Өлеңдер ✍️

Өкпелейтін жөнім жоқ, өкпелейтін,
Саған сонша кім едім «Кет!» демейтін.
Мен қазір күздікүнгі бәйтерекпін
Жапырағы жуырда көктемейтін.
Саям да жоқ, әрине, жоқ панам да,
Дәлелім жоқ өзімді ақтағанға.
Арса-арса діңімді көрер едің
Алыстан шаршап келіп тоқтағанда.
Жаз да өткен басымнан,
Көктем өткен,
Жасын өткен жанымды көктеп өткен.
Жарымжан жауынгердей тұрам үнсіз
Жеңетін үміті жоқ жекпе-жектен.
Тырна ұшып төбеңнен тырау-тырау,
Жанарыңда жаутаңдап тұрар сұрау.
Жанып кеткен жанымнан от таба алмай
Сол кезде құлазитын шығарсың-ау.
Бес елі болсын, мейлі, бақ-талайым,
Алайын шала мастау шақта бәрін.
Құлазитын шығарсың күндер өте,
Алдыңда сонда қалай ақталамын?
Көгеретін кезіңде, көктейтұғын,
Жарты бақыт білемін жетпейтінін.
Көлденеңнен кездескен көк аттыға
Жөнің де бар бұл кезде «Кет!» дейтұғын.
Тұрса дағы тарбиып бұтақтарым,
Кеудем шалқақ,
Келмейді ұсақтағым.
Кешір мені, бір кезде бұл кеудеммен
Күңгірлеп тұрып сені құшақтадым.
Қиналмай қисаң дағы маған бәрін,
Құшақтадым,
Құшуға бара алмадым.
Ақтала да алмадым алдыңда мен,
Желмен бірге жарысып жоғалмадым.
Сылтау ғып қайтем ессіз мастығымды,
Еріксіз тамағыма жас тығылды.
Кешір мені, тағы бір кеш жолыққан
Армандай бір елесі жастығымның.