.ҰЛЫ. Неткен..

Үшiншi күй(немесе Ананың үшiншi сыры)1. Мазасыз түн. «Бiссiмiлла…»Түн.Қыркүйек.Аспан ашық. Ай тұнық…«Қырман әнi» шалқып жатыр айтылып.Үй –..

АНА. Үнiң сенiң жарып шықты үй, түндi,сол дауыспен солқылдап кеп күй тынды.Суық хабар… Сумаң етiп ең алғашбөлдi, қалқам, бесiктегi ұйқыңды.ҰЛЫ. Өттi..

АНА. Қос пернеден құстай ұшып самғаған,айта қойшы, не түсiндiң, жан балам?ҰЛЫ. Кейде бiздiң әнiмiз бен күйiмiзкейiнгіге жетпей ме деп…Шамданам?!АНА...

Бiрiншi күй(немесе Ананың алғашқы сыры)I. Бiздiң әнАуыл-үйдiң ағараңдап сыртында Айкөз байлана ән салушы ек бiр тынбай;тiрлiк жүдеу болғанымен, көңiл..

Оқиғаға:Ана (әрi Айша келiн),Ұлы (әрi кiшкентай Берiк),Иiс кемпiр,Сәнiм әжей,Едiге қарт,Қасым рухы;қиырдағы қоңыр ауылдың өлi-тiрiтұрғындары мен әр..

Бiздер, қалқам, өлең атты елденбiз,Жауыннанбыз…Қайғыданбыз…Желденбiз….Мәңгiлiктiң үрлеп мәңгi майданын,ғасырлардың қойнауынан келгенбiз.Кеудемiзде –..

(Жылға тiлек)360…Күн өттi де, түн өттi.Қанат бердi – қиялымды түлеттi.360…Таң сарғайып оянды,жыр туды асау жарып талай жүректi,құйын-перен жыл..

Хан қайда?Қара қайда?Тектi қайда?Бәрi де көтерiлiп кеттi ме Айға?!Ойласам, ор-қабақта тұрғандаймыз,өлмесе, бәрi соның кеттi қайда?Арманға аспан астын..

ЭльмирағаҰғын менiң жанымды, түсiн, балам,кеудеме әкеп қондырған құсын ғалам;ием менiң сол аққұс жыр кейiптi,кәкiр-шүкiр тiрлiкке..

Бiр дос бүгiн бiр досты өкпелеттi,оспадарлау әзiлмен көктеп өттi.Астам сөйлеп, шiркiн-ай, артық кеттi,өкпелiге күллi кеш текке кеттi.Қатар жүрiп, қаз..

Сағаттың рухынаЖоғалтқалы бала күнгi досымды,жиi еститiн болдым көктен осы үндi.Кешiп жүрген азап-қайғым аздайын,мұнарыма мұнар келiп қосылды.Өкiнiш..

(«Қара сөзi» туралы жыр)Асқар СүлейменовкеБала кезден кезiп, шарлап ой, көгiн,арманымның жуған талай көйлегiн,Бұғытыдан басталатын әрi ассаң,бұл..