Балаларға арналған әңгіме туралы Әңгімелер ✍️

Біз қалай тұрамыз? Кәдімгідей-ақ!Мамама таңертеңгі сағат жетіде есігінде қызыл кресі бар «газик» келеді. Папама төбесі брезентпен жабылған басқа..

 Папам бетонның беріктігі жайлы ойлана қалған сәттерде мамам оған ешқандай кедергі жасап керген емес. Аяғының ұшымен басып, қағаз-қаламын әзірлеп..

Менің әкем – Атышулы Көшпенді. Мамам көңілді отырған кездерде әкемді осылай деп атайды. Ондай кездерде өзінше рахаттанып жымиып күліп отыратын..

Әбілхан бала жасынан сурет салуға құмар болды. Төңірекке көз тастап, жападан жалғыз ұзақ отыратын. Табиғат көріністері оның қиялын қозғайтын...

— Сен өтірік айтып тұрсың, жақсы бала сөйте ме екен,— деді інім көзіме көзін қадап тұрып.Мен айтарға сөз таппадым.— Сөйтуге бола ма екен? — деді ол..

Әкесі бәкісін жұмсақ қайраққа қайрап, керзі етігінің қонышына олай бір, былай бір сүйкеді де үйден шықты.— Әкем қайда барады? — деді Лекер тамақ..

Шілде кіргелі күн қатты ысып кетті. Үп еткен жел жоқ. Сәл самал соға қалса, ыстық леп бетке ұрады. Жұрт тал-теректің көлеңкесін паналап, бас сауғалап..

Екі шіркей түнгі орманды аралап көрмекші болды. Бұл сәтте аң-құс біткеннің бәрі қалың ұйқыда еді. Қос шіркей тоқылдақтың ұясын, өрмекшінің өрмегін..

— Әже, мектепте сахналық қойылым қоятын болдық, соған әдемі көйлек тігіп беріңізші! — деді 3-сыныпта оқитын Алуа. Әжесі тігінші. Алуаның көп..

Ауылға баратын болдық дегенді естігеннен-ақ, аулаға жүгіріп шыққанмын. Не керек, кешке дейін он алты қабат үйдегі достарым мен таныс балаларымның..

Шіл ормандағы құстардың ең ұсағының бірі. Кішкентай  ғана қоңыр жағал балапандарын ертіп, қалың шөптің арасында күн ұзақ шыбын қуумен жүреді...

— Мен кінәлімін. Ешқашан тентек болмауға уәде беремін. Оқуды беске оқимын. Енді не дейсің? Уәдем осы.Жәкіш сынып толы оқушыларға жасқанбай қарап тұр..

Әкесі белін буынып тысқа шыққанда, баласы трактордың жып-жылы кабинасында отырған. Жүзінде байсалдылық, ірілік бар. Әкесіне ұқсап баққысы келгені..

— Жәкі-іш!— Бәйке-ен!— Бізді іздеп жүр. Қашып кетейік, сабап тастайды, — деді Бәйкен. Жәкіш жылап жіберді.— Жүр деймін, жүр!Бәйкен тартқылап еді..

— Балалар, сендер балықшының жолында өтірік өле қалып, сан соқтырған түлкі жайлы ертегіні оқыдыңдар ма? — деді Жылқыбай нағашым.— Оқыдық.— Соған..

Жылда көктемде біздің аулаға қос қараторғай ұшып келеді. Келген бетте биікте тұрған ұясына кіріп, қыста шымшықтар салған қауырсындар мен шөп-шаламды..

— Жәкіш, анау қайықты көремісің?— Иә.— Рысбай шалдың қайығы. Барамыз да босатып алып, көлге жүземіз. Үйрек балапандарын ұстап аламыз, қызық болады.—..

Торы биенің көзінің біреуі сонаның көзіндей аппақ, екіншісі мөлдіреген қоңыр. Жұрт оны шағыр бие дейді. Шағыр биенің бір жаман мінезі – үнемі ауа..

Ермек пен Елдос аулаға шықты. Оқудан келген беттері. Екеуі неден бастауды ойлап отыр. Бидайлы даланы қақ жарған үлкен жолдың бойы ерсілі-қарсылы..

Елжас тағы қырға бармақ еді. Әкесі жұмыс киімін киіп жатып: «Мен түнде жүрем, суық болады, тоңасың!» — деп ақыл айтты. Сөйтті де жап-жаңа тракторды..

Қарлығаш ашық терезеден баққа қарап отыр. Соңғы күндері осылай отыруды әдетке айналдырып алған. Әке-шешесі жұмысқа кетіп, жалғыз қалған соң, үй ішін..

Жеті жасар Қараш қара күшігін жетектеп ауылдан шықты. Күн бүгін жылы. Жіпсік қар аяққа жабысады. Асынып алған ойыншық мылтығы бар. Ол өзін аңшы ..

Қажыкен өзімен бірге ойнаған балаларды ешқашан ренжітіп көрген емес. Ешкіммен байланыспайды да. Ол мейлінше қиялшыл бала.— Білесің бе, Төкен, дүниеде..

Жазғы таң ерте атса да күн әлі көтерілген жоқ. Аспан ашық. Айнала тым-тырыс. Әлемге нұрын шашар Күн сұлуды асыға, салтанатпен күтіп тұр. Көп ұзамай..

Жәкіш аяғын ықылассыздау басып келеді. Осылай қарай жүрсе, бетінен оты шығады. Құлағы қып-қызыл болып кетеді. Аулаға кіре беріп, мойнын созып қораға..