Өлеңдер ✍️

Аттадым мен де елуге, сен де елуге,
Елумен неге асықтық «емделуге»?
Елесі егделіктің көлденеңдеп,
Төбесі көрінгендей көмбенің де...
Құлық жоқ бұрынғыдай құрық ұстап
Соңынан қыз-қырқынның сенделуге.
Ерігіп бара жатсаң алда-жалда,
Шығасың олай-былай ел көруге.
Желігіп бара жатсаң, ау салғанмен,
Түспейді «алтын балық» жемге күнде.
Селк етіп, сезіктеніп сергек үнге
Елудің есігінен енгенінде –
Дерегі қалмайды екен Жиырма бестің,
Керегі болмайды екен жеңгенің де...
Кеш қалар құрбанынан шау бүркіттей
Еш болар кей кездері еңбегің де.
Шамаң жоқ бұрынғыдай кек серкені
Көлденең ер үстіне өңгеруге.
Мекенін көңіліннің бір мұң басып,
Етегін желбегейдің жел керуде.
Өрмелеп босағадан төргі өмірге
Тірліктен оны-мұны тергенінде –
Тап басып танып болмас тағдырыңның
Татарсың тəттісін де, кермегін де...
Керегең келер күнге кең жайылып,
Немерең тулап жатар жөргегінде.
Тəңірім лайық қылғай ылайымда
Ел-жұртпен еншімізді тең бөлуге!..

1992 жыл