Өлеңдер ✍️

Бәрін де ұмытқың келді... Жыладың!
Мейірсіз қара түн ұқпайды мұңыңды.
Егілдің... ұяттан кешірім сұрадың,
Сел құйды, аспанның қабағы тілінді...
Періште кейпіңді жоғалтып «кет»,- дедің,
Ой – орман, адасып қалдың ба, омалып.
Кетпек ем, лезде айныдың, өкпелім,
Мен үшін күн шықты,
гүл бүрлеп жаңарып.
Махаббат азабы... Қимастық. Қимадық.
Ақыл жоқ, ессіз шақ, тәтті түс,
бал шырын.
Қайтадан қосылып сезімді жырладық,
«Күндерден» жасырып қалады
таң сырын.
Қоштастық қия алмай...
боз торғай ән салды,
Мұңлық күн, жүк артып төнеді арқадан.
Жаны күз, сарғайған...
ол қәзір байсалды,
Қарлығаш қанатты хат келді
қалқамнан... тағы да!