Сайын назарбекұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ойға батқан мен едім жол үстінде,Созылатын үш күнге, жол, үш түнге.Өмір қысқа, таусылар осы жолдай,Шарасынан сол өмір мол іштім бе?Енді екі жыл..

Кетті бір жыл төгіп жерге ұл-қызын.Жетті бір жыл — болашағың, жалғыз үн.Кетті бір жыл көміп жерге үмітті,Жетті бір жыл жағып арман жұлдызын.Жылдар..

Өн бойыңа бал әуен таратылып,Лаулап, cөніп бал cезім — жаңа, тұнып,Көрінгенде табиғат анаңдай боп,Өзің қайта туғандай жаратылып —Жеткізетін сезімге..

Бойда екі "Менім" бар ерегескен,Жан-тәнімді сонша жыл бөле жескен.Бірі "Өзің", "Сен — жалғыз" десе тантып,Бірі "Ел" деп, "Отан" деп танады..

Өзіме емес,өзгеге емес — халқымаЕңбек еттім, бір дем алмай, алқына.Ұлыма емес, тілек тілеп елімеӨмір сүрдім жүрек жара, сарқыла.Сыр ашайын: елемедім..

Бір уыс топырақ,Бір шекім бүлт енші алыпКетсем бе екенИмандылау жер шалыпИіскетермін ұрпағыма болашақ,Уа, Тәңірім! Тазасынан берші алып!Бұйрығы Алла..

Құда болса әулетің мен нағашың,Іңкәр сезім тапса тоят, жарасым —Тамшы қанға жан бітірсе Құдірет,Адам болып аз ғана күн жанасың.Жаны бардың бәрі..

Жаным таза — мақтанышым тірлікте,Сезім таза — сақтамаймын бір бүкпе.Жер-Ананы ластамай Ақырға —Кете алардай бұл өмірді сүрдік пе?Тәнім тозып..

Анама қарыздармын! —Алты рет анау жаққа барып келген,Сондықтан алты бала жарық көргенМен өзім бар анаға қарыздармын —Болашақ азаматты танып..

Тойып тамақ іше алмаймынӨңешімнен жаралы ем.Содан болар, сеземін менТірлік құнын шамамен.Қымбат тартып кетеді екенАуыл-аймақ, дала-дөң.Шыңғыс ханның..

Қиындықта қым-қуыт жасымаған,Ей, адамзат, не деген асыл анаң!Тірі тарих секілді көрінедіАсқар таудай ақ қарлы шашы маған.

Туған жерТабынтады ұлылығың,Қалайша дәлелдейді бұны ғылым?Беруге сөзбен, сірә, түсіндіріп,Мүмкін бе ұлылықтың шын ұғымын?Ұл тудың талай-талай..

Мендей ұлды қалайша елемедің?Дұрыс еді дер кезде демегенің.Өзің үшін тер төккен бір баланың,Біліп жүрші арам ас жемегенін.Шырылдаған сен үшін жаным..

Апырым-ай!Неге мені мына жұрт елемейді?Дейтін кісің мен емес ие, мейліБетін ашып алалық мәселенің,Болсын анық түсінік, түбегейлі!Танымадың сен, інім..

Көз алдымда қаракөк боп жатты аспан,Бiрде адасып, бiрде санап дөп басқан.Көкiрекке сыйыспаған көп ойдыңКейбiрiне өз ұлымдай жақтасқам.Адамшылық..

Нан жоқ. Аштық. Аштардың қарны ашады...Май бар. Бал жоқ – тоғышар зарлар шағы.Тауып берші, етегі жасқа толып –Сұрар, жылар, көз жасы парлар..

Елуiңде қолға алған қаламыңды,“Жас ақын” – мен дәмелi, балаң үндi.Жарандар, сынап бершi талабымды,Жүрмiн бе босқа шайқап шалабымды?“Е” десең, жазар..

Тiл - елiмнiң мұрасы сан ғасырлық,Жыр тыңдадым iңiрдi таңға асырып.Иiсiм шығып тұрады қазақылау,Құрттайымнан кеткесiн қанға сiңiп.Кейбiр “шала”..

Адалдық, ұят – лебiзiм,Құрайтын адам негiзiн.Бiреуiн өгей ұстасаң,Сыңары iздер егiзiн.Ойласаң қулық не түрлi,Адалдық кемiп, кетiлдi.Жүйкендi ұят..

Оздыртпай ағайынның сәйгүлiгiн,Озсын деп ауылдастың тай-құлынын,Ақ көңiл, мақалшы ата ойламапты-ауАғайын, бауыр, туыс қайғы, мұңын.“Қалауын тапса, ..

Ең асыл не? – Ол деген iзетшiлiк!Бар жаһанға жүретiн тiлек тiлеп –Ол асыл жан! Табиғат берген оғанЖақсылыққа жаралған жүрек – тiлек.Сүрiнгенде..

Талақ қылдым, несiне жасырайын,Боқтап берген құрысын насыбайың.Кiсiлiктiң жағдайын ойлағандаҚалай ғана желкенi қасымайын?!Көрдiк талай сараңды..

Қызықты ма Атырау айдынына,Қайдан көшiп, кереге жайды мұнда?Апырым-ай, не деген ырыс едi,Жаным жайлау, орын жоқ қайғы-мұңға!Қызық күнiн тойлай ма..

Ұрандатсақ жас кезде – маздайықшы,Көңiл қайтқан мiне ендi, жаз тайыпты.Жалыны жоқ, жүректе шоғы қалған,Көкiректе қоздайды саз байыптыОйымды айттым..

…Бұл дүние баянсыз –Сусыған қызыл шағылдай.…О дүние белгiсiз –Мұнардай, елес сағымдай.Сүремiн өмiр шағылмен,Болғанмен бiрi сергектiң.Айтпаймын оған..