Бөлім: «Тақпақтар»

Өзен бойы көк тоғай,Көк тоғайдаКөк торғай.Əрлі-берлі ұшады,Ешбір жерге тоқтамай.Осылайшазаулайды,Майшабақты аулайды.Кішілігі болмаса,Көкқұтаннан..

Көктемнің ыстығыКерек емес,Қарасаң.Жұмыртқалап қыс күні,Шығарады балапан.Жіті қарап жан-жағын,Балапанын бағады. Қарағайдың жаңғағын,Қақыратып..

Көл – бесікке тербеліп,Көрсеткендей еркелік.Келе жатыр көгілдір,Кербездігін ел көріп.Тұлғасы бар құмғандай,Түсінде аспан тұнғандай.Əрбір..

Нелер таңды атқызып,Нелер кешті –Келе жатыр өткізіпКөл еркесі.Айдын көлде тербеген сұлу тұлға,Айнымаған аққудың көлеңкесі.

Бота мойны иілген,Көрген көздер сүйінген.Саған біреу тиіссе,Барлық адам күйінген.Аққумысың, əлде, сен.Ақ нұрмысың, əлде, сен.Əлемінде құстардың,Сенен..

Айна қандай сиқырлы –Қарап едім,ӨзімдейБіреу қарсы ұмтылды.Мен де оған ұмтылдым,Сыңарымдай аумаған,Тұр-тұлғасы шіркіннің.

Ойда жүрсін,Тауда жүрсін.Ұшып-қонып Бауда жүрсін,Аузына дəн салмайды.Сонша ұшып жүргендеТек шыбынды аулайды.

Жақын жерден,Келсе дағы қиырдан.Керегі оның –Шөптің басы, түйір дəн.Жатса дағы өлі құрт,Оған мойынын имейді.Жүрсе де аштан,Жəндіктерге тимейді.

Салмағы жоқ салмақтай,Қарасаңыз барлап жай.Бізтұмсығы биттей-ау,Ал денесі бармақтай.Заты тышқан баяғы,Бар мұның төрт аяғы.

Түсі теңбіл, оюлыКранға ұқсас мойыны.Хайуанатта сирақтым,Денесі алып жираф бұл.

ЖүрісіндеБілінбейді еш екпін.Сияқты өзі болдырған. Австралия орманында өсетінБұл қалталы қонжық аң.Күшіктейді, туады,Бұтақтарға өрлеген.Өмірінде..

Үлкен болсаң,Мынау қандай түйе дер.Күшті болсаң,Мынау қандай түйе дер.Құмды, шөлге шыдамдыТағы осы түйелер.Түлектерден ерекше оның,Тұла бойыТолған..

Аяғы құйттай,Қанаттары жетілген.Арадайын гүлден гүлге аялдап,Ұша алады шетінен.Зымырандай зырлайды,Бір орында тұрмайды.Гүл шырынын таңдайды,Ұшқан..

Мекендеген даланы,Жетілмеген қанаты.Жүгіргені ұшқандайҰшқыр ат жетпей қалады.Жүйрік ат жетпей қалады,Барлық құстан денелі,Үлкен-ау, үлкен..

Бейнесі бар сүйкімді.Бұл – үйректің бір түрі.Көргенің бар маОндайды?Əтештей емес,ҚұйрығыТұтамға да толмайды

Басы, айдары,Адымы ...Бар тұлғасы –Əтеш кəдімгі.Құйрығына келсеңізҰп-ұзын-ау!СенсеңізҚонған кезде терекке,Көрінеді бөлекшеШұбатылып құйрығыКөз..

Таспадай өзі өріліп,Үстінде құмның керіліп.Ұйқысы келген кезінде,Жатады құмға көміліп.

Табылған соңЖайлы, жақсы тұрағы.Түк естімейКəдімгі айқұлағы,Ұйықтар кезде судың терең түбінде,Қозғалмастан көзін ашып тұрады.

Жаны қандай жаратылған сірі еді,Сары аяздың үстінде өмір сүреді.Ұйықтар кезде толқындардан секіріп,Жағаға кеп.Топталып көз іледі.

Өмір бойыӨніп-өсіп құрлықсыз,Асау теңіз толқынынан ықпайды.Толқын оғанТербетілген бесіктей,Шалқасынан су үстінде ұйықтайды.

Күні бойы қауашығын жаяды,Ұйықтар кездеГүлжапырағын жабады

Балалар-ау!Құлақты түр сөзіме,Шілде айында,Шаңқай түстің кезінде,Үйеңкінің жапырағы бүрісіп,Кəдімгідей ұйқы үйірілер «көзіне».

Тебінгідей құлағы,Төңірекке қырағы.Түсірмей салмақ жүрекке,Жатпай ұйықтап тұрады.

Ойламайды кетемін деп құлап бір,Қалың орман ішіндегі теректіңБұтағында ұйықтайды кеп сұлап бір.

Нағыз тұлпар!Өзін-өзі баптайды,Өрісінде аз жайылып,оттайды.Төрт аяқтың күшін сынапКүні-түн,Жусайтұғын мезгіліндежатпайды.