Өлеңдер ✍️

Қала мынау,
айықпай еш күнəдан,
Кеудесіне қоп-қоңыр кеш құлаған.
Мен аттанып алысқа кете бердім,
Қолын бұлғап қалмады-ау, ешбір адам.
Кеберсіген көңілдің кесесіне,
Удан өзге, қалқам-ау,
не бересің...
Жанарыма ұқсатып бара жаттым,
Жаңбыр жуған автобус терезесін.
Құм едім,
Қуаң едім,
Кермек едім,
Жарты ауыз жылы сөзге шөлдеп өлдім.
Естен танып, емделіп ес жиғанша,
Өзге ошаққа боларсың сен де келін.
Сен жаққан жалғыз отпен жан сақтадым,
Сыйланбай қалды саған гүл шоқтарым.
Өмірге ертең келер сəбидейін,
Тепкілей бердім түннің құрсақтарын.