Өлеңдер ✍️

(Әйгілі Ұзынағаш оқиғасының құрбаны
Қаныбекке)
Біз оны жүруші едік күнде көріп,
Ол барда қамсыз едік, ірге берік.
Ол- атақты арғымақ секілді еді,
Шаппай-ақ құтылатын жүлде беріп.
Ол өлген соң болдық қой тастағандай,
Намысын осы жұрттың бірге көміп.
Ол барда ер едік біз,
Төзімді едік.
Ол барда асқақ ойлы
Сезімді едік.
Қарттар да қуанатын оны көрсе,
Тұрғандай бабасының көзін көріп.
Ол барда қамсыз едік,
Мұңсыз едік.
Ол барда жігіт болып дүркіредік,
Ол жоқта жалтақтаған тыңшың едік.
Ол барда қабан болып күркіредік.
Ол жылдар заманы еді жөйіттердің,
Сен сол кез барлығына кейіп болдың.
Қаптаған қарақшылар сол жылдары,
Салт атты сабау қамшы Сейіт болдың.
Белгілі болып келіп, халық көріп,
Белгісіз батыр ұқсап шейіт болдың.
Сен жайлы айтқызбаған шындықтарды,
Өткердік басымыздан сұмдықтарды.
Ұлтым деп сөз айта алмай ұртым толып,
Ар менен намысымыз мүлгіп қалды.
Сен жайлы бәрі-бәрі білуші еді,
Белгісіз батыр дейді бүгін сені.
Арада жылжи-жылжи жүз жыл өтсе,
Әруақтар жер бетіне шығушы еді.
Қарасаң көз тоярдай келбетіңе,
Шығарсың сен де бір күн жер бетіне.
Белгісіз батыр дейміз бүгін сені,
Белгіңді көргендердің әммесіне.
Көндірді көндірді ғой солай деуге,
Бұл заман қоймайды екен көнбесіңе.
Сен барда біз бәріміз бақытты едік,
Жүруші ек дүниені шашып, төгіп.
Қараймын күнде Қаракөтермеге,
Қаныбек қарғып шығып жер бетіне,
Қалғандай шығатұғын уақыт болып