Қайран дала қиыры жоқ,
тыныстайды далиып,
Адырларға қозған шоқтай,
алқызыл кеш қаны ұйып.
Күн еңкейіп бара жатыр,
Ақырғы рет нұр шашып,
Жылқышыдан бір қашаған
күн астында жүр қашып.
Күн астында екеуінің
шаңы жатыр шұбалып,
Қашағанда кеңістік бар,
қуғыншыда— бұғалық.
Бірі қашпақ, бірі қумақ,
Барлығында бір арман,
Алтайыны мына жақта
Құйрықтап жүр құба арлан.
Далам еппен тыныстайды—
Бәріне арнап тілекті,
Бір бұтада бұғып жатқан
бозторғайым шыр етті.
... Көкірекке көріністен
кеткен бе әлде нұр тамып —
Жүр бір өлең жүрегімде
қашағандай бұлтарып!

1978 ж