Өлеңдер ✍️

Ашыса ішім іріп айрандайын,
Қалайша қамсыз-мұңсыз сайрандайын?!
Қалың ну қарағайдың қалқасынан
Қарайды қамкөңілмен, қайран, Қайың.
Қайың-қыз, сен жалғыз да, мен жекемін,
Жел өті, жер шетінде ел-мекенім.
Қош айтқан көгілдірі көңілімді
Көзіңнен аққан жаспен емдетемін.
Көз жасың – кермек емес, шырын сөлің
Ежелден ем екенін білуші едім...
Анадан егіз туған періштедей
Айнамнан айнымайды-ау түрің сенің!
Сол Айнам...
Қылығы ерке, сыры қанық
Əкеткен жүрегімді жұлып алып.
Өзімді жылатам да жұбатамын,
Кеудемде қос жүректің жүгі қалып...
Сол Айнам...
Кірпігіне жас тұндырып,
Дертімді кете барған асқындырып.
Жоқтаймын жүрегімді...
Көктем сайын
Көкеділ көкірегімде тасқын жүріп!..
Жүрек жоқ...
Қуыс кеуде,
Құр сүлдерім.
Құлазып, кімге керек күрсінгенім.
Бар болса жер бетінде сол бір мұңлық,
Жетектеп жетімімді жүрсін менің...