Өлеңдер ✍️

Қызыл нұрға малшынып күз келеді,
Ақын болар алдымен іздегені.
Күзгі бақта отырам өлең оқып,
Есіме алып сол күнгі қызды әдемі.
Өртеніп кететіндей тұрған әрең,
Күзгі бақтың көзінде тұнған өлең.
Сол күнгі сол сұлудың дүниесі,
Әлі күнге тәтті бір жұмбақ әлем.
Ол өзін сүйгенімді сезгенімен,
Жанарынан сүйкімді наз көріп ем.
Қанатына хат байлап келген құстар,
Қайтып жатыр мұң тамып көздерінен.
Қанатымыз болмапты біздің әттең,
Сырласатын мың өзен, жүз бұлақпен.
Амал жоқ ақын болып күн кешемін,
Өмірде егіз туғандай күзгі бақпен.
Мойыл меңі ерекше ұнап қалған,
Көз тартатын келбеті жырақтардан.
Сәлем жолдап жатады түсімде ылғи,
Құстар мен алқынған ақ бұлақтардан.
Сұлу еді және де гүлмен сыңар,
Дерегімді ол қалқа кімнен сұрар.
Аңсап шықтым күлкісін түні бойы,
Ол да мені сағынып жүрген шығар.