Өлеңдер ✍️

Анашым, жаның аппақ нұрдан ба екен,

Жүректі шымырлатқан жырдан ба екен?!

Мен дүниеге келгелі мына дүние

Өзіңнен аумай қалған туған мекен.

Өзіңе ұқсап кеткен қыр, алабым,

Гүл теріп көбелегін қуаладым.

Есімде...

бәрі есімде сүрініп ап,

Еңкілдеп етегіңде жылағаным.

Тұнығы өзің екен нұр дегеннің,

Нұрыңмен гүлің болып гүлдегенмін.

Алпыс екі тамырың иігенде,

Мейірімін Алланың бірге емдім.

Бітпесе де тірліктің әуресі мың,

Жанымды тербетіп жүр тал бесігің.

Анашым, көгімдегі Күнімсің ғой,

Сол күннің мен бір үзік сәулесімін.

Басымда баян тапқан бақ аралым,

Тірліктен осы менің қалағаным –

Жарығың сөнбесе екен, Аналарым!

Жарығың сөнбесе екен, балаларым!

Жаратқан сізге берген жарасымын,

...Анашым, жүрегім ай,

жан асылым!..

Мен қайтіп өмір сүре алар екем,

Үзіліп жерге түссе қарашығың...