Өлеңдер ✍️

Қараңдап көлеңкесi қақ түбiнде
Қара бұлт Айдың бетiн жапты мүлде.
Аспаннан ауып келген әлдекiмдей
Ұл-қызым шүлдiрлейдi жат тiлiнде.
Түнерген түйсiнем де тау қабағын,
Көзiме көкжиектi аударамын.
Байқатып Балбал тас та тұрғандайын
Iлкiде iштен шыққан жау жаманын.
Муһминға иман – парыз,
Ғұсыл – мiндет.
Басымды тақтан төмен түсiргiм жоқ.
Сыпайы сырт пiшiнiм кiмге керек,
Iбiлiс жатып алса iшiмде iндеп?
Кеше бiз «Оян!» дедiк бұл қазаққа,
Қалмайды қамсыз жүрсе кiм мазаққа?
Көкке емес,
Айдалаға ұлыған соң
Айналып бара жатыр ұл да жатқа.
Қыдырып қыздың көзi Қырым жаққа,
Құптасаң, құлқы бейiл құбылмаққа.
Қалашық қар мен мұздан жасап алып
Қарғалар қарқылдайды бүгiн бақта..
Келгендей бiр басына ақырғы күн,
Бүк түсiп бүйенiмде жатыр мұңым.
Пақырдың суға салған бақырындай
Қарасын қара түнге батырды Күн.
Дегбiрсiз қалтырайды дене түнде...
Бұл көктем келмейтiн бе, келетiн бе?
Ұқсап тұр дүйiм дүние шынымен-ақ
Көк етiн Көкбөрiнiң сөгетiнге!!!